Sonia J. - " Rupture" - "Here, There and Everywhere" Series - XXL

04
dagen
10
uren
13
minuten
36
seconden
Startbod
€ 1
Minimumprijs niet bereikt
Heiko Neitzel
Expert
Geselecteerd door Heiko Neitzel

Heeft een master in Kunst & Cultuurbemiddeling en ruime ervaring als galerieassistent.

Schatting galerie  € 1.200 - € 1.500
Geen biedingen uitgebracht

Catawiki Kopersbescherming

Je betaling is veilig bij ons totdat je het object hebt ontvangen.Bekijk details

Trustpilot 4.4 | 122115 reviews

Beoordeeld als "Uitstekend" op Trustpilot.

Sonia J.’s uit 2025, acryl en mixed media op doek, getiteld “Rupture” uit de Here, There and Everywhere-reeks, XXL (116 × 148 cm, 2 kg), origineel en nieuw, achterop gesigneerd, uit Portugal, multikleur, met een ondertekend Certificaat van Echtheid.

AI-gegenereerde samenvatting

Beschrijving van de verkoper

Rupture
Kunstenaar: Sonia J. (1971, Portugal)
Hier, Daar en Overal
Techniek: acryl en gemengde media op canvas
Afmetingen: 116 × 148 cm (XXL-formaat)
Jaar: 2025
Staat: Nieuw – rechtstreeks uit het atelier van de kunstenaar
Handondertekend op de achterkant
Certificaat: bevat een ondertekend certificaat van echtheid.
Verzending: gerold in een sterke beschermende buis (volgen + verzekerd)


Beschrijving van het kunstwerk:

“Rupture” — uit de serie Here, There and Everywhere — werd gemaakt op een dag waarop meerdere emoties botsten: verdriet, vreugde, woede, verwarring en de dringende behoefte om zichzelf als vrouw te begrijpen. De diepe, gelaagde blauwtinten vormen een atmosferisch veld van introspectie, dat de schilderkunst met een rustige maar krachtige aanwezigheid verankert.

In het midden verschijnen flitsen van rood en groen als een ondergedompeld hartritme — rauw, onopgelost en duidelijk menselijk. Deze kleuren zoeken geen balans; ze rijzen op en onderbreken, en belichamen de emotionele barsten die naar boven komen wanneer de innerlijke wereld niet langer kan worden ingeperkt.

De gebaren in het werk zijn confessioneel in plaats van decoratief. Elke streek draagt de spanning tussen vasthouden en openbreken, stilte en uitdrukking, discipline en bevrijding. 'Rupture' streeft niet naar harmonie — het omarmt de complexiteit en contradictie van het geleefde ervaren. Het onthult de intieme breuken van het hart, de kwetsbare momenten waarop emotie naar binnen stroomt in plaats van naar buiten.

Vanuit decoratief oogpunt brengt dit XXL-stuk een krachtige emotionele diepgang in verfijnde interieurs. Het rijke, verfijnde palet en de dominante aanwezigheid maken het tot een uitzonderlijk middelpunt voor hedendaagse woonruimtes, architectonische omgevingen, verzamelhuizen en luxe omgevingen. "Rupture" staat als een gedurfde, elegante uitspraak — die intensiteit, nuance en stille kracht brengt in elke ruimte die kunst eert met emotionele zwaarte.

Over de kunstenaar — Sonia J. (Portugal, 1971):

Van vergaderzalen tot doek...
Van zakelijke scherpzinnigheid naar onvervalste natuur...
Van strategie naar een visie voorbij het canvas...
Vrouwenemancipatie door kunst

Ik leef tussen twee werelden — de ene die ik heb opgebouwd door precisie, en de andere die ik terugvond door emotie. 'Dual Hirathe' is waar ze samenkomen.

Ik heb drie decennia doorgebracht in een wereld die werd bepaald door helderheid, snelheid en controle. Elke beslissing was weloverwogen. Elke minuut telde. Elk doel was een lijn op een strategische kaart. Het was een leven gebouwd op precisie — analyseren, opwindend, veeleisend en soms verslindend. Jarenlang geloofde ik dat leiderschap betekende gewicht dragen met gratie, nooit aarzelen, nooit vertragen. Ik was omringd door mensen die gedijen op ambitie en logica, en ik heb geleerd te excelleren binnen die structuur. Maar ergens tussen de constante beweging en de gepolijste vergaderingen begon ik het geluid van mijn eigen stem te verliezen. Toen ik eindelijk pauzeerde (Mid-2024) — echt pauzeerde — hoorde ik stilte. Niet leegte, maar een stilte vol potentieel. Het soort dat uitnodigt tot iets nieuws dat zich kan ontvouwen. Dat was het begin van mijn metamorfose.

Mijn werk is ontstaan uit een dialoog tussen werelden — tussen het rationele en het intuïtieve, het gemeten en het instinctieve. Het weerspiegelt de reis van zakelijk inzicht naar expressie, van een leven van wereldwijde strategie naar een leven gevormd door textuur, stilte en landschap. Na drie decennia leiderschap in de corporate wereld heb ik de taal van structuur geleerd — helderheid, precisie, doelgerichtheid. Het heeft mijn oog getraind om systemen te zien, patronen te herkennen, complexiteit in balans te brengen met eenvoud. Maar toen ik me op kunst richtte, begon die taal te vervagen. In plaats daarvan ontstond een andere woordenschat — tactiel, emotioneel, vloeiend — een die alleen gesproken kon worden door pigment en zand, door de gelaagde geduldigheid van een canvas dat zich in de loop van de tijd ontwikkelt.

