Gaetano D' Aquino (1969) - SENZA TITOLO

Olie op doek 40x50 van Gaetano D' Aquino met foto geauthenticeerd

Gaetano D`Aquino is geboren op 30 augustus 1969 in Catania, waar hij momenteel woont en werkt. Na het behalen van zijn diploma in artistieke vorming op de middelbare school, heeft hij zich aangesloten bij verschillende hedendaagse kunstbewegingen.


D`Aquino is aan zijn persoonlijke reis in de schilderkunst begonnen, waarbij hij zijn creatieve visies tot leven brengt door middel van diverse thema's en technieken. Dit pad heeft hem tot een vooraanstaand vertegenwoordiger van de hedendaagse kunst gemaakt.


De werken van D'Aquino zijn verworven door talrijke belangrijke collecties, zowel publieke als private, en hebben hun weg gevonden naar diverse gespecialiseerde tijdschriften en kunstcatalogi.



Persoonlijke en collectieve tentoonstellingen

1998 Magisch Artistiek Catanese, Catania (collectief)


2000 Galleria, Il Massimo, Catania (personeel)


2000 Ontmoeting met de Schilderkunst, Mascalucia (collectieve tentoonstelling)


2001 Galleria, Giotto, Catania (persoonlijke)


2004 Prima tentoonstelling van hedendaagse kunst, BOHEMIEN, gemeentehuis, Acireale


2004 Evenement d'Arte KATACLOÒ, Teatro Metropolitan, Catania (collectieve tentoonstelling)


2004 Galleria, Il Massimo, Catania (persoonlijk)


2005 Tweede Estemporane Schilderwedstrijd onder leiding van Vittorio Sgarbi, Nineo


2005 Premio Letterario e Artistico ARETUSA Terzo Millennio, sectie schilderkunst, eerste prijs, Centro Siculo per la Diffusione della Cultura, Sede Regionale Siracusa


2006 De kleuren binnen en buiten de groene rechthoek, Tentoonstelling van hedendaagse beeldende kunst, Hotel Luna, (Oleggio Castello, Milaan) georganiseerd door Donat Conenna


2007 Arte Fiera, Le Ciminiere, Catania


2007 Galleria, Arte Nuvò, Catania (persoonlijk)


2007 Galleria, Art Gallery Ortigia, Siracusa (persoonlijke)


2008 Tremestieri, Arte 14e editie, Tremestieri Etneo


2009 Galleria, Il Massimo, Catania (persoonlijk)


2012 Galleria, Civico 69, Florence (persoonlijk)


2015 Dag van de Kunst en Creativiteit EMPIRE, Catania (collectief)


2015 Europa Eventi Arte, winkelcentrum Porte di Catania (Groepsuitgave)


2016 Galleria, Collezioni Contemporanee, Enna Bassa (collectief)




Gaetano D'Aquino en de waarheid van het zijn van Donat Conenna

Om de waarheid van het zijn te bereiken (in het personage, het object en in elk ander visueel concept), moet er het lijden van het cognitieve proces zijn. In eenvoudige woorden: je moet kunnen schilderen.


In een later stadium kunnen we alle bewegingen van de ‘es’ overwegen (uitdrukken, uiten, escuteren, exposé) die de mens ertoe brengen om uitdrukker te worden van realiteiten, zowel extern als intern.


Om de zaak D`Aquino, Gaetano D`Aquino uit Catania, in het juiste daglicht te plaatsen, moet men Kant parafraseren. Ik denk, dus ik ben. Een axioma dat de mythe van het beeld, waarvan wij allemaal onbewust dragers zijn door culturele erfenis, aanduidt als de mogelijkheid dat het denken tot het zijn kan komen. Voor kunstenaars wordt deze soort 'Buonarroti-syndroom' ('Waarom zeg je niets?') - natuurlijk meer of minder - gevoeld in relatie tot hun eigen vertelmogelijkheden.


De redenen waarom Gaetano D`Aquino zich naar het witte doek wendt en het 'inkent', door te beginnen met het markeren van de grafische schets die vervolgens wordt verlicht met kleuren, waardoor de gratie van de waarheid aan de verkregen afbeelding wordt gegeven, liggen precies in die mimesis-operatie die wij, arme gewone stervelingen, niet kunnen uitvoeren: namelijk het terugbrengen naar het oppervlak — op het doek, zij het beperkt en beperkend — van de uiterlijke en innerlijke horizonten van het landschap, object, persoon of concept.


