SIGNED; Gundula Schulze Eldowy, - Der grosse und der kleine Schritt ("The big and the little step", MINT CONDITION, SHRINK-WRAPPED). - 2012

De definitieve documentatie van de onofficiële GDR.
(Tobias Timm, Die ZEIT, 8 december 2011)

Gundula Schulze fotografeerde daar volledig zonder angst, op plaatsen waar anderen niet zouden zijn toegestaan of niet zouden durven.
(Ulf Erdmann Ziegler, Blau Kunstmagazin, No. 5, oktober 2015)

Schulze Eldowy is een meedogenloze fotografe; haar waarheid is bitter. Ze toont een land in verval, laat gebarsten muren en sombere werkplekken zien, en doet dit onverbiddelijk en drastisch, waardoor beelden ontstaan van getraumatiseerde mensen die nauwelijks uit het hoofd verdwijnen, omdat de dood in hen huist. Dit taboovrije, onderdrukkende boek bewijst wat fotografie vandaag de dag nog kan bereiken: het formuleren van een allesomvattende kritiek op de omstandigheden, op de wereld waarin wij leven.
(Marc Peschke, Photoscala.de, 29 december 2011)

Schulze Eldowy heeft nooit een aanvraag ingediend om het land te verlaten. In 1986 koos ze voor een andere weg om onder druk en intimidatie uit te komen: de provincies, naar Dresden. Nogmaals wilde de fotografe heel dichtbij zijn; het werd een serie over een land in ontbinding.
(Kito Nedo, Art. Das Kunstmagazin, januari 2012)

De serie The Big Step en de Small Step uit de laatste jaren van de DDR weigert afstand. Sommige motieven zijn meedogenloos, in kleur en daardoor veel dichterbij dan zwart-wit. Vandaag kun je in het ‘toen’ zien dat er iets op het punt stond te eindigen.
(Conrad Menzel, Der Freitag, 18 december 2011)

Adembenemend fotoboek door Gundula Schulze Eldowy, een van de belangrijkste fotografen uit Oost-Duitsland - in nieuwstaat.

Dit boek werd oorspronkelijk uitgegeven in samenwerking met de tentoonstelling "Gundula Schulze Eldowy - De vroege jaren" bij "C/O Berlin-Internationaal Forum Visuele Dialogues" van 9 december 2011 tot 26 februari 2012.

Ondertekend door de kunstenaar.
Handtekeningen van deze artiest zijn zeer zeldzaam.
Ik GARANDEER DE ECHTHEID VAN DE HANDTEKENING.

Nieuw, vers, ongelezen.
Oorspronkelijk in de plasticfolie van de uitgever gewikkeld; slechts één keer geopend voor handtekening.
VERZAMELAARSEXEMPLAAR.

Gundula Schulze Eldowy (geboren in 1954 in Erfurt) is een Duitse fotografe. Naast haar fotografisch en filmwerk heeft ze verhalen, gedichten, essays, geluidcollages en liedjes gemaakt.
Het artistieke belang van haar fotografie is vergeleken met dat van Diane Arbus.

Dit is de allereerste fotoalbumveiling op Catawiki - volledig gewijd aan de wereld van de voormalige 'DDR'/'GDR' ('Duitse Democratische Republiek' of 'Oost-Duitsland'), die bestond van 1949 tot 1990.

Nog grotendeels onontdekt en onbekend, biedt dit veld een schat aan fascinerende ontdekkingen voor verzamelaars.
5Uhr30.com presenteert uitzonderlijke werken van gerenommeerde en opkomende kunstenaars, enquêtewerken, boeiende monografieën, evenals buitengewoon zeldzame kleine vintage catalogi, vintage kinderboeken en vintage fabriekfotoboeken; ondertekende publicaties, posters en nog veel meer.

Het thema van dit fotoboek zonder taboes is de vervreemding van de mens in de moderne beschaving. De crisis in de samenleving van de DDR in de jaren tachtig kan worden gezien als de sociale achtergrond. Gundula Schulze Eldowy toont ons de mensheid als een lijdend en bedreigd wezen, dat verder wordt belemmerd in het vinden van zijn ware zelf door de beperkingen en regels van de samenleving, en dat geweld uitoefent. Er zijn ook lichtere momenten uit het leven die het noodzakelijke tegenwicht vormen, maar deze zijn zeldzaam tijdens deze wandeling door de hel, die ons voert van de verloskamer, het ziekenhuis en het bejaardentehuis, via de fabriekvloer en het slachthuis, tot de dansschool en de operabal. In alle uiterlijke verval van de steden komt overeen met de geobserveerde verstoffelijking van de afgebeelde mensen en de innerlijke verlangens naar transformatie, gekoppeld aan de politieke zelfbevrijding van de samenleving in de DDR.
van de uitgever

Zoals altijd garanderen wij uitgebreide en nauwkeurige beschrijvingen, 100% transportbescherming, 100% transportverzekering en natuurlijk gecombineerde verzending - wereldwijd.

