Pablo Palazuelo - Sigilla

Litografia Pabla Palazuelo (* 1927 † 2003, Madryt) zatytułowana „Sigilla”
Ta praca należy do serii 'Emblema', stworzonej przez Palazuelo w 1980 roku.
Podpisana na płycie przez artystę.
Edytowane przez Maeght. Wydrukowane przez Arte París * Edycja wyczerpana *
Wykonane na papierze Arches o wysokiej gramaturze, z charakterystycznym znakiem wodnym.
Zawiera Certyfikat Autentyczności (COA).

*** OSTATNIE EGZEMPLARZE ***

Wymiary: 80 x 58 cm
Rok: 1980
Wydanie: 3000 sztuk.
Stan: doskonały (to dzieło nigdy nie było oprawiane ani wystawiane, zawsze było przechowywane w profesjonalnym segregatorze artystycznym, dlatego jest w idealnym stanie).
Pochodzenie: Kolekcja prywatna.

Prace będą starannie manipulowane i pakowane w wzmocnione opakowanie z tektury. Wysyłka będzie potwierdzona numerem śledzenia.

Wysyłka obejmie również ubezpieczenie transportowe na końcową wartość dzieła z pełnym zwrotem kosztów w przypadku utraty lub uszkodzenia, bez żadnych kosztów dla kupującego.

(*) Pablo Palazuelo studiował architekturę w Madrycie i w Royal Institute of British Architects w Oksfordzie. Od 1939 roku poświęcił się wyłącznie malarstwu. Po krótkim rozwijaniu stylu neokubistycznego, nawiązującego do Picassa i Braque'a, zaczął interesować się twórczością rzeźbiarzy takich jak Naum Gabo i Anton Pevsner oraz malarstwem Paula Klee, które miało na niego głęboki wpływ.
Pierwsze abstrakcyjne rysunki Palazuelo opierały się na obserwacji struktur naturalnych, takich jak kryształy śniegu, mikroskopowe badania komórek czy fotografie lotnicze; poszukiwanie struktur geometrycznych i ich matematycznych proporcji charakteryzowało jego twórczość na przestrzeni całej kariery.
W 1948 roku osiedlił się w Pabellón Español na Ciudad Universitaria w Paryżu, gdzie spotkał się z Chillidą.
Jej pierwsza wystawa indywidualna miała miejsce w Galerii Maeght w Paryżu w 1955 roku. Następnie wystawiała w głównych muzeach europejskich i amerykańskich, takich jak Guggenheim w Nowym Jorku, Carnegie International w Pittsburgu czy Musée d'Art Moderne de la Ville de Paris.
W 1954 roku zaczął rozwijać swoją stronę rzeźbiarską, która osiągnęła szczyt w latach 70. Z czasem jego geometria nabrała większej dynamiki i elastyczności, a jego rytm stał się szybszy: fragmentacja na powierzchni tworzy całą siatkę linii prostych i łamanych oraz pojawia się struktura krystalizacji.
W 1969 roku powrócił do Hiszpanii, gdzie założył swoje ostateczne studio. W 1982 roku został odznaczony Medalle de Oro de las Bellas Artes. W 2004 roku otrzymał Nagrodę Velázquez od hiszpańskiego Ministerstwa Kultury.