Qajar penkoker - Papier-maché - Midden-Oosten - Qajar dynastie (1796–1925)






Heeft meer dan 25 jaar ervaring in Aziatische kunst en bezat een kunstgalerie.
Catawiki Kopersbescherming
Je betaling is veilig bij ons totdat je het object hebt ontvangen.Bekijk details
Trustpilot 4.4 | 122473 reviews
Beoordeeld als "Uitstekend" op Trustpilot.
Qajar qalamdan pencase, gemaakt van papier-maché, uit de Qajar-dynastie (1796–1925) in het Midden-Oosten, in goede staat.
Beschrijving van de verkoper
De primaire functie van een qalamdan was als schrijfinstrument - gemaakt van papier-maché, hout of andere materialen, waaronder kostbare metalen - bedoeld om een aantal gereedschappen die verband houden met de kunst en handeling van het schrijven te bevatten, waaronder een rietpen, een inktpot, een liqah (een katoenen stof die wordt gebruikt om overtollige inkt te absorberen), een penneuk, een qat'zan (een plat horensupportplaat), een slijpsteen, een kleine lepel en een schaar. Deze accessoires werden als essentiële items voor een schriftgeleerde beschouwd. De box die deze items bevatte, werd, door associatie, als even belangrijk beschouwd als de persoon die de inhoud behandelde; de kwaliteit van de versiering van de box weerspiegelde direct de status van de schriftgeleerde of de opdrachtgever.
Penkisten werden door schrijvers van alle rangen gedragen, vaak verstopt in de sjaals die ze om hun taille hadden gebonden, en dienden als een symbool van hun vak. De penkist was zo waardevol dat zelfs de Shahs ze lieten maken; deze zeldzame voorbeelden worden bevestigd door hun inscripties. De oudste voorbeelden van dit type dateren uit de regeerperiode van Shah Sulayman Safavi (1664–1695), maar er zijn ook latere Qajar-voorbeelden, die door leden van de hoge bureaucratie in de 19e eeuw werden besteld.
Hoewel deze pennenetui geen inscriptie van de kunstenaar draagt, namelijk Ya Shah-I Najaf ('O Koning van Najaf!'), lijken de details van de versiering en de stijl sterk op die van de bekende Qajar-kunstenaar of misschien een andere kunstenaar uit zijn kring. Aqa Najaf, zoals hij ook bekend staat, was verantwoordelijk voor lakwerk dat ergens tussen 1810 en 1860 werd vervaardigd, met een stijl die een brug vormde tussen de werken van de late 18e eeuw en het lange bewind van Nasir al-Din Shah Qajar (1848–1896), tijdens welk Najaf Ali's zonen een leidende rol bleven spelen in de lakwerkproductie. Wees voorzichtig, de doos heeft wat afbladderend lakwerk!
De primaire functie van een qalamdan was als schrijfinstrument - gemaakt van papier-maché, hout of andere materialen, waaronder kostbare metalen - bedoeld om een aantal gereedschappen die verband houden met de kunst en handeling van het schrijven te bevatten, waaronder een rietpen, een inktpot, een liqah (een katoenen stof die wordt gebruikt om overtollige inkt te absorberen), een penneuk, een qat'zan (een plat horensupportplaat), een slijpsteen, een kleine lepel en een schaar. Deze accessoires werden als essentiële items voor een schriftgeleerde beschouwd. De box die deze items bevatte, werd, door associatie, als even belangrijk beschouwd als de persoon die de inhoud behandelde; de kwaliteit van de versiering van de box weerspiegelde direct de status van de schriftgeleerde of de opdrachtgever.
Penkisten werden door schrijvers van alle rangen gedragen, vaak verstopt in de sjaals die ze om hun taille hadden gebonden, en dienden als een symbool van hun vak. De penkist was zo waardevol dat zelfs de Shahs ze lieten maken; deze zeldzame voorbeelden worden bevestigd door hun inscripties. De oudste voorbeelden van dit type dateren uit de regeerperiode van Shah Sulayman Safavi (1664–1695), maar er zijn ook latere Qajar-voorbeelden, die door leden van de hoge bureaucratie in de 19e eeuw werden besteld.
Hoewel deze pennenetui geen inscriptie van de kunstenaar draagt, namelijk Ya Shah-I Najaf ('O Koning van Najaf!'), lijken de details van de versiering en de stijl sterk op die van de bekende Qajar-kunstenaar of misschien een andere kunstenaar uit zijn kring. Aqa Najaf, zoals hij ook bekend staat, was verantwoordelijk voor lakwerk dat ergens tussen 1810 en 1860 werd vervaardigd, met een stijl die een brug vormde tussen de werken van de late 18e eeuw en het lange bewind van Nasir al-Din Shah Qajar (1848–1896), tijdens welk Najaf Ali's zonen een leidende rol bleven spelen in de lakwerkproductie. Wees voorzichtig, de doos heeft wat afbladderend lakwerk!