Het verlaten van de zakelijke wereld was geen enkele daad van moed; het was een geleidelijke overgave. In eerste instantie probeerde ik dezelfde regels toe te passen in mijn nieuwe leven — doelen, resultaten, prestatie-indicatoren. Maar kunst weigerde beheerd te worden. Het eiste kwetsbaarheid. Het vereiste dat ik luisterde in plaats van leidde. Toen ik voor het eerst een leeg canvas aanraakte, wist ik niet dat het mijn nieuwe taal zou worden. Ik wist alleen dat woorden grenzen hadden, en dat emoties — die ik onder efficiëntie en professionaliteit had begraven — vroegen om adem te halen. Kleuren werden mijn vocabulaire. Textuur werd mijn syntaxis. Elke laag zand, gesso en pigment sprak wat ik nog niet hardop kon zeggen: dat transformatie niet gaat over het uitwissen van wie je was, maar over het toestaan dat alle versies van jezelf naast elkaar bestaan.

In leiderschap leefde ik volgens mannelijke energie: besluitvaardig, analytisch, naar buiten gericht. In kunst ontmoette ik haar tegenhanger — de vrouwelijke: ontvankelijk, intuïtief, innerlijk expansief.
Noch is superieur; beiden zijn heilig. Ik ontdekte dat schepping precies plaatsvindt waar deze twee samenkomen. Te veel structuur en kunst wordt rigide. Te veel stroming en het lost op in chaos. Hetzelfde geldt voor het leven. Schilderen leerde me balans. Het herinnerde me eraan dat kracht kan bestaan in stilstand, en dat gevoeligheid geen zwakte is — het is wijsheid in een andere vorm. In veel opzichten werd mijn praktijk een verzoening van energieën: het assertieve en het toegevende, het concrete en het etherische, de logica die mijn verleden bouwde en de intuïtie die mijn heden bepaalt.

Ik leef nu tussen twee werelden: de kosmopolitische intensiteit van mijn verleden en de rauwe sereniteit van Serra da Estrela, het berglandschap dat nu mijn studio en mijn ziel vormt. Van de betonnen geometrie van Lissabon tot de natuurlijke erosie van rots en wind, weerspiegelt mijn creatieve ritme die overgang — van versnelling tot stilstand, van performance tot aanwezigheid. Door textuurabstractie vertaal ik deze geleefde contrasten in visuele vorm. Mijn schilderijen zijn emotionele topografieën — gelaagde oppervlakken waar veerkracht, loslaten en stille kracht coexisteren. Ze zijn geen representaties van plaatsen, maar toestanden van zijn: innerlijke landschappen gevormd door beweging, herinnering en metamorfose.

Mijn werk navigeert voortdurend tussen dubbele spanningen — tussen orde en emotie, licht en materie, herinnering en vernieuwing, logica en intuïtie, leiderschap en creativiteit, controle en overgave, verleden en wedergeboorte, strategie en gevoeligheid, bedrijfsmatige precisie en rauwe natuur. Deze spanningen zijn geen tegenstellingen, maar harmonieën in beweging. Ze vormen de wrijving die expressie genereert, de onzichtbare puls onder elke vlek die ik zet. Elk doek begint in dialoog met controle — het deel van mij dat nog steeds op zoek is naar structuur, helderheid, resultaat. Maar naarmate het proces vordert, maakt controle plaats voor instinct. Zelfs wanneer chaos lijkt te domineren, blijft mijn intentie menselijk — de emotionele balans weerspiegelen waar we allemaal naar zoeken, tussen kracht en overgave, tussen organisatie en vrijheid.

Ik geloof dat kunst geen luxe is; het is een manier terug naar onszelf. In een wereld die meer waarde hecht aan output dan aan aanwezigheid, vertraagt kunst ons genoeg om weer te voelen. Voor mij is kunst herstel — niet van wat verloren is gegaan, maar van wat vergeten was. De zachtheid, de sensualiteit, de onmeetbare schoonheid van gewoon zijn. Door tactiele abstractie creëer ik niet om te imponeren, maar om te kalmeren, te aarden, te herstellen. Mijn werk nodigt uit tot aanraking — niet letterlijk, maar emotioneel. Het vraagt kijkers te blijven hangen, te ademen, hun eigen reflectie te voelen in de stilte van textuur. Ik schilder voor ruimtes die rust nodig hebben, en voor vrouwen die hun leven lang anderen hebben gedragen, geleid, bereikt, gepresteerd. Mijn kunst biedt hen een toevlucht — een moment waarop ze niet hoeven te bewijzen, te bereiken of uit te leggen. Elk schilderij is een stil verzet tegen het lawaai van productiviteit. Het is een herinnering dat stilstand krachtig kan zijn, en dat genezing in stilte kan plaatsvinden.

"Dual Hirathe" is meer dan een titel; het is mijn artistieke identiteit — een kompas voor alles wat ik creëer. 'Hirathe' is afgeleid van haard en hart, van warmte en oorsprong, de intieme plek waar creatie begint. 'Dual' vertegenwoordigt het samengaan van tegenstellingen — de twee werelden waarin ik leef: het gestructureerde, logische rijk van leiderschap en de intuïtieve, zintuiglijke wereld van kunst. Samen betekent 'Dual Hirathe' het hart in dualiteit — de levendige kruising waar geest en materie, orde en emotie, mannelijk en vrouwelijk samenkomen. Het is de polsslag achter mijn praktijk, de onzichtbare architectuur onder elke penseelstreek, elke textuur, elke lijn. Wanneer verzamelaars mijn werken in huis halen, kopen ze niet zomaar een afbeelding — ze engageren zich met die levendige dualiteit. De lijn wordt hun spiegel: een spanning die ze kunnen voelen, een drempel die ze kunnen oversteken, een uitnodiging om de ruimte tussen zwaartekracht en gratie te bewonen.

Elk van mijn verzamelingen is een fragment van een groter gesprek — een voortdurende vertelling van transformatie. Ze verschillen in toon, ritme en vorm, maar blijven verenigd door één onderliggende vraag: hoe verzoenen we structuur met vrijheid?

