Francesco Polazzi - Storie dal campo quantico

Francesco Polazzi is een hedendaagse schilder van Emiliaanse afkomst, actief in Bologna, waar hij woont en werkt. Hij heeft Letteren en Filosofie gestudeerd in Bologna en vervolgens een Master in Fine Arts behaald in Birmingham, Engeland. Zijn schilderkunst combineert figuratieve en abstracte elementen, met invloeden die variëren van pop en street art tot postmoderne abstractie, en creëert zo een persoonlijke en dynamische visuele taal. In zijn werken bestaan zowel echte als symbolische vormen, patronen en kleurvlakken, in een combinatie die uitnodigt tot een dialoog tussen geest en lichaam, en tot een gevoelige interpretatie van de beelden.

Verhalen uit het kwantumveld – beschrijving en interpretatie
In dit kader:

Combinatie van vormen en kleuren: Polazzi gebruikt vloeiende vormen en vaak complementaire kleuren om een sterk contrasterend en helder effect te creëren. De kleuren versterken elkaar, waardoor het doek een levendige energie krijgt en een visuele spanning die de voortdurende beweging van mogelijkheden in het kwantumveld oproept.

Polymorfisme van de figuren: De compositie roept vormen op die tegelijkertijd antropomorfe figuren, etherische landschappen of symbolische configuraties suggereren. Er zijn geen vaste beelden, maar eerder visuele drempels waarop de perceptie kan schommelen tussen verschillende interpretaties: een masker, een verlichte vallei of een in wording zijnd personage.

Veld van mogelijkheden – kwantumrealiteit: Het thema van het 'kwantumveld' wordt visueel weergegeven als een drempelruimte tussen bestaan en niet-bestaan: de vormen zijn niet volledig gedefinieerd, maar lijken te twijfelen tussen verschillende toestanden. Dit roept metaforisch het idee op van de kwantummechanica, waarin deeltjes en toestanden gelijktijdig in vele mogelijkheden bestaan voordat ze 'instorten' in een definitieve vorm.

Filosofisch en symbolisch perspectief: Gezien de filosofische achtergrond van de kunstenaar en zijn neiging om abstractie en symboliek te combineren, leent het schilderij zich ook voor een filosofische en esoterische reflectie: het 'quantumveld' als metafoor voor oneindige innerlijke potentieel en een dialoog tussen wetenschappelijke kennis en subjectieve ervaring.

Verbondenheid met neurowetenschappen en esoterie: De voortdurende chromatische en formele oscillaties in het schilderij kunnen perceptie- en bewustwordingsprocessen oproepen die door neurowetenschappen bestudeerd worden, evenals het esoterische idee van de realiteit als een 'netwerk van mogelijkheden' dat voortdurend in transformatie is.

Algemene stijl
Over het algemeen weerspiegelt de stijl van dit schilderij de zoektocht naar een artistieke taal die niet beperkt is tot louter representatie, maar streeft naar een synthese tussen figuratie en abstractie, tussen esthetische ervaring en filosofisch concept, door beelden te creëren die niet meteen onthuld worden maar zich ontdekken en transformeren in het oog van de toeschouwer. Dit dynamische en open element is consistent met de aanpak van Polazzi, die hedendaagse invloeden combineert met een visuele vertelling die meerdere interpretaties kan stimuleren.