De Nanzio - Esippognosia - 1842

Nauka o koniach: Eksippognozja i narodziny współczesnej morfologii koni
Podręcznik z połowy XIX wieku, który z naukową precyzją systematyzuje morfologię i badania zewnętrzne konia, wzbogacony o dodatek poświęcony wołowi. Przeznaczony jako podręcznik dla studentów weterynarii, dzieło De Nanzia wyróżnia się dbałością o nomenklaturę anatomiczną, estetyczną i funkcjonalną ocenę zwierzęcia oraz określenie wieku i chodu. Tom, uzupełniony sześcioma miedziorytowymi tablicami, odzwierciedla rosnącą instytucjonalizację nauk weterynaryjnych w Królestwie Obojga Sycylii. Dzieło łączy specjalistyczną popularyzację z celami praktycznymi, służąc zarówno hodowcom, jak i przyszłym lekarzom weterynarii.
Wartość rynkowa
Przykłady takie jak ten, zwłaszcza z sześcioma grawerowanymi tablicami, mogą kosztować od 200 do 450 euro, w zależności od stanu i obecności współczesnych opraw. Egzemplarze w oprawach wydawcy lub o znaczącym pochodzeniu instytucjonalnym mogą osiągnąć wyższe ceny.

Opis fizyczny i stan
Czytelna typograficzna karta tytułowa z ozdobnym fryzem. Nieznaczne przebarwienia i brązowienie. Oprawa półskórzana i twarda. 6 ilustrowanych plansz poza tekstem. S. (2); 4nn; 164; (2).

TYTUŁ I AUTOR
Heksippognozja, czyli zewnętrzna wiedza o koniu, obejmująca nazywanie i opis jego części zewnętrznych, proporcji, urody i wad, wieku, sierści, chodów i wyboru konia, z dodatkiem na temat cech wołu.
Neapol, Drukarnia Francesco del Vecchio, 1842.
Ferdinand De Nanzio.

Kontekst i znaczenie
Tom stanowi kamień milowy w edukacji weterynaryjnej XIX wieku, w czasach, gdy praktyczna wiedza o koniach przeplatała się z bardziej systematycznym i akademickim podejściem. Praca wpisuje się w modernizację Królestwa Obojga Sycylii, które inwestowało w techniczne i naukowe instytucje szkoleniowe. Dodanie dodatku dotyczącego wołu poszerza zakres pracy o szerszy obszar zootechniki.

KRÓTKA BIOGRAFIA AUTORA
Ferdinando De Nanzio (XIX wiek) był dyrektorem Królewskiego Instytutu Weterynaryjnego i lekarzem Królewskich Szkół Jazdy Konnej, odgrywając wiodącą rolę w upowszechnianiu edukacji weterynaryjnej w południowych Włoszech. Autor prac naukowych i praktycznych, przyczynił się do rozwoju tej dyscypliny, ustanawiając ją w kontekście akademickim i edukacyjnym.

Historia druku i obiegu
Wydrukowany w Neapolu w 1842 roku przez drukarza Francesco del Vecchio, tom był rozpowszechniany głównie wśród naukowców i instytucji. Nakład, prawdopodobnie ograniczony, odpowiadał na potrzebę dostarczenia aktualnych podręczników studentom i specjalistom w szkołach weterynaryjnych Królestwa. Miedzioryty podniosły jego praktyczną i naukową wartość.

Bibliografia i źródła
Wymieniony w XIX-wiecznej literaturze weterynaryjnej i znajdujący się w zbiorach uniwersyteckich oraz bibliotekach specjalistycznych, rzadko pojawia się na rynku antykwarycznym w komplecie z tabliczkami, co zwiększa jego wartość kolekcjonerską.