Na jaren leiding te hebben gegeven door logica, leid ik nu door gevoel. Wat ooit strategie was, is geworden tot gevoeligheid — een verschuiving van het beheren van uitkomsten naar het vormgeven van ervaringen, van het begeleiden van organisaties naar het leiden van emoties door vorm. Mijn kunst verbindt ART EN DESIGN, waarbij ik emotie vertaal naar tastbare aanwezigheid. Elk stuk is meer dan een afbeelding; het is een omgeving — een levend oppervlak dat interactie aangaat met ruimte, licht en herinnering. Ze zijn auteurschappen ontworpen om samen te leven met mensen, niet los ervan. Of ze nu in een privéwoning, een hotel, een bedrijfslobby, een galerie of een museum worden geplaatst, mijn schilderijen worden gezien als onderdeel van de architectuur van ervaring. Ze zijn bedoeld om te ademen, te vasthouden, te helen — niet om als decoratie te hangen, maar om de sfeer eromheen te transformeren.


Voor mij is kunst geen object. Het is een sfeer, een PORTAAL — een tastbare, visuele taal van harmonie en aanwezigheid. Het leeft door vibratie: kleur, textuur, stilte en licht in dialoog met de ruimte die het inneemt. Wanneer iemand voor een schilderij staat, observeert die niet iets externs; die betreedt een veld van resonantie. Een getextureerd oppervlak, een subtiele lijn, een gedempte toon — dit worden uitnodigingen om te vertragen, opnieuw te verbinden, anders te ademen. Elk werk draagt de herinnering aan menselijke gebaar — energie zichtbaar gemaakt.

In een zakelijke ruimte verzacht die energie de rigiditeit. In een privéwoning brengt het aarding en intimiteit. In een wellnesscentrum of hotel herstelt het de rust. In een galerie communiceert het met licht en architectuur, waardoor contemplatie wordt omgezet in emotie. In een museum wordt het een dialoog — tussen verleden en heden, tussen het lichaam van de kijker en het collectieve geheugen. In een tentoonstelling verzamelt het aanwezigheid — een choreografie van kleur, materie en stilte die vreemden verbindt door gedeelde stilte.

Waar het ook bestaat, het creëert aanwezigheid — die onzichtbare maar waarneembare verschuiving die een ruimte levend doet aanvoelen, en 'aanwezigheid is het nieuwe luxe'. - Sonia J.

Van Autoriteit naar Ervaring: de kunstwereld verandert.
Al eeuwen lang opereert kunst via autoriteit — musea, experts, verzamelaars die bepalen wat belangrijk is. Maar vandaag de dag, in de 21e eeuw, bewegen we van een op autoriteit gebaseerd systeem naar een op ervaring gebaseerd systeem. Kunst is niet langer beperkt tot witte muren of exclusieve kamers; het breidt zich uit in het ritme van het dagelijks leven. Mensen willen leven met kunst — het voelen, het bezitten, het laten beïnvloeden van hun omgeving en emoties. En dit is precies wat een platform als CATAWIKI doet — mensen helpen leven met kunst! En dat is ook de reden waarom ik hier ben.

Mijn schilderijen zijn niet alleen gemaakt voor galeries of tentoonstellingen. Hoewel galeries de meest democratische ruimtes voor kunst blijven — plaatsen waar we creatie in haar puurste vorm kunnen ontmoeten, het fysiek kunnen ervaren, en onze zintuigen, niet systemen, de waarde laten bepalen. Mijn schilderijen zijn ook voor de ruimtes waar het echte leven zich ontvouwt — huizen, wellness retreats, kantoren, hotels, musea die aanraking en interactie uitnodigen. Ze behoren tot een tijdperk waarin kunst integreert met design, architectuur en emotioneel welzijn. Voor mij is dit geen verdunning — het is uitbreiding. Het is kunst die terugkeert naar haar oorspronkelijke doel: het begeleiden van het menselijke leven, het markeren van heilige ruimtes, en het creëren van verbinding.

Grote kunstenaars zoals Pollock, Mitchell, Bourgeois, Rembrandt, Van Gogh — en nog zoveel anderen — creëerden hun werk nooit met galeries of musea in gedachten. Ze schilderden uit noodzaak, van binnen naar buiten. Hun doeken waren instrumenten van overleving — spiegels voor de psyche, verlengstukken van de adem. Door hun rauwe eerlijkheid bedachten ze nieuwe talen van expressie; NIET OM te imponeren, MAAR OM TE bestaan. Velen van hen worstelden diep — met isolatie, armoede, depressie — sommigen verloren zelfs de strijd met hun eigen innerlijke chaos. En toch blijft hun kunst bestaan omdat het spreekt tot de collectieve behoefte aan schoonheid, betekenis en emotionele waarheid. Ze wilden geen geschiedenis maken; ze wilden VOELEN — en door dat te doen, lieten ze de kunst zelf evolueren. Nogmaals herinnert hun nalatenschap ons eraan dat het hoogste doel van kunst niet prestige is, maar AANWEZIGHEID! Het was altijd bedoeld om het menselijke leven te begeleiden — om vreugde en verdriet te getuigen, om huizen en harten te bewonen, om heilige ruimtes en gedeelde momenten te markeren.

Visie Voorbij Canvas
Dus, in de 21e eeuw is het doel van kunst niet meer om vijftig jaar te wachten op bevestiging in musea of galeries — het is om NU TE LEVEN — om in dialoog te staan met ons dagelijks leven, om de omgevingen waarin we ons bevinden te transformeren en emoties in real time wakker te schudden. Kunst moet vandaag de dag met ons meebloeden: in onze huizen, op onze werkplekken, in onze retraites, in onze steden, onze instellingen, onze samenlevingen, onze planeet en onze stille hoekjes. Het moet integreren in hoe wij leven, niet afstandelijk blijven als iets dat bezocht moet worden. Het moet de architectuur van het moderne leven verzachten en tederheid opnieuw in onze ruimtes brengen. Dat is de visie die ik draag, voorbij het doek — een geloof dat de waarde van kunst niet alleen ligt in wat het vertegenwoordigt, maar in wat het ontwaakt. Net zoals degenen die vóór ons kwamen, schilderden om hun innerlijke stormen te overleven, schilder ik om de verbrokkelde delen van het moderne bestaan te herverbinden — om emotie te verbinden met omgeving, logica met gevoel, kunst met leven. Dit is het nieuwe hoofdstuk in de evolutie van kunst: NIET DE SCHEIDING VAN ESTHETIEK VAN ERVARING, MAAR HUN HERVERENIGING — waar kunst opnieuw wordt wat het altijd in essentie is geweest: een menselijke noodzaak.

