Postcubist school (XX) - Architecture of silence

Architektury ciszy

Dane techniczne

Autor: Escuela postcubista europea (anonim).
Chronologia: Druga połowa XX wieku.
Technika: olej na płótnie.
Wymiary: 73 × 100 cm.
Podpora: płótno z tkaniną na ramie z drewna.
Styl: postcubismo liryczne z rezonansami metafizycznymi.
Stan zachowania: doskonały; powierzchnia malarska stabilna, bez poprawek ani zmian barwnych.

Opisowa i ikonograficzna

Dzieło przedstawia zbiór form geometryczno-organicznych ułożonych na stole, które nawiązują do abstrakcyjnego bodega, pełnego znaczeń poetyckich.
Zagięcia kątowe i miękkie cienie przywołują struktury skalne lub fragmenty rzeźbiarskie, modelowane z niemal architektoniczną precyzją.

Paleta, dominująca przez szare, ochrowe i chłodne fiolety, sugeruje atmosferę zawieszonej ciszy, w której światło wydaje się pochodzić z wnętrza, a nie z fizycznego źródła.

Mały niebieski obiekt i suchy kwiat wprowadzają kontrapunkt materialny i symboliczny, nawiązując do obecności czasu i kruchości równowagi.

ESTILO, CONTEXTO Y VALORACIÓN COMPARATIVA

Malarstwo wpisuje się w nurt postcubistyczny i metafizyczny, który od lat 50. reinterpretował fragmentację kubistyczną z bardziej kontemplacyjnym i duchowym spojrzeniem.

Traktowanie objętościowe i gra między pustką a formą nawiązują do martwych natur Giorgio Morandiego oraz do rygoru konstrukcyjnego Jean Metzinger lub Léopolda Survage’a, choć z bardziej nowoczesną wrażliwością zbliżoną do Ben Nicholsona lub Antonio López Torresa w jego metafizycznym wydaniu.

Autor wykazuje znaczną biegłość w przestrzeni malarskiej, osiągając syntezę między strukturą a emocją, między geometrią a melancholią.

Ze względu na swoje wyrafinowane wyważenie kompozycyjne i wysoką jakość techniczną, Arquitecturas del Silencio wyróżnia się jako dzieło o dużej estetycznej elegancji i głębi koncepcyjnej, będące reprezentatywnym przykładem formalistycznej i poetyckiej sztuki malarskiej drugiej połowy XX wieku.