Thomae Caraphae - (MAGIC & OCCULT) In Funere - 1614

Elegitur presenteert exclusief: BIJ DE BEGRAFENIS

Admodum R. P. M. Thomae Caraphae
ORDINIS PRAEDICATORUM
ORATIO
Napels, Ex Typographia Io. Dominici Roncalioli, 1614
Met toestemming van de hogere autoriteiten.

Er is geen tekst om te vertalen, aangezien de invoer slechts een symbool is.

I. Het werk

Deze zeldzame begrafenisdienst, gedrukt in Napels in 1614, is gewijd aan de herinnering aan de Reverendissimo Padre Maestro Tommaso Carafa, een vooraanstaande figuur van de Orde van de Predikers (Dominicanen). De toespraak werd publiekelijk uitgesproken in de heilige huizen van Napels gewijd aan San Domenico, een centrale plaats voor de spiritualiteit en cultuur van de Dominicanen in de stad.

De tekst vormt een typisch voorbeeld van de barokke encomiastisch-funebale literatuur, een geleerd en sterk gecodificeerd genre dat de levens, de deugden en de spirituele erfenis van voorname religieuze figuren vierde.

Er is geen tekst om te vertalen, aangezien de invoer slechts een symbool is.

II. De geëerde persoon: Tommaso Carafa

Afkomstig uit de nobele en invloedrijke familie Carafa, was Tommaso een hooggeplaatst religieus.
man van theologische studies
Een vooraanstaande figuur binnen de hiërarchieën van de Orde der Predikers.
• gerespecteerde maestro voor leer, integriteit en discipline,
Actief in het kloostergemeenschap en in spirituele vorming.

De familie Carafa, die al cardinals, bisschoppen en politici voortbracht, vertegenwoordigde een van de grote families van het Koninkrijk Napels. Haar dood wekte dan ook bijzondere weerklank in de Napolitaanse kerkelijke wereld.

Er is geen tekst om te vertalen, aangezien de invoer slechts een symbool is.

De auteur van het gebed.

De tekst wordt toegeschreven aan Laurentius Biffius Bergomensis, een regulier clericus, eveneens een geleerde en gevormd in het contrareformatorische klimaat. Zijn rede volgt het klassieke model van de laudationes funebri, verweven:
bijbelse citaten
• patristische referenties
• voorbeelden uit de Dominicaanse traditie
morele en opbouwende

Het gebed wordt zo een instrument voor herinnering en tegelijk voor geestelijke vorming voor de medebroeders en de toehoorders.

Er is geen tekst om te vertalen, aangezien de invoer slechts een symbool is.

IV. De iconografie: de gegraveerde schedel

De voorpagina is verfraaid met een krachtig gegraveerd hout dat een groot memento mori afbeeldt: een schedel met twee gekruiste tibiae.

Deze afbeelding — typisch voor de zeventiende-eeuwse iconografie — vervult meerdere functies:
Roep op tot de meditatie over de vergankelijkheid van het leven.
Herinnert aan de kwetsbaarheid van de menselijke toestand.
verwijzen naar het dominicaanse rigore penitenziale
• definieert vanaf het begin de toon van het werk, streng en contemplatief.

De houtsnede, met opvallende expressieve kracht, is een van de meest gewilde kenmerken onder geleerden en verzamelaars van barokke devotieboeken.

Er is geen tekst om te vertalen, aangezien de invoer slechts een symbool is.

V. La tipografia Roncalioli

Het volume werd gedrukt door Giovanni Domenico Roncalioli, actief in Napels in de eerste helft van de zeventiende eeuw en bekend om religieuze edities, gebeden, sinodale akten en geestelijke teksten.

Zijn edities worden gekenmerkt door:
grote en goed uitgelijnde karakters
• Voorpagina's sober maar altijd met een onderscheidend figuratief element.
robuste kaart
Eenvoudige en functionele snede voor openbare lezingen.

Er is geen tekst om te vertalen, aangezien de invoer slechts een symbool is.

VI. Historische en culturele context

Het gebed past in het klimaat van de Napolitaanse Contrareformatie, fase waarin:
de prediking
De lofrede bij een begrafenis.
opbeurende literatuur

Ze speelden een belangrijke rol in de religieuze vorming.

De Dominicanen waren een van de hoofdrolspelers in de culturele vernieuwing: bewakers van de orthodoxie, opleiders aan universiteiten en actief in het civiele leven.

De tekst weerspiegelt perfect de oratorische stijl van het eerste zeventiende eeuw: plechtig, theologisch, rijk aan pathos en symbolen van de dood.

Er is geen tekst om te vertalen, aangezien de invoer slechts een symbool is.

VII. Conclusie

Deze begrafenisdienst voor Tommaso Carafa, gepubliceerd in Napels in 1614, is een belangrijk document van de Dominicanen-cultuur en de barokke cultuur van het Koninkrijk Napels.

De sterke iconografie van de frontispice, de plechtigheid van de stijl en de typografische kwaliteit van Napels maken er een klein maar waardevol voorbeeld van zeventiende-eeuwse begrafenisliteratuur van, dat zeer gezocht wordt door verzamelaars van religieuze, oratorische en iconografische werken uit de tijd van de Contrareformatie.

Er is geen tekst om te vertalen, aangezien de invoer slechts een symbool is.

Collatie en staat van preservatie

Het werk presenteert zich in een schitterende staat van conservering, lichte imperfecties op enkele pagina's, maar over het algemeen een uitstekend exemplaar. De collatie is als volgt: 19 pagina's niet genummerd.

Verzendvoorwaarden: Het boek wordt zorgvuldig verpakt om het optimaal te beschermen tegen transportschade. De verzending is snel en verzekerd, binnen 24 werkuren binnen de EU en binnen 72 werkuren buiten de EU. Houd er rekening mee dat voor landen buiten de EU eventuele douanekosten en -heffingen voor rekening van de koper zijn.