In deze visie wordt de kunstenaar zowel maker als componist — vormgevend niet alleen wat wordt gezien, maar ook hoe het wordt gevoeld. Elke beslissing — van pigment tot schaal, van textuur tot plaatsing — reageert op de energie van een ruimte en de mensen die deze bewonen. Ik denk vaak aan mijn schilderijen als architecturen van gevoel. Ze verankeren de ruimte als stille metgezellen, brengen ritme waar leegte is, rust waar chaos heerst. Ze leggen geen betekenis op; ze nodigen uit tot ervaring. Wanneer ik samenwerk met interieurontwerpers of curatoren, gaat de dialoog verder dan esthetiek. Het gaat erom hoe het werk de emotionele architectuur van de ruimte kan versterken — hoe het licht kan versterken, energie kan balanceren of contrast kan bieden waar stilte nodig is. Het is een fusie van gevoeligheid en strategie, een voortzetting van mijn eerdere leven — maar vertaald in creatieve vorm. Dit is de ontmoeting van twee intelligenties: de rationele precisie van bedrijfsstrategie en de intuïtieve diepte van artistieke visie. Het is geen afwijzing van logica, maar de transformatie ervan in empathie. Waar ik vroeger kaders voor teams ontwierp, ontwerp ik nu omgevingen voor emotie.

Leefomgevingen
Uiteindelijk is mijn werk een handeling van integratie — het samenbrengen van de structurele helderheid van mijn zakelijke verleden met de organische vloeiendheid van kunst. Elk doek is een ecosysteem: kleur, textuur, zwaartekracht en stilte die evenwicht vinden. In een wereld die vaak fragmentarisch is — waarbij geest en lichaam, kunst en leven, rede en emotie worden gescheiden — streef ik ernaar om te herstellen wat de moderne wereld heeft verdeeld. Dat is wat ik bedoel met kunstintegratie: de hereniging van esthetische, menselijke en ruimtelijke ervaring. Mijn schilderijen zijn niet om naar te kijken — ze zijn om mee te leven. Ze zijn metgezellen, ankers, drempels van rust. Ze herinneren ons eraan dat kunst nog steeds betekenis kan hebben in een hyper-digitale wereld — niet door uitleg, maar door aanwezigheid.

Dit is mijn visie voorbij het doek: kunst terugbrengen in het dagelijks bestaan, ruimtes menselijker maken en het lawaai van autoriteit vervangen door de intimiteit van ervaring. Mijn collecties gaan niet over representatie, maar over aanwezigheid. Ze zijn niet gemaakt om slechts te decoreren, maar om te BEWOONEN — om sferen te creëren die gronden en herstellen. Ze behoren net zo natuurlijk tot een privéruimte als tot een openbare, tot een zakelijke omgeving als tot een berghuis. Mijn visie is om kunst onderdeel te maken van hoe wij leven, niet alleen wat wij bekijken — om ruimtes om te vormen tot levendige omgevingen waar emotie en ontwerp samensmelten, waar kunst een sfeer van vernieuwing wordt. Van zakelijk inzicht tot expressiviteit, van kosmopolitisch ritme tot bergstilte — elk schilderij dat ik maak, draagt beide werelden in zich en er zijn de bruggen tussen logica en intuïtie, tussen de menselijke wens naar orde en de behoefte van de ziel aan vrijheid. Elk doek is een onderhandeling tussen die krachten — en in die onderhandeling vindt mijn kunst haar eigen stem.


Artistieke prestaties & tentoonstellingen

De groeiende internationale erkenning van Sonia J. omvat:

• Portfolio beoordeling — Charlotte Paritzky, directeur van Z&B Gallery & medeoprichter van OBRA Art (mei 2025)
• Top 10 hedendaagse kunstenaars in Berlijn (2024–2025)
• 5e Internationale Hedendaagse Kunstbeurs, IT’S LIQUID Group — Barcelona, Spanje (18–28 juli 2025)
• Artiest van de Maand — IT’S LIQUID Group (september 2025)
• Braga Hedendaagse Kunst Tentoonstelling — Braga, Portugal (12–14 september 2025)
• Portfolio Review — Quentin Métayer, PR & Communication, Perrotin (oktober 2025)
• Portfolio Review — Flavio Scaloni, Gallery Manager, Galerie Lo Scalo (oktober 2025)
• Therapeutisch Gezondheidszorgcentrum Project — opdracht voor volledige collectie voor een zorgruimte in Portugal.
• Juridisch notariskantoor kunstproject — opdrachtvolle volledige collectie geïnspireerd door de Blues Collectie.
• SensesART, IT’S LIQUID Group — Lecce, Italië (december 2025)
• European Artist Award 2025 — IT’S LIQUID Group, Venetië, Italië (5 december 2025)
• Verona SPA Art Project — opdrachtgever volledige collectie voor een hotelspa in Verona, geïnspireerd door mediterrane texturen
• Uitgelichte kunstenaar op Singulart, Artmajeur, en vermeld op Artprice.com
• AKOUN Waardering (juni 2025) — Officieel gecertificeerd op €550 voor formaat 15P (65 × 50 cm)

Verpakking & Verzending

Het kunstwerk wordt opgerold verzonden in een sterke beschermbuis, gewikkeld in zuurvrij papier en meerdere lagen versterking om volledige veiligheid te garanderen en de verzendkosten aanzienlijk te verlagen.
Verzending omvat een volgnummer en verzekering.