Een handeling die, in diverse stijlen, door de eeuwen en de geschiedenis van de kunst is gegaan, maar die steeds minder vaak kunstenaars van een 'totale' realiteit roept (van vocare, roeping), zoals D'Aquino.


Beeldoperator, vooral anatomisch, die zich goed kan definiëren als hyperrealist, wanneer hij in zijn civiele, seculiere, profane 'iconen' het afgebeelde onderwerp op de voorgrond op het doek behoudt, beschermt tegen de valkuilen van indruk, oftewel de verleiding om samen te vatten of te essentiëren. Het fluwelige 'Lichaam van een vrouw' is de vertelling van een vrouwelijk lichaam: niemand zal eraan denken om de ander te zien.


D'Aquino werkt met eindeloos fijnzinnigheid, door te spelen met een fijne signatuur die de epidermale details van het werk benadrukt, die hij vervolgens omhult in een reeks kleurglazuren, totdat hij het unieke van het onderwerp bereikt, precies — 'alsof' de catanese schilder de wereld wilde onttrekken aan die (al zeldzame) fracties van plastische integriteit en ze voor altijd op zijn doeken wilde laten herleven. Maar dat is natuurlijk niet zo eenvoudig gezegd.


En hier is zijn langzame, bedachtzame oriëntering op de realiteit: zelfs in de vastheid van een enkele frame, worden het bestaan, het 'leven' van een landschap, een object, een personage, een concept, doorkruist door een licht dat wij per definitie 'fotografisch' noemen, maar dat in Gaetano D'Aquino niets anders is dan de wellustige wens om de mimesis van het absolute natuurlijke te bereiken, om met strengheid de omgeving te markeren, en om de exacte somatische trouw aan de anatomieën te herstellen.


Het zou gemakkelijk zijn, zoals altijd gebeurt bij realistische, naturalistische, hyperrealistische schilders, ook in dit geval, de inmiddels verouderde rechten op interpretatie aan te roepen die de mens ongetwijfeld moet claimen, en die — het is historisch vastgesteld — juist heeft geleid tot het concept van kunst dat de scheiding tussen betekenis en betekenisdrager van het abstracte kunstwerk verwatert, richting de conceptuele toevaligheid van performances, richting de populistische gebaren van ongestructureerde kunst, pardon, informele kunst, richting de automatische handelingen van de fotografische klik, richting de niet-spiegelende, maar virtuele waarheid van digitale kunst, richting de illusies van kinetische kunst. Kortom, richting de chaos van definities.


Tien duizend jaar na Altamira weten we nog steeds niet precies wat kunst is. Het is precies het tegenovergestelde van de richting waarin deze Siciliaanse operator zich heeft geplaatst, met zijn herbevestigde, kalme, tastbare, menselijke narratieve volledigheid.


Donat Conenna


KORTE BESCHRIJVING VAN MIJN ARTISTIEKE VISIE

Vanaf mijn jeugd heb ik het voorrecht gehad om ondergedompeld te worden in de kunst door de prachtige portretten van Emanuele Di Giovanni, de beroemde schilder uit Catania. Dit was de eerste betovering die mijn fascinerende reis in de wereld van de schilderkunst heeft ontketend; een reis vol artistieke successen, solo-exposities en werken die over de hele wereld te vinden zijn. Ik ben begonnen met portrettekenen en heb daarna verschillende thema's aangepakt, zoals landschap, stilleven en naaktheid.


Ik probeer persoonlijk uit te drukken en te benadrukken wat anderen niet zien, en dat met mijn eigen ogen te laten zien. Ik definieer schilderkunst als een stille poëzie, zoals Leonardo Da Vinci zei.


Vandaag, na een lange schilderervaring en het omgaan met diverse onderwerpen, heb ik me gericht op een intensieve studie van Sicilië, mijn land. Vooral op het water, in al zijn nuances, reflecties, kleuren, glans, transparantie en als levend element, karakteristiek voor mijn eiland; zoals de Vulkaan Etna, die ook deel uitmaakt van mijn studies, met zijn lavastromen.


Tot nu toe heb ik ontdekt dat het bestuderen van water een van de moeilijkste dingen is om te representeren, en door naar Turner’s schilderijen te kijken, heb ik begrepen dat water en licht bijna onmogelijk te abstraheren zijn.


Gaetano D`Aquino