Pippo - Echoes of a Departing Ship

Echo's van een vertrekkend schip
De zee ademt met zware grijze strepen en trekt de horizon smal. Ik zit verankerd in stilte, kijkend naar de witte schim van je zeil die oplost. Naast me is de kat een klein monument van verdriet; zijn ogen zijn donker, gevuld met een verdriet dat weet dat je weg bent. We wachten terwijl de mist het licht opslokt. De lucht is doortrokken van een afscheid dat nooit echt eindigt.

Unieke, één-op-één schilderij
100% met de hand geschilderd acryl op canvas
Ondertekend op de achterkant
Uitgestrekt op hout en klaar om opgehangen te worden
Wordt niet geleverd met een lijst
Inclusief een echtheidscertificaat
Verzonden vanuit Italië met volledige verzekering

Pippo (geboren in Monza) is een hedendaagse schilder die het terrein verkent tussen eenzaamheid, elegantie en geometrische abstractie, en vloeiend beweegt tussen realisme en surrealisme. Hij werkte professioneel als grafisch ontwerper voordat hij zich volledig aan het schilderen wijdde en zich vestigde nabij het Lago Maggiore. Gereserveerd en introspectief schrijft hij privé en geeft hij de voorkeur aan zijn doeken om te spreken.

Zijn beeldtaal balanceert gestileerde figuren met geometrische orde, vaak de menselijke–dierband in een zachte, surrealistische gloed schetsend. Vaak zonder gezichten, om ruimte voor de verbeelding te laten, verschijnen zijn personages in elegante kleding, gepositioneerd binnen strakke, modernistische kamers. Strakke hoeken, gemeten negatieve ruimte en precieze reflecties creëren zowel grenzen als mogelijkheden, en nodigen de kijker uit zich af te vragen wat er achter ligt. Een terughoudend palet—zwart en wit met gedecideerde kleuraccenten—versterkt de sfeer, terwijl geënsceneerd licht en terugkerende motieven, van een eenzame maan tot een gloeiende zon, stille, cinematografische poëzie toevoegen.

Gebaseerd op de discipline van design, combineren Pippo’s composities helderheid en mysterie, en overbruggen ze realisme en surrealisme door strakke lijnen, calibreren kleuren en atmosferische rust. Vanuit de rust van het Lago Maggiore verfijnt hij een taal van elegante zuinigheid—gebruik makend van licht, geometrie en stilte om verhalen van verlangen, herinnering en contemplatieve gratie op te roepen.