SIGNED; Arno Fischer - Photographien (FIRST BOOK, FIRST MONOGRAPH) - 1997

Dit is de allereerste fotoalbumveiling op Catawiki - volledig gewijd aan de wereld van de voormalige 'DDR'/'GDR' ('Duitse Democratische Republiek' of 'Oost-Duitsland'), die bestond van 1949 tot 1990.

Nog grotendeels onontdekt en onbekend, biedt dit veld een schat aan fascinerende ontdekkingen voor verzamelaars.
5Uhr30.com presenteert uitzonderlijke werken van gerenommeerde en opkomende kunstenaars, enquêtewerken, boeiende monografieën, evenals buitengewoon zeldzame kleine vintage catalogi, vintage kinderboeken en vintage fabriekfotoboeken; ondertekende publicaties, posters en nog veel meer.

Zeer zeldzame kans om dit prachtige eerste boek en monografie aan te schaffen.
Arno Fischer (1927-2011), een van de grootste en meest invloedrijke figuren in de Oost-Duitse fotografie -
Ondertekend door de kunstenaar.

Gesigneerde boeken door Arno Fischer zijn schaars.
Ik GARANDEER DE ECHTHEID VAN DE HANDTEKENING.

Zoals altijd garanderen wij uitgebreide en nauwkeurige beschrijvingen, 100% transportbescherming, 100% transportverzekering en natuurlijk gecombineerde verzending - wereldwijd.

Zorg ervoor dat je deze unieke kans niet mist!
Exclusief gepresenteerd door 5Uhr30.com, Keulen, Duitsland.

Connewitzer Verlagsbuchhandlung, Leipzig. 1997. Eerste editie, eerste druk.

Paperback met flapjes. 250 x 290 mm. 158 pagina's. Foto's: Arno Fischer. Bewerkt door T.O. Immisch, Klaus E. Göltz. Tekst: Jutta Voigt, Andreas Krase. Tekst in het Duits.

Voorwaarde:
Boek van binnen schoon, zonder vlekken, zonder vlekken of verkleuringen en zonder opvallende gebreken of defecten. Boek van buiten met goed bewaarde kaften; rug verkleurd. Algehele staat als nieuw.

Geweldige monografie door Arno Fischer - zeldzame gelegenheid om dit gesigneerde exemplaar aan te schaffen.