Geschatte levering
• EU: 3-7 dagen
• Niet-EU: 7–15 dagen (onder voorbehoud van douane)

Rupture
Kunstenaar: Sonia J. (1971, Portugal)
Hier, Daar en Overal
Techniek: acryl en gemengde media op canvas
Afmetingen: 116 × 148 cm (XXL-formaat)
Jaar: 2025
Staat: Nieuw – rechtstreeks uit het atelier van de kunstenaar
Handondertekend op de achterkant
Certificaat: bevat een ondertekend certificaat van echtheid.
Verzending: gerold in een sterke beschermende buis (volgen + verzekerd)


Beschrijving van het kunstwerk:

“Rupture” — uit de serie Here, There and Everywhere — werd gemaakt op een dag waarop meerdere emoties botsten: verdriet, vreugde, woede, verwarring en de dringende behoefte om zichzelf als vrouw te begrijpen. De diepe, gelaagde blauwtinten vormen een atmosferisch veld van introspectie, dat de schilderkunst met een rustige maar krachtige aanwezigheid verankert.

In het midden verschijnen flitsen van rood en groen als een ondergedompeld hartritme — rauw, onopgelost en duidelijk menselijk. Deze kleuren zoeken geen balans; ze rijzen op en onderbreken, en belichamen de emotionele barsten die naar boven komen wanneer de innerlijke wereld niet langer kan worden ingeperkt.

De gebaren in het werk zijn confessioneel in plaats van decoratief. Elke streek draagt de spanning tussen vasthouden en openbreken, stilte en uitdrukking, discipline en bevrijding. 'Rupture' streeft niet naar harmonie — het omarmt de complexiteit en contradictie van het geleefde ervaren. Het onthult de intieme breuken van het hart, de kwetsbare momenten waarop emotie naar binnen stroomt in plaats van naar buiten.

Vanuit decoratief oogpunt brengt dit XXL-stuk een krachtige emotionele diepgang in verfijnde interieurs. Het rijke, verfijnde palet en de dominante aanwezigheid maken het tot een uitzonderlijk middelpunt voor hedendaagse woonruimtes, architectonische omgevingen, verzamelhuizen en luxe omgevingen. "Rupture" staat als een gedurfde, elegante uitspraak — die intensiteit, nuance en stille kracht brengt in elke ruimte die kunst eert met emotionele zwaarte.

Over de kunstenaar — Sonia J. (Portugal, 1971):

Van vergaderzalen tot doek...
Van zakelijke scherpzinnigheid naar onvervalste natuur...
Van strategie naar een visie voorbij het canvas...
Vrouwenemancipatie door kunst

Ik leef tussen twee werelden — de ene die ik heb opgebouwd door precisie, en de andere die ik terugvond door emotie. 'Dual Hirathe' is waar ze samenkomen.

Ik heb drie decennia doorgebracht in een wereld die werd bepaald door helderheid, snelheid en controle. Elke beslissing was weloverwogen. Elke minuut telde. Elk doel was een lijn op een strategische kaart. Het was een leven gebouwd op precisie — analyseren, opwindend, veeleisend en soms verslindend. Jarenlang geloofde ik dat leiderschap betekende gewicht dragen met gratie, nooit aarzelen, nooit vertragen. Ik was omringd door mensen die gedijen op ambitie en logica, en ik heb geleerd te excelleren binnen die structuur. Maar ergens tussen de constante beweging en de gepolijste vergaderingen begon ik het geluid van mijn eigen stem te verliezen. Toen ik eindelijk pauzeerde (Mid-2024) — echt pauzeerde — hoorde ik stilte. Niet leegte, maar een stilte vol potentieel. Het soort dat uitnodigt tot iets nieuws dat zich kan ontvouwen. Dat was het begin van mijn metamorfose.

Mijn werk is ontstaan uit een dialoog tussen werelden — tussen het rationele en het intuïtieve, het gemeten en het instinctieve. Het weerspiegelt de reis van zakelijk inzicht naar expressie, van een leven van wereldwijde strategie naar een leven gevormd door textuur, stilte en landschap. Na drie decennia leiderschap in de corporate wereld heb ik de taal van structuur geleerd — helderheid, precisie, doelgerichtheid. Het heeft mijn oog getraind om systemen te zien, patronen te herkennen, complexiteit in balans te brengen met eenvoud. Maar toen ik me op kunst richtte, begon die taal te vervagen. In plaats daarvan ontstond een andere woordenschat — tactiel, emotioneel, vloeiend — een die alleen gesproken kon worden door pigment en zand, door de gelaagde geduldigheid van een canvas dat zich in de loop van de tijd ontwikkelt.

Het verlaten van de zakelijke wereld was geen enkele daad van moed; het was een geleidelijke overgave. In eerste instantie probeerde ik dezelfde regels toe te passen in mijn nieuwe leven — doelen, resultaten, prestatie-indicatoren. Maar kunst weigerde beheerd te worden. Het eiste kwetsbaarheid. Het vereiste dat ik luisterde in plaats van leidde. Toen ik voor het eerst een leeg canvas aanraakte, wist ik niet dat het mijn nieuwe taal zou worden. Ik wist alleen dat woorden grenzen hadden, en dat emoties — die ik onder efficiëntie en professionaliteit had begraven — vroegen om adem te halen. Kleuren werden mijn vocabulaire. Textuur werd mijn syntaxis. Elke laag zand, gesso en pigment sprak wat ik nog niet hardop kon zeggen: dat transformatie niet gaat over het uitwissen van wie je was, maar over het toestaan dat alle versies van jezelf naast elkaar bestaan.

