Bachibouzouk (1977) - Warhol vs Banksy vs Hirst

Prachtig werk van de Brusselse kunstenaar Bachibouzouk.

In deze serie speelt de Brusselse kunstenaar Bachibouzouk tikkertje met de geschiedenis van de kunst, als een te nieuwsgierig kind dat een museum en een spuitbus in handen heeft. Via deze 'Tomato Soup Can' orkestreert hij een vrolijk onwaarschijnlijke botsing tussen drie grote namen van de hedendaagse kunst: Warhol, Banksy en Hirst. Een pop-, stedelijke en klinische triade, door de spuitbus gehaald, zoals alleen Bachibouzouk dat kan.

Het uitgangspunt is natuurlijk de poster van Banksy, zelf al een knipoog (of misschien wel een knipoog van de knipoog) naar de iconische Campbell’s Soup van Andy Warhol. Bachibouzouk glijdt erin als de vierde musketier, maar niet gewapend met een zwaard, maar met dots — die beroemde obsessieve stippen van Damien Hirst, die hij zorgvuldig op elke blikje plaatst. Het resultaat: een dialoog tussen drie esthetieken, waarvan geen enkele om een gesprekspartner vroeg... en toch, samen beginnen ze te praten, luid, en zelfs te lachen.

De aerosolen, zorgvuldig gekozen uit een levendig palet, treden in tegen de te wijze erfenis van de ateliers. Elke kleur lijkt te proclameren: « En als de hedendaagse kunst even drie minuten zou stoppen met zichzelf serieus te nemen? »
Maar achter de humor schuilt een echte gedachte: Bachibouzouk onderzoekt de industriële herhaling van artistieke iconen. Wat wordt er van een symbool wanneer je het kopieert, en vervolgens de kopie, en daarna over de referenties zelf heen schildert? Misschien iets eerlijkers: een werk dat erkent dat het niet in zijn eentje is ontstaan, maar in een cultureel rumoer, een carnaval van beelden en omkeringen.

En door deze lagen van referenties te overlappen, transformeert de kunstenaar het blikje — een alledaags voorwerp, symbool van consumptie, popfetișisme — in een metafoor voor onze verzadigde tijd: alles is al gezien, geremixt, afgeleid... en toch, dankzij een unieke handeling (en een paar goede sprays), ontstaat er iets nieuws. Een beetje alsof je, door in een spiegelmuseum rond te draaien, uiteindelijk je eigen reflectie begint te zien.

Met veel geest, een vleugje irreverentie en een vreugdevolle helderheid herinnert Bachibouzouk ons eraan dat kunst misschien vooral een spel is: een serieus spel, ja, maar toch een spel. En in dat spel zijn zijn Tomato Soup Can de stukken die alle sloten doen springen.