Chargesheimer - Berlin (FOURTH BOOK, ORIGINAL DUSTJACKET) - 1959

BARDZO PIĘKNA FOTOKSIĄŻKA autorstwa Chargesheimera („Karl-Heinz Hargesheimer”, „Kolonia 5.30”) -
o Berlinie po drugiej wojnie światowej (podtytuł: „Obrazy wielkiego miasta”).

Z ORYGINALNĄ, NIEWIELKĄ OBwolutą w DOSKONAŁYM STANIE.

WSPANIAŁE ZDJĘCIA, GENIALNY UKŁAD - czwarta (!) wspaniała książka Chargesheimera, składająca się w sumie z 14 książek, które ukazały się w krótkim okresie jego życia (1924-1971).
Tutaj z fajnym srebrnym wariantem kurtki (zamiast niebieskiej kurtki firmy Kiepenheuer&Witsch).

Czwarta książka Chargesheimera po „Kolonia intime” (1957), „Im Ruhrgebiet” (1958) i „Unter Krahnenbäumen” (1958).

To ostatnia ekskluzywna aukcja najlepszych albumów fotograficznych organizowana przez 5Uhr30.com w Kolonii, Niemcy.
Od tego roku.

5Uhr30.com gwarantuje szczegółowe i dokładne opisy, 100% ochrony transportu, 100% ubezpieczenia transportowego oraz oczywiście łączoną wysyłkę - na cały świat.

Büchergilde Gutenberg we Frankfurcie nad Menem. 1959. Wydanie pierwsze, pierwszy druk.
Pierwsze wydanie z klubu książkowego, ukazało się w tym samym roku – w identycznym rozmiarze, układzie i zawartości – jak pierwsze wydanie w księgarni Kiepenheuer i Witsch; jedynie tkanina i obwoluta są inne.

Twarda oprawa z niebieskiego płótna z obwolutą. Format 200 x 255 mm. 184 strony. 187 czarno-białych zdjęć. Zdjęcia: Karl Heinz Hargesheimer („Chargesheimer”). Tekst: Hans Scholz. Tekst w języku niemieckim.

Warunek:
Książka w środku i na zewnątrz bardzo świeża i bez skazy; czysta, bez śladów i bez przebarwień. Okładka ochronna świeża i kompletna, bez brakujących części; trzy małe rozdarcia (zaklejone bezkwasową taśmą od tyłu). Ogólnie bardzo dobra, znacznie lepsza niż zwykle.

Bardzo piękny tytuł Chargesheimer'a i jedna z jego najlepszych książek.
Z rzadką oryginalną okładką w doskonałym stanie.

Chargesheimer jest uważany za jedną z kluczowych osobowości fotograficznych Kolonii po drugiej wojnie światowej. Jednak zakwalifikowanie go jedynie jako fotografa nie wystarczy. Raczej postrzegał siebie jako artystę i działał w wielu dziedzinach w tym sensie. Malował, tworzył rzeźby i projektował scenografie, ale jego prace fotograficzne przewijają się niczym wspólna nić przez całe jego życie.
Nie ukończył żadnych regularnych szkoleń, ale spędził kilka semestrów na zajęciach z fotografii w Cologne Werkschulen oraz w Bawarskim Państwowym Instytucie Fotografii. W tych latach pracował z grafiką świetlną i jako fotograf sceniczny.
Od wczesnych lat 50. XX wieku podjął się również różnych zadań fotograficznych dla reklamy, dziedziny, którą także wykładał jako wykładowca w szkole Bi-Kla w Düsseldorfie do 1955 roku. Następnie miały miejsce wystawy, na których zaczął się wyłaniać nowy temat, fotografia ludzi, co ostatecznie znalazło odzwierciedlenie w gęstej serii ilustrowanych książek.
Między 1957 a 1960 rokiem opublikowano siedem książek — o Kolonii i Nadrenii, regionie Ruhry oraz Berlinie — które ugruntowały jego reputację jako wyjątkowego obserwatora otoczenia i współczesnych. Te książki, choć nie zawsze bezkrytycznie przyjmowane wówczas, są dziś uważane za kamienie milowe w historii fotografii. Po tych sukcesach coraz bardziej zwracał się ku teatrowi, tworząc scenografie i reżyserując, jednocześnie pracując nad obiektami kinetycznymi, tak zwanymi 'młynami medytacyjnymi'. Jego praca w teatrze zaowocowała ilustrowaną książką 'Theater - Theater' (1967), z bardzo bezpośrednim, nie teatralnym, lecz czasami stylizowanym obrazem ludzi i sytuacji. Fakt, że wiele książek miało wstępy od znanych autorów, takich jak Heinrich Böll i Martin Walser, świadczy o dużym szacunku, jakim Chargesheimer cieszył się w kręgach intelektualnych.
W jego ostatnich pracach, ilustrowanych książkach o Hanowerze i Kolonii (1970), pojawia się nowy styl obrazowy, który ma swoje korzenie w Nowej Rzeczowości, ale także zawiera wyraźny krytyczny potencjał w doborze lokalizacji i przesadnych perspektywach.
Ta osobliwość, połączona z przestrzeganiem trybu czarno-białego, który był sprzeczny z ówczesnymi trendami, może być interpretowana jako nowy etap stylistyczny, ale prawdopodobnie także jako znak narastającej depresji. Chargesheimer dobrowolnie wycofał się na emeryturę pod koniec 1971 roku.
(Galeria Juliana Sandera)