In leiderschap leefde ik volgens mannelijke energie: besluitvaardig, analytisch, naar buiten gericht. In kunst ontmoette ik haar tegenhanger — de vrouwelijke: ontvankelijk, intuïtief, innerlijk expansief.
Noch is superieur; beiden zijn heilig. Ik ontdekte dat schepping precies plaatsvindt waar deze twee samenkomen. Te veel structuur en kunst wordt rigide. Te veel stroming en het lost op in chaos. Hetzelfde geldt voor het leven. Schilderen leerde me balans. Het herinnerde me eraan dat kracht kan bestaan in stilstand, en dat gevoeligheid geen zwakte is — het is wijsheid in een andere vorm. In veel opzichten werd mijn praktijk een verzoening van energieën: het assertieve en het toegevende, het concrete en het etherische, de logica die mijn verleden bouwde en de intuïtie die mijn heden bepaalt.

Ik leef nu tussen twee werelden: de kosmopolitische intensiteit van mijn verleden en de rauwe sereniteit van Serra da Estrela, het berglandschap dat nu mijn studio en mijn ziel vormt. Van de betonnen geometrie van Lissabon tot de natuurlijke erosie van rots en wind, weerspiegelt mijn creatieve ritme die overgang — van versnelling tot stilstand, van performance tot aanwezigheid. Door textuurabstractie vertaal ik deze geleefde contrasten in visuele vorm. Mijn schilderijen zijn emotionele topografieën — gelaagde oppervlakken waar veerkracht, loslaten en stille kracht coexisteren. Ze zijn geen representaties van plaatsen, maar toestanden van zijn: innerlijke landschappen gevormd door beweging, herinnering en metamorfose.

Mijn werk navigeert voortdurend tussen dubbele spanningen — tussen orde en emotie, licht en materie, herinnering en vernieuwing, logica en intuïtie, leiderschap en creativiteit, controle en overgave, verleden en wedergeboorte, strategie en gevoeligheid, bedrijfsmatige precisie en rauwe natuur. Deze spanningen zijn geen tegenstellingen, maar harmonieën in beweging. Ze vormen de wrijving die expressie genereert, de onzichtbare puls onder elke vlek die ik zet. Elk doek begint in dialoog met controle — het deel van mij dat nog steeds op zoek is naar structuur, helderheid, resultaat. Maar naarmate het proces vordert, maakt controle plaats voor instinct. Zelfs wanneer chaos lijkt te domineren, blijft mijn intentie menselijk — de emotionele balans weerspiegelen waar we allemaal naar zoeken, tussen kracht en overgave, tussen organisatie en vrijheid.

Ik geloof dat kunst geen luxe is; het is een manier terug naar onszelf. In een wereld die meer waarde hecht aan output dan aan aanwezigheid, vertraagt kunst ons genoeg om weer te voelen. Voor mij is kunst herstel — niet van wat verloren is gegaan, maar van wat vergeten was. De zachtheid, de sensualiteit, de onmeetbare schoonheid van gewoon zijn. Door tactiele abstractie creëer ik niet om te imponeren, maar om te kalmeren, te aarden, te herstellen. Mijn werk nodigt uit tot aanraking — niet letterlijk, maar emotioneel. Het vraagt kijkers te blijven hangen, te ademen, hun eigen reflectie te voelen in de stilte van textuur. Ik schilder voor ruimtes die rust nodig hebben, en voor vrouwen die hun leven lang anderen hebben gedragen, geleid, bereikt, gepresteerd. Mijn kunst biedt hen een toevlucht — een moment waarop ze niet hoeven te bewijzen, te bereiken of uit te leggen. Elk schilderij is een stil verzet tegen het lawaai van productiviteit. Het is een herinnering dat stilstand krachtig kan zijn, en dat genezing in stilte kan plaatsvinden.

"Dual Hirathe" is meer dan een titel; het is mijn artistieke identiteit — een kompas voor alles wat ik creëer. 'Hirathe' is afgeleid van haard en hart, van warmte en oorsprong, de intieme plek waar creatie begint. 'Dual' vertegenwoordigt het samengaan van tegenstellingen — de twee werelden waarin ik leef: het gestructureerde, logische rijk van leiderschap en de intuïtieve, zintuiglijke wereld van kunst. Samen betekent 'Dual Hirathe' het hart in dualiteit — de levendige kruising waar geest en materie, orde en emotie, mannelijk en vrouwelijk samenkomen. Het is de polsslag achter mijn praktijk, de onzichtbare architectuur onder elke penseelstreek, elke textuur, elke lijn. Wanneer verzamelaars mijn werken in huis halen, kopen ze niet zomaar een afbeelding — ze engageren zich met die levendige dualiteit. De lijn wordt hun spiegel: een spanning die ze kunnen voelen, een drempel die ze kunnen oversteken, een uitnodiging om de ruimte tussen zwaartekracht en gratie te bewonen.

Elk van mijn verzamelingen is een fragment van een groter gesprek — een voortdurende vertelling van transformatie. Ze verschillen in toon, ritme en vorm, maar blijven verenigd door één onderliggende vraag: hoe verzoenen we structuur met vrijheid?

Na jaren leiding te hebben gegeven door logica, leid ik nu door gevoel. Wat ooit strategie was, is geworden tot gevoeligheid — een verschuiving van het beheren van uitkomsten naar het vormgeven van ervaringen, van het begeleiden van organisaties naar het leiden van emoties door vorm. Mijn kunst verbindt ART EN DESIGN, waarbij ik emotie vertaal naar tastbare aanwezigheid. Elk stuk is meer dan een afbeelding; het is een omgeving — een levend oppervlak dat interactie aangaat met ruimte, licht en herinnering. Ze zijn auteurschappen ontworpen om samen te leven met mensen, niet los ervan. Of ze nu in een privéwoning, een hotel, een bedrijfslobby, een galerie of een museum worden geplaatst, mijn schilderijen worden gezien als onderdeel van de architectuur van ervaring. Ze zijn bedoeld om te ademen, te vasthouden, te helen — niet om als decoratie te hangen, maar om de sfeer eromheen te transformeren.


