[ANONYME. Attribué à A.C. de Caylus, à T.S. Gueulette ou à F. J. de P. Bernis] - Nocrion - Conte Allobroge [sans réserve] - 1747

Zeer gezocht werk vanwege de inhoud en de zeldzaamheid door verzamelaars van unieke en oude teksten.

Nocrion, Conte Allobroge

19e-eeuwse binding, van leer, uniek werk.

Chagrin Rouge versierd met inlegwerk met stempels in goud op de platen voor de rug en de titel van het werk.

38 pagina's met een waardevolle inscriptie op de voorpagina en 5 vellen met nog zes platen die de geschreven presentatie bevatten, met handtekening en datum, volledige en originele werken.

Afmetingen: (15,8 x 9,7 cm)

Rond het midden van de jaren 40 van de achttiende eeuw hield Caylus wekelijkse schrijfworkshops, waarin de deelnemers het niveau en de linguïstische stijl bepaalden, zodat de tekst mogelijk collectief geschreven werd.

Wetenschappelijk onderzoek omvat het verzamelen en vergelijken van vergelijkbare gegevens, om algemene hypotheses te ontwikkelen. Het Mémoire van Caylus over de fabliaux uit 1746 (niet gepubliceerd tot 1753) is kort vóór Nocrion. De fictieve inleidende brief aan Nocrion is gedateerd december 1746, met de drukdatum 1747 op de titelpagina.

De historische en poëtische vertelling begint met Conte Allobroge te paard, vergezeld door zijn schildknaap, die arriveerden nabij een waterloop. Tijdens de pauze vond de schildknaap enkele vrouwenkleding en nam deze in beslag om ze te verbergen. Vervolgens ontmoet hij drie vrouwen die (in de historische vertelling) worden beschouwd als drie bosfeeën. De drie jonge vrouwen, vastbesloten om hun kleding terug te krijgen, verlenen de Conte een 'magische' gave, waarna het verhaal van de uitgevoerde opera verdergaat.

In 1746 publiceerde Caylus anoniem een vertaling van een ander fabliau dat zich richt op de onthulling van seksuele geheimen, Le Mantel mal taille (of Court-Mantel), in zijn thematische verzameling, Les Manteaux. In dit fabliau kleedt een magisch 'mal getailleerd' mantel ontrouwe vrouwen die te kort of te lang zijn, wat chaos veroorzaakt aan het hof van Koning Arthur.

Men herinnert zich hoe Madame de Graffigny (1695–1753) werd getroffen toen ze ontdekte dat ze een middeleeuws manuscript als een van haar bronnen had gebruikt. The Coats is een verzameling van elf verhalen en een lied over het thema van de mantel dat door de geschiedenis, literatuur en talen van de wereld loopt; slechts één ervan is een obscene fabliau. Het tweede deel, '2e deel, waarvan we het lezen kunnen vermijden', bevat academische notities die soms serieus en soms belachelijk zijn. De grap ligt in de banaliteit van de mantel als object van eruditie, misschien echoënd verhalen-voorwerpen die een speld of een munt tot leven brengen, hoewel in Les Manteaux de mantel de woorden bij anderen opwekt, terwijl hij strikt niet-verbale communicatie blijft.

De spanning tussen de voorzichtigheid van de antiquarische schrijver en zijn niet minder geleerde openheid ten opzichte van oude teksten onthult het machtsspel binnen de censuur. Nocrion biedt een proto-academische versie (in plaats van pseudo) van het fabliau, door het te behandelen als een tekst die met spanning en linguïstisch vakmanschap wordt ontvangen. Het onderwerp van het verhaal is de geheime taal en de ervaringen van de lichamen van vrouwen, maar haar lezers zijn vloeiende lezers van oude en vreemde talen.

Toch is er tegelijkertijd de angst om de beschreven belangen te categoriseren en te benoemen als levend en studieobject. Sommige, hoewel levend, lijken voorbestemd onzichtbaar te blijven en te ontsnappen aan classificatie, zelfs met het gebruik van de meest obscure taal. Deze 'geheimen' zijn niet per se stom. Het verkrijgen van een stem maakt ze op hun beurt potentieel onderworpen aan kennis. Het is opvallend dat Nocrion een tekst is die probeert een nieuwe stem te geven aan de taal en de teksten uit het verre verleden, door een interesse in vrouwelijke stemmen die grotendeels typerend is voor die tijd. De Middeleeuwen zijn bezig met de taak om de steeds uitbreidende wereld van de Verlichtingskennis te benoemen, net zoals het Franse oud-fabliau, herformuleerd als een libertijns werk of als studieobject, een nieuw publiek en een nieuwe taal vond, zoals die uitstekend geïllustreerd wordt.

De fotografische beelden zijn bewijs van de uitstekende staat van dit zeldzame verzamelobject, ter attentie van de vriendelijke aandacht voor observatie.