Dr. Paul Wolff - Arbeit (ORIGINAL DUSTJACKET, VERY FRESH COPY) - 1937

BARDZO RZADKA okazja, aby nabyć tę FANTASTYCZNĄ książkę z 1937 roku (!) autorstwa niemieckiego fotografa Dr. Paula Wolffa — z SUPER RZADKĄ ORYGINALNĄ okładką ochronną.

- Manfred Heiting, Kristina Lemke, Dr. Paul Wolff i Alfred Tritschler,
Obrazy drukowane 1906-2019
- Manfred Heiting, Roland Jäger, Autopsja, Tom 2
- Michael Koetzle, dr Paul Wolff i Tritschler, Światło i cień,
Fotografie 1920-1950

WYCZERPUJĄCA, BARDZO IMPONUJĄCA KOLEKCJA zdjęć pracowników i przemysłu, wiele w sepii -
W zapierającym dech w piersiach druku fotogravury.

Książka i okładka w znacznie lepszym stanie niż zwykle.

Oprócz „Schwarzes Revier” Heinricha Hausera, „Metal” Germaine Krull, „Fabrik” Jakoba Tuggenera i „Eisen und Stahl” Alberta Rengera-Patzscha są to najlepsze niemieckie książki o fotografii przemysłowej (przemysłowej), jakie kiedykolwiek opublikowano.

To jest OSTATNIA ekskluzywna aukcja najlepszych albumów fotograficznych organizowana przez 5Uhr30.com, Kolonia, Niemcy - ROZPOCZYNAJĄC OD TEGO ROKU.

5Uhr30.com gwarantuje szczegółowe i dokładne opisy, 100% ochrony transportu, 100% ubezpieczenia transportowego oraz oczywiście łączoną wysyłkę - na cały świat.

Im Gemeinschaftsverlag von Volk und Reich Verlag, Berlin i H.
Bechhold Verlagsbuchhandlung (Inh. Breidenstein), Frankfurt. 1937. Wydanie pierwsze, pierwszy druk.

Twarda oprawa z obwolutą. Format 233 x 275 mm. 232 strony. 200 stron z 200 zdjęciami w technice heliograwiury. 32 strony z tekstem. Tekst dr. Paula Wolffa i Alfreda Tritschlera. Tekst w języku niemieckim.

Warunek:
Książka w środku doskonała, bardzo świeża i bezbłędna; czysta, bez śladów i bez plam starzeniowych (często plamiasta i z oznakami starzenia). Okładka bardzo świeża; NIE plamiasta (jak to często bywa), super delikatny grzbiet (spowodowany problemem materiałowym, co widać na prawie wszystkich egzemplarzach), tutaj znacznie lepszy niż zwykle (NIE podarty jak często, NIE brakujące części jak często), bardzo mocne zszycie; jedyną wadą jest biała plama na prawej krawędzi okładki przedniej oraz kilka ciemniejszych plam na tylnej stronie (nie dramatyczne). Oprawa ochronna bardzo imponująca i znacznie lepsza niż zwykle, z kompletnymi klapami; niektóre schludne brakujące części na górze i na dole grzbietu, podarte na przedniej i tylnej klapie (łatwo do naprawy), grzbiet w mocnym czerwonym kolorze i NIE wyblakły (jak to często bywa). Ogólnie stan bardzo dobry, znacznie lepszy i bardziej świeży niż zwykle.

Ważny, rzadki niemiecki album fotograficzny z bardzo rzadką oryginalną okładką zewnętrzną w doskonałym stanie (w takiej kondycji naprawdę trudno dostępny) - jeden z najlepszych książek autorstwa Dr. Paula Wolffa.

