Carlo Maratti (1625-1713) e aiuti - Madonna col libro

Niepublikowany obraz rzymsko-barokowego malarza Carlo Marattiego (Camerano 1625-1713 Rzym), zwanego także Maratti.
Przedstawiający studiującą Matkę Boską, namalowany olejem na płótnie o wymiarach 70 x 57 cm. W zestawie z zabytkową ramą obraz ma wymiary 100 x 90 cm.
-Ważne pochodzenie, o czym świadczy pieczęć lakowa rodziny Corsini i inicjały księcia Corsiniego.
-Prestiżowa Galeria Sztuki i Antyków Cavendish, Londyn.
- kolekcja prywatna

Carlo Maratti, artysta, który odniósł w barokowym Rzymie taki sam sukces jako malarz jak Bernini jako rzeźbiarz, o wielkim znaczeniu historycznym i międzynarodowym wpływie, który trwał aż do XVIII wieku,
Pomimo jego znaczenia jako najwybitniejszego malarza późnego baroku w Rzymie (który nadal jest ośrodkiem zainteresowania wielkim stylem w drugiej połowie XVII wieku i głównym malarzem ośmiu kolejnych papieży), w National Gallery w Londynie, National Gallery of Art w Waszyngtonie, Metropolitan Museum w Nowym Jorku ani nawet w większości głównych amerykańskich muzeów nie znajdują się żadne obrazy Marattiego.
Jest prawdopodobnie najważniejszym nieznanym malarzem XVII wieku, częściowo dlatego, że wiele z jego najważniejszych dzieł to ołtarze, które wciąż znajdują się w swoich oryginalnych lokalizacjach, w barokowych kościołach daleko od Rzymu i regionu Marche. Dzieje się tak również dlatego, że jego cechy jako przykładu stylu wysokoklasycznego, które zapewniły Marattiemu ogromny sukces w jego czasach, sprawiają, że wydaje się on dziś niedostępny dla publiczności. Tak jak ludzie bardziej pociągają Michała Anioła niż Rafaela i Caravaggia niż Carracciego, tak Bernini jest również najbardziej pociągany przez Marattiego.
Krótka uwaga na temat nazwiska artysty. Przez wiele lat anglojęzyczni nazywali go Carlo Maratta. To nieprawda. Jego prawdziwe nazwisko zawsze brzmiało Carlo Maratti z „i”. Rudolph uważa, że „Maratta” z „a” to zniekształcenie, które pochodzi z francuskiego tłumaczenia jego nazwiska na „Le Maratte”, po jego sukcesie z Ludwikiem XIV.

Wśród pokolenia bolońskich malarzy klasycystycznych działających w Rzymie na początku XVII wieku, Maratta zachował szczególną wrażliwość na spuściznę Francesca Albaniego (1578-1660). Wyrafinowane podejście Albaniego do tematyki sakralnej wywarło trwały wpływ na koncepcję Maratty w zakresie obrazów dewocyjnych, szczególnie widoczną w delikatnej ekspresji i harmonijnej kompozycji.

LITERATURA

E. K. Waterhouse, Malarstwo barokowe w Rzymie, Londyn, 1937, s. 78.
F. Zeri, La Galleria Pallavicini w Rzymie, Firenze, 1959, s. 302-3, nr. 85 i 113.
F. Petrucci, Ferdinand Voet (1639-1689) detto Ferdinando de Ritratti, Rzym, 2005, s. 13. 70, rys. 55.
F. Petrucci, Pittura di Ritratto a Roma: Il Seicento, Rzym, 2007, I, s. 23-35. 233, ryc. 330; II, s. 337; III, s. 649, ryc. 417.