Candida Höfer - Editions 1987-2020 (MINT CONDITION, SHRINK-WRAPPED) - 2020

FANTASTYCZNA PUBLIKACJA autorstwa Candida Höfer, urodzonej w 1944 roku, dotycząca jej 'specjalnych edycji' w latach 1987–2020.
w stanie idealnym

Fascynujący przegląd ponad trzydziestu lat twórczości artystycznej renomowanej fotografki Candida Höfer – z imponującymi fotografiami przestrzeni publicznych i prywatnych na całym świecie. Ta wysokiej jakości książka zbiera unikalne zdjęcia od 1987 do 2020 roku i imponująco dokumentuje rozwój artystyczny Höfer. To niezbędne dzieło dla miłośników sztuki, kolekcjonerów fotografii i każdego, kto pasjonuje się wizualną estetyką przestrzeni.

Candida Höfer studiowała na pierwszych zajęciach z fotografii Bernda Bechera w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie (wraz z Andreasem Gurskym, Thomasem Ruffem, Thomasem Struth, Axelem Hütte, Tata Ronkholz i innymi). Jej prace były prezentowane na documenta 11 w 2002 roku, a w 2003 roku reprezentowała Niemcy razem z Martinem Kippenbergerem na 50. Biennale w Wenecji.

Nowy, nienaruszony, nieczytany; wciąż pierwotnie zapakowany w folię plastikową wydawcy.
Kopia kolekcjonerska.

To ostatnia ekskluzywna aukcja najlepszych albumów fotograficznych organizowana przez 5Uhr30.com w Kolonii, Niemcy.
Od tego roku.

Candida Höfer należy do międzynarodowej awangardy fotografii, znana z opustoszałych fotografii bibliotek, oper, sal koncertowych, kościołów i muzeów. Jej dobrze znane dzieło obejmuje również edycje wydruków fotograficznych w zmodyfikowanych formatach i większych nakładach, które artystka tworzyła na potrzeby instytucji i wydawców. W latach 1987–2020 opublikowano 105 wydań, które prezentujemy tutaj po raz pierwszy w całości, wraz ze wszystkimi szczegółami produkcyjnymi. Stanowią one reprezentatywny przekrój całego wizualnego dorobku Candida Höfer.

5Uhr30.com gwarantuje szczegółowe i dokładne opisy, 100% ochrony transportu, 100% ubezpieczenia transportowego oraz oczywiście łączoną wysyłkę - na cały świat.

Dr. Cantz’sche Verlagsgesellschaft. 2020. Pierwsze wydanie, pierwszy druk.

Oprawa twarda (według wydania). 210 x 260 mm. 260 stron. Zdjęcia: Candida Höfer. Projekt: Berlin Book Book. Redakcja i tekst: Anne Ganteführer-Trier. Tekst w języku angielskim i niemieckim.

Świetna publikacja autorstwa Candida Höfer, słynnej uczennicy pierwszej klasy Bechera – w idealnym stanie.

Bernhard 'Bernd' Becher (1931–2007) oraz Hilla Becher, urodzona Wobeser (1934–2015), byli niemieckimi artystami konceptualnymi i fotografami działającymi jako duet współpracujący. Są najbardziej znani z obszernej serii fotografii, czyli typologii, przedstawiających budynki i struktury przemysłowe, często ułożone w siatki. Jako założyciele tego, co zaczęto nazywać 'Szkołą Bechera' lub 'Düsseldorf School of Photography', wywarli wpływ na pokolenia fotografów dokumentalnych i artystów w Niemczech i za granicą. Otrzymali Nagrodę Erasmusa oraz Nagrodę Hasselblad.

Düsseldorf School of Photography odnosi się do grupy fotografów, którzy studiowali w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie w połowie lat 70. pod kierunkiem wpływowych fotografów Bernda i Hilli Becher.
Znani z rygorystycznego oddania tradycji niemieckiej lat 20. XX wieku, Neue Sachlichkeit, fotografie Becherów były wyraźnymi, czarno-białymi obrazami archetypów przemysłowych (wieże kopalniane, wieże wodne, bunkry węglowe).
Andreas Gursky, Candida Höfer, Axel Hütte, Thomas Ruff i Thomas Struth zmodyfikowali podejście swoich nauczycieli, stosując nowe możliwości techniczne i osobistą, współczesną wizję, jednocześnie zachowując dokumentalną metodę, którą proponowali ich mentorzy.

