Bachibouzouk (1977) - Les toits de Mumbai

In deze sculptuur-handtekening, Bachibouzouk, een Brusselse kunstenaar uit de straatkunst, transformeert een eenvoudige houten plank in een metropool, levendig en dicht op elkaar als een ademhaling.
Vierkante stukken balsa en rechthoeken van metaal, gespoten met aerosol als vlammen van dageraad of schemering, stapelen zich op als improviserende huizen, metalen daken, miniatuurrefuges. Elk element lijkt zijn eigen verhaal en warmte te hebben, maar allemaal worden ze onweerstaanbaar naar elkaar toegetrokken. Een dichte, compacte stad, bijna organisch, waar nabijheid ritme en ademhaling wordt.

Te midden van deze bruisende sfeer tekenen twee lange lege lijnen stille avenues — luchtstromen, beloftes van doorgang. Ze splijten de stad als twee mogelijke paden, twee ontsnappingen in een wereld waar alles met elkaar verbonden is.

Het werk vangt de rauwe energie van de urbaniteit, de intimiteit van de menigten en de chaotische poëzie van steden die zichzelf uitvinden.
Een fragment van Mumbai herinterpreteerd, een droom van street art geworden tot sculptuur, een gevoelig cartografisch landschap waarin men zich met genot verliest.

Het hout, een bescheiden en ademend materiaal, behoudt de herinnering van het levende.
De daken van balsa lijken licht, klaar om op te vliegen, maar de sokkel houdt ze tegen: zoals onze dromen van ontsnapping die worden vastgehouden door het gewicht van het dagelijks leven.


Deze sculptuur gaat over de menselijke dichtheid —
De warmte die je voelt wanneer alles te dichtbij is.
De leegte die toch nog tussen de muren door glijdt.

Een stukje stad vastgezet in zijn elan.
waar je nog steeds het geluid van de voetstappen waarneemt
het gefluister van de ramen
en deze collectieve ademhaling die wij 'wonen' noemen.