Roberto Montanaro - Banana Unchained #1

In een kunstwereld die nog steeds geobsedeerd is door Maurizio Cattelan's Comedian – de beroemde echte banaan die met grijs ducttape aan de muur is bevestigd – komt dit materiële werk als een levendige, ironische en krachtige reactie. Terwijl Cattelan's werk de passiviteit van het object vertegenwoordigde, symboliseert dit schilderij en beeldhouwwerk actie, rebellie en blijvende aanwezigheid.
Oltre Cattelan is de referentie onmiskenbaar, maar de kunstenaar voert hier een operatie uit van semantische inversie. In de Comedian is de banaan een slachtoffer: een bederfelijk fruit, gevangen tegen zijn wil, bestemd om te rotten of gegeten te worden. In dit werk is de banaan niet langer slechts een fruit: het is een antropomorf personage. Gewapend met gespierde armen en een heldhaftige houding heeft hij de plakband verwijderd die hem als 'grapje' definieerde. Het is de wraak van het kunstobject dat weigert vergankelijk te zijn.
De visuele impact is puur Pop Art.
De keuze voor een monochroom elektrisch blauw (dat bijna doet denken aan de International Klein Blue of de sculpturen van Jeff Koons) voor het onderwerp creëert een krachtige en speelse tegenstelling met het verzadigde geel van de achtergrond. Deze combinatie van primaire/complementaire kleuren trekt onmiddellijk de aandacht en benadrukt de kunstmatige aard van het werk. We kijken niet naar de natuur, maar naar een idee.
De helderheid van de afwerking geeft het werk een 'plasticachtige' en commerciële uitstraling, typisch voor de esthetiek van toy art. De plakband, sculpturaal en rigide gemaakt, bevries het moment van scheuren.
De keuze om het object in een shadow box (diepe lijst) te plaatsen, tilt het onderwerp van eenvoudige decoratie naar een museumstuk. De compositie is centraal, maar de beweging van de armen creëert een dynamiek die de statische aard van de lijst doorbreekt. We zien de spanning in de 'spieren' van de banaan terwijl deze het lint, dat ooit haar gevangen hield, oprolt.
Deze werken zijn een leuke en intelligente meta-commentaar op de hedendaagse kunst. Als Cattelan ons heeft verteld dat 'alles kunst kan zijn als het aan de muur hangt', dan antwoordt deze kunstenaar dat 'kunst levend is en zich bevrijdt van etiketten'.

Het is een stuk dat een glimlach ontlokt, perfect voor wie houdt van gedurfd design en niet bang is voor een vleugje bewuste kitsch. Het vertegenwoordigt de perfecte synthese tussen conceptuele ironie en de esthetische plezierigheid van de moderne popart.