Voor mij is kunst geen object. Het is een sfeer, een PORTAAL — een tastbare, visuele taal van harmonie en aanwezigheid. Het leeft door vibratie: kleur, textuur, stilte en licht in dialoog met de ruimte die het inneemt. Wanneer iemand voor een schilderij staat, observeert die niet iets externs; die betreedt een veld van resonantie. Een getextureerd oppervlak, een subtiele lijn, een gedempte toon — dit worden uitnodigingen om te vertragen, opnieuw te verbinden, anders te ademen. Elk werk draagt de herinnering aan menselijke gebaar — energie zichtbaar gemaakt.

In een zakelijke ruimte verzacht die energie de rigiditeit. In een privéwoning brengt het aarding en intimiteit. In een wellnesscentrum of hotel herstelt het de rust. In een galerie communiceert het met licht en architectuur, waardoor contemplatie wordt omgezet in emotie. In een museum wordt het een dialoog — tussen verleden en heden, tussen het lichaam van de kijker en het collectieve geheugen. In een tentoonstelling verzamelt het aanwezigheid — een choreografie van kleur, materie en stilte die vreemden verbindt door gedeelde stilte.

Waar het ook bestaat, het creëert aanwezigheid — die onzichtbare maar waarneembare verschuiving die een ruimte levend doet aanvoelen, en 'aanwezigheid is het nieuwe luxe'. - Sonia J.

Van Autoriteit naar Ervaring: de kunstwereld verandert.
Al eeuwen lang opereert kunst via autoriteit — musea, experts, verzamelaars die bepalen wat belangrijk is. Maar vandaag de dag, in de 21e eeuw, bewegen we van een op autoriteit gebaseerd systeem naar een op ervaring gebaseerd systeem. Kunst is niet langer beperkt tot witte muren of exclusieve kamers; het breidt zich uit in het ritme van het dagelijks leven. Mensen willen leven met kunst — het voelen, het bezitten, het laten beïnvloeden van hun omgeving en emoties. En dit is precies wat een platform als CATAWIKI doet — mensen helpen leven met kunst! En dat is ook de reden waarom ik hier ben.

Mijn schilderijen zijn niet alleen gemaakt voor galeries of tentoonstellingen. Hoewel galeries de meest democratische ruimtes voor kunst blijven — plaatsen waar we creatie in haar puurste vorm kunnen ontmoeten, het fysiek kunnen ervaren, en onze zintuigen, niet systemen, de waarde laten bepalen. Mijn schilderijen zijn ook voor de ruimtes waar het echte leven zich ontvouwt — huizen, wellness retreats, kantoren, hotels, musea die aanraking en interactie uitnodigen. Ze behoren tot een tijdperk waarin kunst integreert met design, architectuur en emotioneel welzijn. Voor mij is dit geen verdunning — het is uitbreiding. Het is kunst die terugkeert naar haar oorspronkelijke doel: het begeleiden van het menselijke leven, het markeren van heilige ruimtes, en het creëren van verbinding.

Grote kunstenaars zoals Pollock, Mitchell, Bourgeois, Rembrandt, Van Gogh — en nog zoveel anderen — creëerden hun werk nooit met galeries of musea in gedachten. Ze schilderden uit noodzaak, van binnen naar buiten. Hun doeken waren instrumenten van overleving — spiegels voor de psyche, verlengstukken van de adem. Door hun rauwe eerlijkheid bedachten ze nieuwe talen van expressie; NIET OM te imponeren, MAAR OM TE bestaan. Velen van hen worstelden diep — met isolatie, armoede, depressie — sommigen verloren zelfs de strijd met hun eigen innerlijke chaos. En toch blijft hun kunst bestaan omdat het spreekt tot de collectieve behoefte aan schoonheid, betekenis en emotionele waarheid. Ze wilden geen geschiedenis maken; ze wilden VOELEN — en door dat te doen, lieten ze de kunst zelf evolueren. Nogmaals herinnert hun nalatenschap ons eraan dat het hoogste doel van kunst niet prestige is, maar AANWEZIGHEID! Het was altijd bedoeld om het menselijke leven te begeleiden — om vreugde en verdriet te getuigen, om huizen en harten te bewonen, om heilige ruimtes en gedeelde momenten te markeren.

Visie Voorbij Canvas
Dus, in de 21e eeuw is het doel van kunst niet meer om vijftig jaar te wachten op bevestiging in musea of galeries — het is om NU TE LEVEN — om in dialoog te staan met ons dagelijks leven, om de omgevingen waarin we ons bevinden te transformeren en emoties in real time wakker te schudden. Kunst moet vandaag de dag met ons meebloeden: in onze huizen, op onze werkplekken, in onze retraites, in onze steden, onze instellingen, onze samenlevingen, onze planeet en onze stille hoekjes. Het moet integreren in hoe wij leven, niet afstandelijk blijven als iets dat bezocht moet worden. Het moet de architectuur van het moderne leven verzachten en tederheid opnieuw in onze ruimtes brengen. Dat is de visie die ik draag, voorbij het doek — een geloof dat de waarde van kunst niet alleen ligt in wat het vertegenwoordigt, maar in wat het ontwaakt. Net zoals degenen die vóór ons kwamen, schilderden om hun innerlijke stormen te overleven, schilder ik om de verbrokkelde delen van het moderne bestaan te herverbinden — om emotie te verbinden met omgeving, logica met gevoel, kunst met leven. Dit is het nieuwe hoofdstuk in de evolutie van kunst: NIET DE SCHEIDING VAN ESTHETIEK VAN ERVARING, MAAR HUN HERVERENIGING — waar kunst opnieuw wordt wat het altijd in essentie is geweest: een menselijke noodzaak.

