AA.VV. - L’impianto Stabilizzatore “Sperry” della T. N. “Conte di Savoia” - 1932

Het stabilisatiesysteem 'Sperrry' van de T. N. 'Conte di Savoia'
Vergezeld van een discussie over de principes van het functioneren en de veiligheidsfactoren.
door AA.VV.
blz. XII + 76 met 38 zeer interessante tabellen, vaak dubbelgevouwen, f/t - drukdedicatie (zie foto) van admiraal Filippo Camperio, zowel aan commandant Renzo Durand de la Penne als aan de marine-ingenieur generaal Luigi Gusmani, die de eersten ter wereld waren die een grote uitvinding toepasten op een groot transatlantisch schip.
Elegante en stevige omslag met titel en logo Sperry in goud op de voorzijde - genummerde publicatie
Afmetingen in cm 28,5 x 22
The Sperry Gyroscope Company
New York - Londen - Tokio - Milaan 1932
Uitstekende condities


N.B. Il Conte di Savoia was een beroemd Italiaans transatlantisch schip, gebouwd in 1932 door de Riuniti-werf in de Adriatische Zee, in Trieste, voor de rekening van Lloyd Sabaudo uit Genua. Het was het eerste transatlantisch schip uitgerust met een systeem om het rollen bij slecht weer te verminderen, bestaande uit drie enorme gyroscopische stabilisatoren geproduceerd door het Amerikaanse bedrijf Sperry Corporation.
Dat middel bleek alleen effectief te zijn bij niet al te ruwe zeeën en regelmatige rollingen, en bovendien legde het de boot bloot aan zeer hoge structurele belastingen. Dit boek opent een discussie over hoe het schip zich gedraagt bij ruwe zee, de toepassing van de stabilisator en de principes van zijn werking. De Conte di Savoia werd toch gepromoot als 'het eerste schip dat niet rolt', en een speciale lift aan de boeg stelde passagiers in staat om naar de ruimte te gaan waar de grote mechanismen zich bevonden, om ze in werking te zien. Het vertegenwoordigde ook een ware revolutie op het gebied van scheepsinterieur met zijn salons in pure stijl van de twintigste eeuw. Het schip was een esthetisch meesterwerk dankzij de perfecte combinatie tussen de scheepsingenieur die het ontwierp (Nicolò Costanzi, een bekwame kunstenaar en estheet) en de architect die de interieurs verzorgde, Gustavo Pulitzer Finali.
Zijn einde vond plaats op een paradoxe manier op 11 september 1943, enkele dagen na het Italiaanse wapenstilstand: het Duitse commando had een gecodeerde boodschap onderschept waarin gesproken werd over 'vlucht van de Savoia'. Deze boodschap verwees naar de daadwerkelijke vertrek van de koninklijke familie uit Rome, maar werd verkeerd geïnterpreteerd, waardoor de Duitsers het schip bombardeerden, een vaporetto tot zinken brachten en honderden slachtoffers maakten. In de jaren vijftig kwam het naar de scheepswerf in Monfalcone om te worden gesloopt, waarna de volledige ontmanteling in 1951 werd voltooid.