Zorg dat je deze unieke veiling niet mist.
Exclusief gepresenteerd door 5Uhr30.com, Keulen, Duitsland.

Lehmstedt Verlag, Leipzig. 2012.

Hardcover met stofomslag. 245 x 275 mm. 288 pagina's. 81 foto's. Foto's: Gundula Schulze Eldowy. Bewerkt door Mathias Bertram en Felix Hoffmann. Boekontwerp: Mathias Bertram, Berlijn. Vertaling: Christopher Haley Simpson. Druk en binding: Bosch-Druck, Ergolding. Tekst in het Duits.

Geweldig fotoboek in perfecte staat - ondertekend door de kunstenaar.

Haar fotografieserie is deels hyperrealistisch, deels toegewijd aan een poëzie van het verloren zijn die metafysisch en existentialistisch van aard is, gebaseerd op een kritiek op de beschaving. Ze vertelt over een fragiele lichamelijke bestaan binnen een wereld van objecten die geen thuis is.
(Klaus Rek, Die Horen, 2014, No. 256)

Men mag niet alle opvattingen delen die de kunstenaar in de voorwoord uitdrukt, maar haar beelden branden zich onvermijdelijk in het geheugen van de kijker.
(F.F. dabei, No. 5, 2012)

De cyclus duikt in een wereld van lijden, dood en ziekte die moeilijk te verdragen is, taboevrij en met drastische helderheid gefotografeerd – maar ook in het leven en de geboorte. Hoe schaamteloos de beelden aanvankelijk ook lijken, ze treffen de kijker des te dieper en blijvender. Schulze Eldowy’s kunst ontspringt rechtstreeks uit het lijden, uit de goot, uit de buurt, en lijkt daardoor tijdloos en actueel.
(Tobias Riegel, Neues Deutschland, 31 januari 2012)

Heftig en onverbiddelijk schrijft ze zichzelf in de geschiedenis van de fotografie in zowel Oost- als West-Duitsland met ingetogen realisme; dit werk [The Big Step and the Small Step] heeft haar tot op heden een unieke positie verzekerd. De impact van deze beelden blijft onverminderd, zelfs na twee of drie decennia, onder gewijzigde politieke omstandigheden.
(Carolin Förster, Photonews 2/2012)

Het is de nauwelijks draaglijke horror van het menselijk bestaan die ze in de jaren tachtig en negentig benadert met een ongekende gebrek aan afstand. Deze taboe-vrije interesse in crisis-rijke extreme situaties en in die mensen die in de DDR als ‘asociaal’ werden bestempeld, was misschien eenzijdig. Maar de esthetische tegenhanger – de weergave van een tevreden, zorgeloos leven in de DDR – werd uiteindelijk geleverd door staatspropaganda.
(Brigitte Preissler, Prenzlauer Berg Nachrichten, 27 januari 2012)

Het verhaal dat Gundula Schulze Eldowy vertelt, is dat van het gekwelde schepsel, wiens coördinaten hardheid, geweld en eenzaamheid zijn. Zij straalt zelf niets van dit alles uit – zelfs niet vandaag.
(Silke Hohmann, Monopol. Magazin für Kunst und Leben, februari 2012)

Het is precies deze reeks beelden die momenten van existentiële grenservaring op een diep verontrustende manier toont. Het spelen met analogieën – dood en wedergeboorte als eeuwige cycli van vernieuwing – wordt tot het uiterste doorgevoerd.
(Andrea Backhaus, Die Welt, 9 januari 2012)

Beelden zonder filters. En vrij van kitsch. Wat betekent: vrij van ideologische of opdringerige artistieke berekening.
(Christian Eger, Mitteldeutsche Zeitung, 28 december 2011)

Niemand anders in Duitsland, Oost of West, produceert zulke onverbiddelijk onverbiddelijke beelden. Ze graven zich letterlijk in je geest. De intensiteit is soms bijna ondraaglijk, omdat deze foto's niet alleen gaan over een stervend systeem, maar over de dood en het leven zelf. De kracht van deze beelden is even onverminderd als hun relevantie.
(Achim Drucks, taz, 14 december 2011)

Wat hier wordt overgebracht, is een getransformeerd zelfbegrip: dat van onrustige mensen die zich lijken af te wenden van beperkingen en regels. Of proberen er mee om te gaan.
(Janina Fleischer, Leipziger Volkszeitung, 14 december 2011)

Deze beelden spiezen, ze zijn ingrijpend, schrill, oververhit en onthullen de onverdraaglijkheden van een wereld op het punt te barsten.
(Karin Schulze, Spiegel Online, 13 december 2011)

Het boek laat zien wat een kritische fotografe vastlegt wanneer ze weigert de taboes van de moderne wereld te accepteren. En wat in de indrukwekkende zwart-witfoto's soms nog steeds rustig, ingetogen en uit een andere eeuw lijkt, ver achter de bergen, krijgt in kleur een beklemmende nabijheid en directheid.
(Ralf Julke, Leipziger Internetzeitung, 11 december 2011)