In deze visie wordt de kunstenaar zowel maker als componist — vormgevend niet alleen wat wordt gezien, maar ook hoe het wordt gevoeld. Elke beslissing — van pigment tot schaal, van textuur tot plaatsing — reageert op de energie van een ruimte en de mensen die deze bewonen. Ik denk vaak aan mijn schilderijen als architecturen van gevoel. Ze verankeren de ruimte als stille metgezellen, brengen ritme waar leegte is, rust waar chaos heerst. Ze leggen geen betekenis op; ze nodigen uit tot ervaring. Wanneer ik samenwerk met interieurontwerpers of curatoren, gaat de dialoog verder dan esthetiek. Het gaat erom hoe het werk de emotionele architectuur van de ruimte kan versterken — hoe het licht kan versterken, energie kan balanceren of contrast kan bieden waar stilte nodig is. Het is een fusie van gevoeligheid en strategie, een voortzetting van mijn eerdere leven — maar vertaald in creatieve vorm. Dit is de ontmoeting van twee intelligenties: de rationele precisie van bedrijfsstrategie en de intuïtieve diepte van artistieke visie. Het is geen afwijzing van logica, maar de transformatie ervan in empathie. Waar ik vroeger kaders voor teams ontwierp, ontwerp ik nu omgevingen voor emotie.

Leefomgevingen
Uiteindelijk is mijn werk een handeling van integratie — het samenbrengen van de structurele helderheid van mijn zakelijke verleden met de organische vloeiendheid van kunst. Elk doek is een ecosysteem: kleur, textuur, zwaartekracht en stilte die evenwicht vinden. In een wereld die vaak fragmentarisch is — waarbij geest en lichaam, kunst en leven, rede en emotie worden gescheiden — streef ik ernaar om te herstellen wat de moderne wereld heeft verdeeld. Dat is wat ik bedoel met kunstintegratie: de hereniging van esthetische, menselijke en ruimtelijke ervaring. Mijn schilderijen zijn niet om naar te kijken — ze zijn om mee te leven. Ze zijn metgezellen, ankers, drempels van rust. Ze herinneren ons eraan dat kunst nog steeds betekenis kan hebben in een hyper-digitale wereld — niet door uitleg, maar door aanwezigheid.

Dit is mijn visie voorbij het doek: kunst terugbrengen in het dagelijks bestaan, ruimtes menselijker maken en het lawaai van autoriteit vervangen door de intimiteit van ervaring. Mijn collecties gaan niet over representatie, maar over aanwezigheid. Ze zijn niet gemaakt om slechts te decoreren, maar om te BEWOONEN — om sferen te creëren die gronden en herstellen. Ze behoren net zo natuurlijk tot een privéruimte als tot een openbare, tot een zakelijke omgeving als tot een berghuis. Mijn visie is om kunst onderdeel te maken van hoe wij leven, niet alleen wat wij bekijken — om ruimtes om te vormen tot levendige omgevingen waar emotie en ontwerp samensmelten, waar kunst een sfeer van vernieuwing wordt. Van zakelijk inzicht tot expressiviteit, van kosmopolitisch ritme tot bergstilte — elk schilderij dat ik maak, draagt beide werelden in zich en er zijn de bruggen tussen logica en intuïtie, tussen de menselijke wens naar orde en de behoefte van de ziel aan vrijheid. Elk doek is een onderhandeling tussen die krachten — en in die onderhandeling vindt mijn kunst haar eigen stem.


Artistieke prestaties & tentoonstellingen

De groeiende internationale erkenning van Sonia J. omvat:

• Portfolio beoordeling — Charlotte Paritzky, directeur van Z&B Gallery & medeoprichter van OBRA Art (mei 2025)
• Top 10 hedendaagse kunstenaars in Berlijn (2024–2025)
• 5e Internationale Hedendaagse Kunstbeurs, IT’S LIQUID Group — Barcelona, Spanje (18–28 juli 2025)
• Artiest van de Maand — IT’S LIQUID Group (september 2025)
• Braga Hedendaagse Kunst Tentoonstelling — Braga, Portugal (12–14 september 2025)
• Portfolio Review — Quentin Métayer, PR & Communication, Perrotin (oktober 2025)
• Portfolio Review — Flavio Scaloni, Gallery Manager, Galerie Lo Scalo (oktober 2025)
• Therapeutisch Gezondheidszorgcentrum Project — opdracht voor volledige collectie voor een zorgruimte in Portugal.
• Juridisch notariskantoor kunstproject — opdrachtvolle volledige collectie geïnspireerd door de Blues Collectie.
• SensesART, IT’S LIQUID Group — Lecce, Italië (december 2025)
• European Artist Award 2025 — IT’S LIQUID Group, Venetië, Italië (5 december 2025)
• Verona SPA Art Project — opdrachtgever volledige collectie voor een hotelspa in Verona, geïnspireerd door mediterrane texturen
• Uitgelichte kunstenaar op Singulart, Artmajeur, en vermeld op Artprice.com
• AKOUN Waardering (juni 2025) — Officieel gecertificeerd op €550 voor formaat 15P (65 × 50 cm)

Verpakking & Verzending

Het kunstwerk wordt opgerold verzonden in een sterke beschermbuis, gewikkeld in zuurvrij papier en meerdere lagen versterking om volledige veiligheid te garanderen en de verzendkosten aanzienlijk te verlagen.
Verzending omvat een volgnummer en verzekering.

Geschatte levering
• EU: 3-7 dagen
• Niet-EU: 7–15 dagen (onder voorbehoud van douane)

Details

Kunstenaar
Sonia J.
Aangeboden met lijst
Nee
Verkocht door
Rechtstreeks van de kunstenaar
Editie
Origineel
Titel van kunstwerk
" Rupture" - "Here, There and Everywhere" Series - XXL
Techniek
Acrylschilderij
Signatuur
Handgesigneerd
Land van herkomst
Portugal
Jaar
2025
Staat
In uitstekende staat
Kleur
Meerkleurig
Hoogte
116 cm
Breedte
148 cm
Gewicht
2 kg
Stijl
Abstract Expressionisme
Periode
2020+
Verkocht door
PortugalGeverifieerd
162
Objecten verkocht
100%
Particuliertop

Vergelijkbare objecten

Voor jou in

Moderne en hedendaagse kunst