Pierre de Ronsard - Oeuvres de Ronsard - 1617-1630

RONSARD (Pierre de)

De Oeuvres van Pierre de Ronsard, Gentil-homme Vandomois, Prins der Franse Dichters. Herzien en uitgebreid.

In Parijs, bij Mathurin Henault, 1629 (eerste volume)

Les Odes van P. de Ronsard, Vriendelijk heer Vandomois. Aan koning Henry II. van deze naam. Becommentarieerd door N. Richelet, Parijzenaar. Tweede deel (van de werken).

In Parijs, bij Samuel Tbout en Rolin Baraigne, 1630 (tweede volume)

De vier eerste boeken van de Franciade. Aan de zeer christelijke koning Karel IX. van deze naam. Door P. de Ronsard, edelman van Vandom, Deel III.

In Parijs, bij Samuel Tibout en Rolin Baraigne, 1630 (derde volume)

Het Koninklijk Bosrijk van P. de Ronsard, Edelman Vandomois. Dedicateert aan Henry III. Koning van Frankrijk en Polen. Deel IV.

In Parijs, bij Samuel Tibout en Rolin Baraigne, 1630 (derde volume)

Les Eclogues et Mascarades van P. de Ronsard, Gentil-homme Vandomois. Ter nagedachtenis aan de zeer illustere en zeer deugdzame Franse Prins van Frankrijk, hertog van Anjou, zoon en broer van de Koning. Deel V

In Parijs, bij Samuel Tibout en Rolin Baraigne, 1630 (derde volume)

Les Élegies van P. de Ronsard, edelman uit Vandomois. Aan de zeer deugdzaam heer Anne, hertog van Joyeuse, kamerheer en admiraal van Frankrijk, gouverneur van Normandië. Deel VI.
In Parijs, bij Samuel Tibout en Rolin Baraigne, 1630 (derde volume)

De hymnes van P. de Ronsard, Gentil-homme Vandomois. Aan zeer geëerde prinses Margaretha van Frankrijk, hertogin van Savoye. Zevende band (van de werken).

In Parijs, bij Nicolas Buon, 1617 (vierde volume)

Les Poèmes de P. de Ronsard, Gentil-homme Vandomois. Dedicateerd aan zeerhoog en zeer-beroemd en zeer-deugdzaam Prinses Marie Stuart, Koningin van Schotland. Achtste deel (van de Werken).

In Parijs, bij Nicolas Buon, 1617 (vierde volume)

Rede over de ellenden van deze tijd, door P. de Ronsard, edelman van Vandomois. Aan Catherine de Médicis, moederkoningin van de koningen François II, Charles IX en Henri III. Deel IX (van de Werken).
In Parijs, bij Samuel Tibout en Rolin Baraigne, 1630 (vijfde volume)

De epitaphes van diverse onderwerpen van P. de Ronsard, Gentil-homme Vandomois. Samen de laatste verzen van dezelfde auteur, met zijn leven en zijn graf. Deel X (vijfde volume)

Verzameling van sonnetten, odes, hymnes, elegieën en andere stukken die zijn weggelaten uit eerdere edities van de werken van P. de Ronsard, Gentilhomme Vandomois. Met enkele andere niet eerder gedrukt.

In Parijs, bij Samuel Tibout en Rolin Baraigne, 1630 (vijfde volume)

Compleet ensemble van 11 banden gebonden in 5 kleine, stevige in-12 volumes (147 x 87 mm | Marges: 143 mm hoog). De paginering is als volgt: eerste volume bevat het eerste tome, bestaande uit (16)-680-(18) pagina's. Tweede volume bevat het tweede tome, bestaande uit 917-(5) pagina's. Derde volume bevat de tomes 3 tot 6, samen 724-(6) pagina's (doorlopende paginering). Vierde volume bevat de tomes 7 en 8, samen 855-(11) pagina's (doorlopende paginering). Vijfde en laatste volume bevat de tomes 9, 10 en (11), samen 855-(11) pagina's (doorlopende paginering). Volledig gecollationeerd.

