Lewis Carroll / Quentin Blake (ill) - The Hunting of the Snark - 1976

De jacht op de Snark, een lijdensweg in acht passen door Lewis Carroll en geïllustreerd door Quentin Blake - Folio Society, Londen - eerste UK-uitgave uit 1976 - 18cm x 15cm - staat: zeer goed, in versierde band, met alle Blake-illustraties, in een slipcase.

The Hunting of the Snark, ondertitel: Een pijn, in acht delen, is een gedicht van de Engelse schrijver Lewis Carroll. Het wordt gewoonlijk gecategoriseerd als een nonsensgedicht. Geschreven tussen 1874 en 1876, leent het de setting, enkele wezens en acht samenvoegwoorden uit Carrolls eerder werk 'Jabberwocky' uit zijn kinderboek Through the Looking-Glass (1871).

Macmillan publiceerde The Hunting of the Snark in het Verenigd Koninkrijk eind maart 1876, met negen illustraties door Henry Holiday. Het kreeg gemengde recensies van critici, die het vreemd vonden. De eerste druk van het gedicht bestond uit 10.000 exemplaren. Aan het einde van dat jaar waren er twee herdrukken; in totaal werd het gedicht tussen 1876 en 1908 17 keer herdrukt. Het gedicht is ook aangepast voor musicals, films, opera's, toneelstukken en muziek.

Het verhaal volgt een bemanning van tien die probeert de Snark te vangen, een wezen dat mogelijk een uiterst gevaarlijke Boojum blijkt te zijn. Het enige bemanningslid dat de Snark vindt, verdwijnt stilletjes, waardoor de verteller uitlegt dat de Snark toch een Boojum was.

Carroll wijdde het gedicht aan de jonge Gertrude Chataway, die hij ontmoette in het Engelse kustplaatsje Sandown op het Isle of Wight in 1875. Bij veel exemplaren van de eerste druk van het gedicht zat Carrolls religieuze brochure, Een Paasgroet aan elk kind dat van 'Alice' houdt.

Verschillende betekenissen in het gedicht zijn voorgesteld, onder andere existentiële angst, een allegorie voor tuberculose en een spotdicht op de Tichborne-zaak.

Hoewel Carroll ontkende de betekenis achter het gedicht te kennen, stemde hij in een antwoord uit 1897 op een brief van een lezer in met een interpretatie van het gedicht als een allegorie voor het streven naar geluk. Henry Holiday, de illustrator van het gedicht, beschouwde het gedicht als een tragedie.