Anne-Gédéon - Le diable dans un bénitier - 1784

Prima Edizione

Anne-Gédéon, Marquis de Pellepore

De duivel in een bidstoel.
En de metamorfose van de GAZETIER CUIRASSÉ in een mug, of de poging van de Sieur Receveur, Inspecteur van de politie van Parijs, ridder van St. Louis; om in Londen een politie op te richten vergelijkbaar met die van Parijs.
Toegewijd aan Monseigneur de Marquis de Castries; Minister & Secrétaire d'État aan het Departement van de Marine, enzovoort.
Herzien, gecorrigeerd en uitgebreid door de heer l'Abbé Aubert, Koninklijk Toezichthouder.
Door Pierre Le Roux, Ingenieur van de Grote Wegen.
TE PARIJS, Uit de Koninklijke Drukkerij, Met goedkeuring en privilegie van de Koning.

21,5x13,8; blz. 123

Le Diable dans un bénitier is een Franse satirische werken uit 1784, dat zich situeert in de context van de sociale en politieke kritiek van die tijd. Het boek suggereert meteen een onrespectvolle en provocerende toon, typisch voor de kritische literatuur van de achttiende eeuw.
De auteur, Pierre Le Roux, die zich presenteert als 'Ingegnere dei Grandi Cammini', gebruikt een ironische vertelstijl om de Franse samenleving van die tijd te bekritiseren, vooral de politieke en religieuze instellingen. Het verhaal draait om een figuur genaamd de 'Gazetier cuirassé en mouche', die lijkt te ondergaan een soort metamorfose of transformatie, en waarschijnlijk een satire is op publieke figuren of invloedrijke personen.
Het werk is opgedragen aan de 'Marquis de Castries', een Franse politicus en edelman, die ook minister en staatssecretaris was. De toewijding zou kunnen suggereren dat er subtiele kritiek wordt uitgeoefend op de elite van die periode, vooral op de bestuursklasse en haar tegenstrijdigheden. De tekst bevat bovendien een kritiek op de autoriteit van de politie van Parijs en het rechtssysteem, uitgedrukt via de inspecteur 'Receveur', een ander fictief personage.
De opera is correct en herzien door Abbé Aubert, die bijdraagt aan het geven van een erudiete dimensie aan de publicatie. De aanwezigheid van namen van publieke figuren en sociale en economische verwijzingen laat zien dat de auteur de werken zag als een satire op het politieke, sociale en religieuze leven van Frankrijk in de achttiende eeuw.
Het boek biedt een ironische en bijtende kritiek op verschillende aspecten van het Franse leven in die tijd. Het verhaal lijkt te draaien om gebeurtenissen en personages die de corruptie, sociale ongelijkheden en de strijd om macht belichamen, allemaal verpakt in een parodistische en soms absurde vertelling. De figuur van de 'Gazetier cuirassé en mouche' zou een journalist, een informant of een personage kunnen symboliseren dat de hypocrisie van het politieke systeem en de publieke opinie vertegenwoordigt. De transformatie van dit personage in iets vreemds en grotesks roept het beeld op van een vervormde en verwrongen wereld.
De toon van het boek is sterk satirisch, en de kritiek richt zich vooral op de politie, de rechtspraak en de machtige elite. De auteur gebruikt humor om zijn afkeer van een systeem dat hij als onrechtvaardig en corrupt beschouwt, uit te drukken, maar doet dat via een taal die, hoewel serieus, doordrenkt is met subtiele ironie.
De opera, hoewel ze zware thema’s behandelt zoals politiek en religie, weet een lichtheid te behouden door haar paradoxale stijl, waardoor ze niet alleen een voertuig voor sociale kritiek is, maar ook een letterkundig spel over het absurde.