De tomes VII en VIII die het vierde volume vormen, zijn van de editie van 1617, uitgegeven door Nicolas Buon. Het formaat is identiek, de druk in cursief zoals bij de andere volumes, en de tekst is gelijk aan die van de editie van 1630 van de andere volumes, afgezien van de typografische en gravure-ornamenten die voor deze twee volumes verschillen.

Homogene volle maroquin bruin met kleine nerf, rug met nerfstructuur versierd met kleine gouden stempels, de platen versierd met een omlijsting van gouden lijntjes in de stijl van Du Seuil, gouden roulette in de binnenrand van de platen, bekledingen en voeringen van ruitpapier, gouden randen op marmerpapier (reliëfs uitgevoerd rond 1850-1860, verrassend niet gesigneerd maar van hoge kwaliteit). Frisse reliëfs. Zeer frisse binnenkant. Afdruk op dun papier.

Vijftiende en laatste collectieve editie van de werken van Pierre de Ronsard (met uitzondering van de delen 7 en 8, die deel uitmaken van de editie van Nicolas Buon uit 1617). Er zijn geen tekstuele verschillen tussen de edities van Nicolas Buon en die van 1630; slechts enkele stukken zijn van de ene naar de andere verwijderd of toegevoegd.

De gegraveerde frontispices zijn niet gebonden in ons exemplaar. Houten gegraveerde portretten van Ronsard en koning Henri III (herhaald).

Het zal wachten zijn op de uitgave van 1857-1867 in 8 delen, gepubliceerd in de Bibliothèque Elzévirienne door Prosper Blanchemain, voor een nieuwe volledige en geannoteerde editie van de werken van Pierre de Ronsard. Ronsard was toen meer dan twee eeuwen lang vergeten.

Ronsard was de Prins der Franse dichters van zijn tijd. Geboren in september 1524 in het kasteel van de Possonnière, nabij het dorp Couture-sur-Loir in Vendômois, overleed hij op 27 december 1585 in het priorij Saint-Cosme in Tours. Hij is een van de belangrijkste Franse dichters van de 16e eeuw. 'Prins der dichters en dichter der prinsen', Pierre de Ronsard is een belangrijke figuur in de poëtische literatuur van de Renaissance. Auteur van een omvangrijk oeuvre dat, over meer dan dertig jaar, zowel betrokken en officiële poëzie omvat in de context van de godsdienstoorlogen met de Hymnes en de Discours (1555-1564), als ook epiek met La Franciade (1572) en lyrische poëzie met de verzamelingen Les Odes (1550-1552) en Les Amours (Les Amours de Cassandre, 1552; Continuation des amours, 1555; Sonnets pour Hélène, 1578). Imitatief van de oude auteurs, gebruikt Ronsard aanvankelijk de vormen van de ode (Mignonne, allons voir si la rose) en de hymne, die als belangrijke vormen worden beschouwd, maar hij zal steeds meer het sonnet gebruiken, dat door Clément Marot in 1536 in Frankrijk werd geïntroduceerd, met de decasyllabe (Mon dieu, mon dieu, que ma maistresse est belle!) als de 'moderne' maat voor de alexandrijn (Comme on voit sur la branche…). Hij is de grondlegger van de beweging die de Pléiade wordt genoemd, samen met zijn vriend Joachim du Bellay, en ook Baïf, Dorat, Jodelle, Belleau en vele anderen. Hoewel Ronsard vooral als een hofdichter moet worden gezien, heeft hij nooit opgehouden liefde te declameren in zijn meest tedere en soms luchtige verzen. Het 17e eeuwse tijdperk van Lodewijk XIV en de hele 18e eeuw lieten hem verloren gaan in de nevelen. Het is de 19e eeuw die hem en zijn vrienden uit de Pléiade herontdekte.

Referenties: Brunet, IV, 1375; Tchemerzine V, 492; Barbier-Mueller, II, nr. 38.

Een prachtig, luxueus gebonden exemplaar uit het midden van de 19e eeuw van deze laatste editie, die in de 17e eeuw verscheen.