De kunstenaar Gundula Schulze Eldowy is op een opvallende manier authentiek. Ze geeft niet om... categorieën, moraliteit of canon.
(Anne Hahn, Kiez-Ticker, 8 december 2011)

Elke fotograaf is, mag ik zeggen, een voyeur. Maar Gundula Schulze heeft haar beroep nooit ten koste van anderen uitgeoefend. De mensen aan de andere kant van haar lens blijven altijd onderwerpen. Waardig om afgebeeld te worden.
(Peter von Becker, Tagesspiegel, 8 december 2011)

Terwijl haar foto's op het eerste niveau sociaal-kritische documenten zijn, gaan ze op een ander niveau over niets minder dan de toestand van de wereld.
(Stefanie Dörre, TIP Berlin, 7 december 2011)

Dit is het grote geheim van deze fotografe: dat ze herhaaldelijk slaagt in het creëren van dit gevoel van intimiteit. Mensen worden nooit afgeluisterd, heimelijk geobserveerd of gereduceerd tot objecten van een interessante compositie. Alleen iemand die onder de mensen leeft die ze fotografeert, die er echt één van is, fotografeert op deze manier. Nu keert deze verbluffend levendige fotografische kunst terug naar de plaats delict.
(Frankfurter Allgemeine Zeitung)

Op vijftienjarige leeftijd reisde Schulze Eldowy naar Praag en Pilsen en werd ze beïnvloed door de Praagse Lente. Tussen 1972 en 1982 ondernam ze uitgebreide reizen door Oost-Europa. In 1972 verhuisde ze naar Oost-Berlijn. Van 1979 tot 1984 studeerde ze aan de Hochschule für Grafik und Buchkunst Leipzig, afdeling fotografie, onder leiding van Horst Thorau. Haar foto's uit de jaren zeventig en tachtig worden beschouwd als enkele van de belangrijkste visuele getuigenissen van het dagelijks leven in Oost-Duitsland. Veel van haar foto's leggen het privéleven van anderen vast met een directe en onverbloemde blik, inclusief de leefomstandigheden van mensen aan de rand van de samenleving. Ze staat bekend om haar intieme benadering van het vastleggen van het dagelijks leven. Door het documenteren van de tegencultuur, ouderen en gehandicapten in de gemeenschap, vestigde ze de aandacht op degenen die door de officiële media werden genegeerd, die meestal met geïdealiseerde beelden van degenen die profiteren van de socialistische samenleving.
Van 1977 tot 1990 werkte Schulze Eldowy aan verschillende fotoreeksen, die af en toe afkeuring van de autoriteiten kregen. Onder die werken die negatief werden beoordeeld, waren haar naaktportretten, die ze in hun huizen fotografeerde om hun maatschappelijke status te benadrukken en tegelijkertijd hun individualiteit te behouden. In deze periode creëerde ze de zwart-witcycli Berlin on a Dog's Night, Work, Nude Portraits, Tamerlan, Street Scene, The Wind Fills Itself with Water, en twee kleurencycli: The Big and the Little Step, en The Devil Take the Hindmost. Ondanks zowel solo- als groepstentoonstellingen en opname in fotografietijdschriften, bleef de Stasi proberen haar praktijk te belemmeren vanwege de mening dat haar werk een negatief beeld schetste van de socialistische samenleving.
In 1985 ontmoette ze de Amerikaanse fotograaf Robert Frank, die haar aanmoedigde en haar uitnodigde om in 1990 naar New York te gaan, waar ze van 1990 tot 1993 woonde. Tijdens deze periode werd ze opgenomen in de tentoonstelling Nieuwe Fotografie 8 in het MoMA. Beginnend met haar tijd in New York, wendde Schulze Eldowy zich steeds meer tot poëzie, die voor haar 'de taal van de geest' vertegenwoordigt.
Ze bleef reizen en wonen in verschillende landen over de hele wereld: Italië (1991), Egypte (1993–2000), Japan (1996/97), Moskou (1997), Turkije (1997) en uiteindelijk Peru en Bolivia in de jaren 2000. Tijdens haar tijd in Egypte ontdekte ze een voorheen onbekende schacht in de westmuur van de Queen's Chamber van de Great Pyramid. Ze gebruikte luchtfotografie om de locatie te vinden van wat zij beweert de legendarische Hall of Records te zijn. In een serie geluidswerken getiteld 'Songs/Cheops-Pyramide' reciteerde ze gedichten, chants en liederen in de kamers van de piramide.
In 2010 werd ze lid van de Saksische Akademie voor de Kunsten.
En in 2019 werd ze lid van de Akademie van Kunsten, Berlijn. In 1996 ontving ze de Higashikawa-prijs. Schulze Eldowy woont in Berlijn en Peru.
(Wikipedia)