Arno Fischer was een Duitse fotograaf en universiteitsdocent. De vader van Arno werkte als zetter. Arno ging lokaal naar school van 1933 tot 1941, toen hij een opleiding begon in timmerwerk (houtbewerking/modellering, patroonmaken). Toen hij 17 was, trad hij in 1944/45 toe tot het leger en beëindigde zijn militaire loopbaan als krijgsgevangene, vastgehouden door de Britten, die hem in 1946 vrijlieten.
Hij kon in 1947 zijn burgerleven hervatten door te studeren aan de kunstschool Käthe Kollwitz in Berlijn, waar hij aanvankelijk tekenlessen volgde voordat hij overstapte op (houten) beeldhouwkunst. In 1948 verhuisde hij naar de Weißensee Kunstacademie in Berlijn, waar hij zijn studie beeldhouwkunst voortzette en tot 1951 bleef. Tegen die tijd leek de politieke verdeling van Berlijn, tussen het oostelijke deel dat onder Sovjetbeheer stond en de westelijke delen van de stad, verdeeld in drie sectoren beheerd door respectievelijk de Fransen, de Britten en de Amerikanen, meer permanent dan enkele jaren eerder werd verwacht. De verhuizing naar Weißensee betekende een verhuizing van West-Berlijn naar Oost-Berlijn. In 1951 maakte hij opnieuw een volgende stap, en van dat moment tot 1953 was hij student aan de (recent hernoemde) Weißensee Academie voor Kunst in Berlijn, terug in West-Berlijn, waar hij onder leiding van Alexander Gonda beeldhouwkunst studeerde.
Later herinnerde Fischer zich dat hij zijn eerste foto in 1944 maakte, van Berlijn dat in brand stond terwijl de nederlaag van Duitsland in de oorlog naderde. Hij kreeg nooit formele opleiding in de fotografie; maar ook na 1944 verloor hij zijn interesse er niet in, en naarmate zijn studie vorderde, werd hij zich bewust dat hij waarschijnlijk nooit veel geld zou verdienen met beeldhouwen. Zijn overstap naar de wereld van de fotografie begon in 1955/56 met een jaar als laboratoriumassistent bij een röntgeninstituut. In 1956 keerde hij terug naar de Kunstacademie in Weißensee met de opdracht om een archief op te zetten, als algemeen assistent te werken en 'foto's te maken'. Tegen 1957, nog steeds zonder formele fotografische opleiding, had hij een baan bij De Academie als senior assistent van Prof. Klaus Wittkugel, een functie die hij tot 1971 behield.
Daarnaast nam hij fotojournalistieke opdrachten aan voor het mode- en kunstvrouwenblad Sibylle en voor andere tijdschriften. Zijn groeiende collectie mode- en reisfotografie uit de tweede helft van de jaren 1950 werd stevig ingebed in de nieuwe 'Life photography'-stroming. Fischer zei later dat de focus van zijn fotografisch werk lag op de toestand van de samenleving, de interpersoonlijke relaties van mensen, de kernconditie van het individu en zijn/haar bestaan. Deze kenmerken zijn overvloedig aanwezig in 'Situation Berlin', een ander project waaraan hij tussen 1953 en 1960 werkte. Tegen 1960 was hij zeer intensief bezig met de voorbereiding voor publicatie door 'Edition Leipzig' van de verzameling die de sferen en bezienswaardigheden van de snel veranderende stad in de jaren 1950 opriep. Foto's uit het boek, dat inmiddels volledig was geschreven en klaar was voor lancering, werden tentoongesteld op de stand van de uitgever op de Leipziger Boekbeurs in de herfst van 1961. De beurs vond plaats kort nadat de regering plotseling begon met de opzwepende bouw van de Berlijnse Muur, die de komende (bijna) drie decennia Oost-Berlijn van het westen zou afscheiden. Een groep ambtenaren stopte bij de stand van de uitgever om enkele van de foto's onder de banner 'Situation Berlin' te bekijken. Eén zei tegen de anderen de huiveringwekkende woorden: 'Berlin ist kein Situation mehr'. De verwijzing was naar de manier waarop de exodus van Oost-Duitsers naar het westen via Berlijn was geblokkeerd door de nieuwe muur, maar voor Arno Fischer en zijn uitgevers betekende het dat 'Situation Berlin' niet binnen afzienbare tijd zou worden gepubliceerd.
Arno Fischer werd ooit gevraagd of hij, na zijn ervaring met 'Situation Berlin', ooit de verleiding had gevoeld om te ontsnappen uit Oost-Duitsland. Hoewel hij soms de bureaucratische beperkingen van het land als beperkend ervoer, accepteerde hij over het algemeen de situatie waarin hij zich bevond. Een verandering van hoofdredacteur bij 'Sibylle' gaf hem de vrijheid om zijn eigen ideeën over modefotografie te ontwikkelen, toe te passen en te promoten, terwijl zijn status als een vooraanstaand fotojournalist hem uitstekende reisbevoegdheden gaf: enkele van zijn meest beroemde mode- en beroemdheidsshoots, met name een serie gemaakt van Marlene Dietrich in 1964, werden genomen tijdens een opdrachtreis naar Moskou. In 1965/66 richtte hij samen met een gelijkgestemde groep Oost-Duitse fotografen een Fotografen Groep op, die in 1969 bekend werd als 'Direkt'. Wederzijdse acceptatie door en van de gevestigde orde was ook zichtbaar in de gastdocentschap die hij in 1972/74 bekleedde aan de Hochschule für Grafik und Buchkunst (HGB) in Leipzig. Van 1975 tot 1982 was hij, samen met Peter Voigt, verantwoordelijk voor de selectie van de foto's die werden getoond op de Beeldschermpilaren langs het Marx-Engels Forum, waar het politiek belangrijke Marx Engels Monument van Ludwig Engelhardt stond. In 1981 was Fischer betrokken bij de medeoprichting van de Fotografen Werkgroep binnen de nationale Vereniging van Beeldende Kunstenaars (VBK), en in 1983 keerde hij terug naar de HGB voor een onderwijscontract, waar hij tussen 1985 en 1993 als Professor voor Fotografiekunst werkte.
(Wikipedia)