'Karl Heinz (również Carl-Heinz) Hargesheimer (1924-1971) był niemieckim fotografem, który zyskał rozpoznawalność pod artystycznym pseudonimem Chargesheimer. Chargesheimer studiował grafikę i fotografię w koloniańskich Werkschulen po II wojnie światowej. Interesował się różnymi dziedzinami sztuki, takimi jak opera, teatr, scenografia i kostiumy, a także malarstwo, ale głównie fotografią, w której od 1950 roku eksperymentował z abstrakcyjnymi strukturami świetlnymi na papierze fotograficznym oraz fotomontażami.
Od 1955 roku Chargesheimer pracował jako niezależny fotograf i przyciągał uwagę zarówno za ostre portrety postaci publicznych, jak i wierne reportaże o rodakach. Opublikował 14 ilustrowanych książek na różne tematy, takie jak miasta, krajobrazy i teatr. Tworzył także medytacyjne młyny, ruchome rzeźby z akrylu.
Po tym, jak Chargesheimer zyskał rozgłos dzięki książce fotograficznej Cologne intime (1957), wydawca Spiegel, Rudolf Augstein, zlecił mu portret Konrada Adenauera na okładkę tuż przed wyborami do Bundestagu w 1957 roku. Zgodnie z nadziejami Augsteina, efekt był obrazem „twarzy jak maska wyrzeźbiona w granicie, opowiadającej o politycznej petrifikacji i starzeniu się”. Ogólne oburzenie, które potem nastąpiło, uczyniło Chargesheimera sławnym na całą Niemcy.
Chargesheimer kochał Kolonię i był z nią ściśle związany przez całe życie. Miał bardzo krytyczny pogląd na rozwój miasta podczas fazy odbudowy, a także później. Ulicę, którą ukazał w 1958 roku, Unter Krahnenbäumen, coraz bardziej zmieniała swój charakter. W swojej ostatniej książce, Köln 5 Uhr 30, dokonał krytycznej fotograficznej inwentaryzacji w 1970 roku: „melancholijny łabędzi śpiew dla ‘jego’ miasta Kolonii, które groziło zastygnąć w betonie.”
Niemieckie Towarzystwo Fotografii (DGPh) w Kolonii wyróżniło Chargesheimer'a Nagrodą Kultury w 1968 roku.
Przyjaciele Chargesheimer'a przedstawiają go jako samotnika, który czasami sprawiał trudności sobie i innym, ale był bardzo utalentowany i mógł być także osobą hojna. Bardzo cierpiał z powodu panującego przemysłu fotograficznego, który nie pozwalał mu myśleć samodzielnie i który traktował jego zdjęcia 'jak Niemcy w wojnie z Polakami'. To był jeden z powodów, dla których zwrócił się ku swoim medytacyjnym młynom, które ledwo były zauważane przez publiczność. Jedna z jego rurek rzeźbiarskich została nawet zniszczona przez publiczność. Chargesheimer skomentował, że nie było go to zaskoczeniem, bo tak naprawdę nie oczekiwał niczego innego.
Chargesheimer zginął śmiercią naturalną w swoim mieszkaniu na początku stycznia 1972 roku i został pochowany na cmentarzu Melaten w Kolonii. Następnie jego grób przez długi czas uważano za nie do odnalezienia; został on odnaleziony dopiero w latach 2000. Od końca lat 50. do początku lat 60. mieszkał z aktorką Giselą Holzinger. Chargesheimer był żonaty z Ann Redlin (1940–1974) od 1963 roku; małżeństwo to później się rozpadło.
Redlin jest również pochowany na cmentarzu Melaten.
(Wikipedia)