maismenos - Porto #2

Dit is een stencil dat op straat door Miguel Januário werd gebruikt en is veranderd in een kunstwerk.
Het is een kartonnen plaatje geschilderd met spuitverf en na gebruik op straat is het zwart en blauw geschilderd om dit unieke kunstwerk te creëren. Het vertoont enkele vlekken, tape en krassen door gebruik (zie foto's).

Het maakt deel uit van een citaat van Almeida Garrett en is gemaakt om het censuurbeleid in de stad Porto kort voor de pandemie te bekritiseren. Het behoort tot een set van vier sjablonen, allemaal gemaakt met zinnen over de stad, waarbij de 'slechte' delen met blauwe spray zijn uitgeknipt (ter herinnering aan het blauwe potlood dat tijdens de dictatuur werd gebruikt om te censureren wat niet door het regime werd geaccepteerd).

Het is een klein stukje van de Portugese straatkunstgeschiedenis en een uniek relikwie.


Miguel Januário is een Portugese kunstenaar, geboren in 1981. Hij heeft een bachelor in Communicatieontwerp en volgt momenteel een doctoraatsopleiding in Design aan de FBAUP. Hij was medewerker van het culturele interventieplatform Maus Hábitos en artistiek directeur van Ivity Brand Corp. Momenteel is hij Hoofd Kunst voor Duurzaamheid bij CEiiA. Hij is lid van het PCP. Hij is auteur van ‘±MaisMenos±’, een interventieproject dat een nationale en internationale referentie is geworden in urban art. Hij wordt vertegenwoordigd door galeria Underdogs in Lissabon. Daarnaast is hij auteur van KissMyWalls, een project met een sterke stedelijke component gerelateerd aan graffiti, reclame, schrijven en interventie, dat verschillende artistieke heteroniemen omvat – Caos, Mr. identiteit visueel en esthetisch. Hij heeft geëxposeerd en/of samengewerkt met internationaal gerenommeerde artiesten zoals Vhils, Shepard Fairey (Obey), Futura, Felipe Pantone, Barry McGee, Swoon, AddFuel, Wasted Rita, Icy and Sot, Bordalo II, Mosaik, Ram, Gonçalo Mar, Nomen, en vele anderen.
Hij heeft innovatieve en prikkelende werken geproduceerd, zowel binnen- als buitenshuis, in diverse media — van video tot sculpturale installaties, van schilderkunst tot performance. Naast talloze illegale openbare kunstinterventies in verschillende landen, is het project ook gepresenteerd in solo- en groepstentoonstellingen in diverse institutionele contexten, waaronder de Galeria Vera Cortês (Lissabon, 2010), MACE – Museum voor Hedendaagse Kunst van Elvas (Elvas, 2011, 2014), Galeria Underdogs (Lissabon, 2013, 2014, 2015, 2021), Caixa Cultural (Rio de Janeiro, São Paulo en Brasília, 2014), Museu do Côa (Vila Nova de Foz Côa, 2015), Centro de Arte Contemporânea Graça Morais (Bragança, 2015), MUDE–Museum voor Design en Mode (Lissabon, 2016), Museu José Malhoa (Caldas da Rainha, 2016), MACRO–Museo d'Arte Contemporanea di Roma (Rome, 2016), Galeria Wunderkammern (Rome, 2017), Celaya Brothers Gallery (Mexico-Stad, 2018), Arco Lisboa (Lissabon, 2018), WTF Gallery (Bangkok, 2018), Interferências MAAT (Lissabon, 2022) en belangrijke kunstfestivals en evenementen zoals het Walk&Talk Festival (São Miguel, Azoren, 2011), Guimarães Capital Europeia da Cultura (Guimarães, 2012), La Tour Paris 13 (Parijs, 2013), Festival de Lãs (2014), Esporo (Proença-a-Nova, 2022), Festival Nuart (Stavanger, 2014, 2017), TrashPlant Festival (Tenerife, 2018), Roskilde Festival (Roskilde, 2018), Forgotten Project (Rome, 2016), Iminente Festival (2015, 2016, 2017, 2018, 2019, 2020, 2022), Emergengy Iminente Festival (2020), Iminente Festival Rio de Janeiro (2019), Iminente Festival Londen (2017), Iminente Festival Marseille (2022), Alter Ego Macau (2018), Mulheres Saramaguianas met het Centro Português de Serigrafia en de Fundação José Saramago (2022), Esporo (2022), NEBFest Brussel (2022), Cáceres Abierto (2023). ±MaisMenos± was ook het onderwerp van twee TED-talks, bij TEDxLuanda (Luanda, 2014) en TEDxPorto (Porto, 2015), evenals andere openbare en academische lezingen.