Paul Wolff (1887–1951) był niemieckim fotografem i pionierem w dziedzinie fotografii 35 mm. W uznaniu jego osiągnięć fotograficznych jako pioniera fotografii Leica, w 1936 roku otrzymał od firmy Ernst Leitz dwusetny tysięczny aparat Leica.
Jako dwunastolatek był już entuzjastycznie nastawiony do robienia zdjęć aparatem na kliszę. Jednak po ukończeniu szkoły najpierw studiował medycynę, uzyskał dyplom lekarza we Strasburgu w 1914 roku, został asystentem lekarza i został powołany do służby wojskowej w 1914 roku. Po I wojnie światowej, w 1919 roku, został wydalony ze Strasburga, które ponownie należało do Francji. Przeniósł się do Frankfurtu nad Menem. Tam początkowo pracował w zakładzie kopiowania w finansowo słabej firmie filmowej. Używając własnoręcznie zakupionego aparatu na kliszę, początkowo realizował zlecenia dla tej firmy, ale wkrótce zaczął działać na własny rachunek.
On produkował filmy i fotografował osiedla mieszkaniowe dla projektu Nowy Frankfurt. Paul Wolff wrócił z powrotem do fotografii z ruchomych obrazów. Pracował z aparatem na kliszę o wymiarach 18 × 24 cm i miał wiele zleceń. W 1926 roku zdobył swoją pierwszą Leicę na Międzynarodowej Wystawie Fotograficznej we Frankfurcie: miało to trwały wpływ na resztę jego życia. Początkowo używał Leiki do robienia „przypadkowych” zdjęć małych, przyjemnych scenek na targach, w zaułkach i wzdłuż ścieżek po zakończeniu pracy z dużym aparatem. Udoskonalił swoją technikę i wkrótce wywołał sensację w magazynach swoimi żywymi zdjęciami na 35 mm. Narodził się dynamiczny styl uwolnionej kamery na 35 mm. W 1927 roku szukał idealnego współpracownika i znalazł go w swoim partnerze biznesowym, Alfredzie Tritschlerze.
Dwóch założyło następnie firmę Dr Paul Wolff & Tritschler we Frankfurcie nad Menem. Przełomem dla Paula Wolffa jako fotografa było 1933 rok, kiedy firma Leitz zamówiła od niego 100 powiększeń w formacie 40 × 60 cm na wystawę Die Kamera, która następnie podróżowała po świecie jako wystawa objazdowa. Pierwsze wydanie Meine Erfahrungen mit der Leica ukazało się w 1934 roku. Przetłumaczona na cztery języki, ta książka stała się jednym z podstawowych dzieł fotografii. W tym samym roku Paul Wolff pojechał do ówczesnego regionu Saara. Z tej okazji zrobił poruszające zdjęcia ludzi, codziennego życia, krajobrazów i zakładów przemysłowych, takich jak Huty Völklingen. W 1936 roku Paul Wolff i jego kolega Alfred Tritschler sfotografowali Igrzyska Olimpijskie i następnie opublikowali książkę Was ich bei den Olympischen Spielen 1936 sah, która ukazała się w czterech językach.
Wolff nie tylko fotografował aparatem Leica, ale także kontynuował używanie dużych formatów, głównie w formacie 9 × 12 cm z szerokokątnym obiektywem Schneider Angulon 120 mm do zdjęć plenerowych.
W 1940 roku Paul Wolff opublikował pierwszą niemiecką industrialną książkę fotograficzną w kolorze. Im Kraftfeld von Rüsselsheim ukazała się w nakładzie 55 000 egzemplarzy; w tym samym roku opublikował pierwsze wydanie Meine Erfahrungen mit der Leica w kolorze.
W 1944 roku jego dom we Frankfurcie został zniszczony podczas nalotu bombowego, a duża część jego archiwum zdjęć na płytach została zniszczona; ocalało jedynie archiwum małych zdjęć, które zostały odłożone na bok. Instytut Miasta Frankfurt przechowuje obszerne zbiory fotografii wykonanych w latach 1927–1943, przedstawiających historyczne centrum Frankfurtu, które zostało zniszczone w 1944 roku. W latach 1949–1950 fotografował ilustrowaną książkę Deutschland – ein Bildband von deutscher Landschaft, ihren Städten, Dörfern und Menschen dla wydawnictwa Umschau, w której pokazano m.in. Alsfeld.
Po jego śmierci, jego współzarządzający dyrektor Alfred Tritschler kontynuował prowadzenie archiwum zdjęć Dr Paul Wolff & Tritschler. W 1963 roku przejął je jego bratankiem, Robert Sommer z Offenburg, który prowadził je z powodzeniem i przekazał swojemu synowi Thomasowi Sommerowi w 1979 roku. Obecnie archiwum zdjęć obejmuje okres od 1927 do 1970 roku i posiada około 500 000 negatywów.
Grób Wolffa znajduje się na cmentarzu głównym we Frankfurcie, Gewann II GG 17a.
Pierwszym małżeństwem Paula Wolffa była Helene Dörr (1887-1959). Ich syn Klaus Heinrich Wolff urodził się w Strasburgu 1 maja 1916 roku (zmarł w 1988). Drugim synem Wolffa, Stephana Wolffa (urodzony w 1943 roku), był wynik drugiego małżeństwa z Annette Beiger (1906-2002).
Wolff miał ciepłe przyjaźnie z projektantem Leiki, Oscarem Barnackiem. Był również osobiście związany z szefem Leitzwerke, Ernstem Leitzem.
W Königstein i. Ts. w 1929 roku, w ramach serii Blue Books, szybko osiągnięto kilka dużych nakładów. Z projektem Wolffa „badania fotograficzne botaniczne”, który natychmiast zaproponował wydawcy Langewiesche w 1929 roku, a który ukazał się w 1931 roku pod tytułem Formen des Lebens (Formy życia), świadomie zaangażował się w środowisko Nowej Wizji, takie jak Karl Bloßfeldt, Ernst Fuhrmann i Albert Renger-Patzsch. W swojej książce Sonne über See und Strand (Słońce nad morzem i plażą) głównie fotografował ludzi i stworzył piękny współczesny dokument mody lat 40. XX wieku. Ciekawe jest, że podpisy są drukowane w trzech językach.
Zdjęcia agencji Wolffa i Tritschlera obejmowały szeroki zakres tematów, odpowiadających masowym gustom: od mody, reklamy i martwych natur po fotografię architektoniczną, przemysłową i krajobrazową, reportaże z podróży oraz zdjęcia sportowe. Używali stylistycznych środków Nowej Obiektywności, zdobywali doświadczenie w estetyce Narodowego Socjalizmu i dokumentowali zbombardowany Frankfurt z dystansu.
(Wikipedia)