Candida Höfer jest córką niemieckiego dziennikarza Wernera Höfera. W latach 1964–1968 studiowała w Kölner Werkschulen (Kolońskiej Akademii Sztuk Pięknych i Użytkowych). Po ukończeniu studiów zaczęła pracować dla gazet jako portrecistka, tworząc serię o poetach z Liverpoolu. W latach 1970–1972 studiowała dagerotypy, pracując jako asystentka Wernera Bokelbera w Hamburgu. Później uczęszczała do Kunstakademie Düsseldorf w latach 1973–1982, gdzie studiowała film pod kierunkiem Ole Johna, a od 1976 roku fotografię pod okiem Bernda Bechera. Wraz z Thomasem Ruffman była jedną z pierwszych uczennic Bechera, które zaczęły używać koloru, prezentując swoje prace jako projekcje slajdów. Podczas nauki wymyśliła film, który wspólnie nakręciła z Tony’m Morganem w 1975 roku w düsseldorfskim lodziarni Da Forno.
Höfer początkowo pracowała z czarno-białą fotografią, taką jak w przypadku 'Flipper' (1973), dużej kolaży fotograficznej składającej się z 47 odbitek na srebrnym gelatynie. Zdjęcia przedstawiają maszyny do gry w pinball w arcade i pubach, czasami widziane z graczami, a czasami samodzielnie. Niedługo potem zaczęła pracować nad swoją serią 'Türken in Deutschland' (Turcy w Niemczech) (1973–1979), która śledzi losy tureckich rodzin migrantów w ich nowych niemieckich domach. To podczas tego okresu Höfer zainteresowała się kolorem, ponieważ uznała, że lepiej pasuje do jej prac, a także przestrzeniami wewnętrznymi i ich wpływem na ludzi je zamieszkujących oraz odwrotnie.
Höfer zaczęła robić zdjęcia kolorowe wnętrz publicznych budynków, takich jak biura, banki i poczekalnie, w 1979 roku. Jej przełomem na arenie międzynarodowej była seria fotografii przedstawiających pracowników tymczasowych w Niemczech, po czym skupiła się na tematach Wnętrza, Pokoje i Ogrody zoologiczne. Höfer specjalizuje się w dużych formatach zdjęć pustych wnętrz i przestrzeni społecznych, które uchwycają 'psychologię architektury społecznej'. Jej fotografie są wykonywane z klasycznego, prosto skierowanego pod kątem frontalnym lub dążą do uzyskania diagonali w kompozycji. Zazwyczaj fotografuje każde bezczynne pomieszczenie z podniesionej perspektywy blisko jednej ściany, tak aby odległa ściana była wyśrodkowana na zdjęciu. Od najwcześniejszych prac interesuje ją przedstawianie przestrzeni publicznych, takich jak muzea, biblioteki, archiwa narodowe czy opery, pozbawionych wszelkiej obecności ludzi. Obrazy Höfer od lat 80. koncentrują się na tych opustoszałych wnętrzach. Höfer grupuje swoje fotografie w serie, które mają tematy instytucjonalne oraz geograficzne, ale dominującym zasadniczym kryterium organizacyjnym jest ich formalna podobieństwo.
W swojej serii Zoologische Gärten (1991) Höfer odsunęła swoją uwagę od wnętrz na rzecz zoo w Niemczech, Hiszpanii, Anglii, Francji i Holandii. Stosując swój typowo opisowy styl, obrazy Höfer ponownie dążą do dekonstrukcji roli, jaką odgrywają instytucje w kształtowaniu spojrzenia widza, dokumentując zwierzęta w ich zamkniętych środowiskach.
W 2001 roku, dla Douze-Twelve, zleconego przez Musée des Beaux-Arts et de la Dentelle w Calais, a później prezentowanego na Documenta 11, Höfer sfotografowała wszystkie 12 odlewów dzieła Augusta Rodina, The Burghers of Calais, w ich instalacjach w różnych muzeach i ogrodach rzeźb. W latach 2004–2007 podróżowała po świecie, fotografując ikoniczne Date Paintings konceptualnego artysty On Kawary w domach prywatnych kolekcjonerów. W 2005 roku Höfer rozpoczęła projekt w Musée du Louvre, dokumentując jego różne galerie, badając nie tylko sacrum sztuki, którą tam wystawiają, ale także ich indywidualny wystrój, łuki, płytki i zdobienia, przy czym nie było tam widzów ani turystów.
Pierwsza indywidualna wystawa Höfer miała miejsce w 1975 roku w galerii Konrad Fischer w Düsseldorfie. Od tego czasu Höfer miała indywidualne wystawy w muzeach w całej Europie i Stanach Zjednoczonych, w tym w Centro de Fotografía na Universidad de Salamanca, Galerie de l’École des Beaux-Arts w Valenciennes, Kunsthalle Bremen, Luwr, Kunsthalle Nürnberg, Kunsthaus Hamburg, Museum of Contemporary Photography (MoCP), Museum Folkwang oraz Rheinisches Landesmuseum Bonn. Miała także wystawę w Portikus we Frankfurcie nad Menem. Została uwzględniona przez Okwui Enwezor w Documenta 11 w Kassel w 2002 roku. W 2003 roku artystka reprezentowała Niemcy wraz z zmarłym Martinem Kippenbergerem na niemieckim pawilonie na Biennale w Wenecji, kuratorowanej przez Juliana Heynena. Pierwsza kompleksowa wystawa jej prac w Ameryce Północnej, zatytułowana Architecture of Absence, została pokazana w Norton Museum of Art w 2006 roku. W tym samym roku miała indywidualną wystawę w Irish Museum of Modern Art w Dublinie. Obecnie reprezentuje ją galeria Sean Kelly oraz Kotaro Nukaga w Japonii.
Najwyższa cena osiągnięta przez jedno z jej zdjęć miała miejsce, gdy Biblioteca Geral da Universidade de Coimbra IV (2006) została sprzedana przez 121.233 dolarów amerykańskich w Christie's London, 12 lutego 2015 roku.
(Wikipedia)