V. Altieri (1977) - Riflessi Notturni





| € 70 | ||
|---|---|---|
| € 65 | ||
| € 64 | ||
Ochrona nabywców Catawiki
Twoja płatność jest u nas bezpieczna, dopóki nie otrzymasz przedmiotu.Zobacz szczegóły
Trustpilot: 4.4 | opinie: 122813
Doskonała ocena na Trustpilot.
Riflessi Notturni autorstwa V. Altieri (ur. 1977) to oryginalny obraz olejny z Włoch, datowany 2010–2020, 30 × 30 cm, ręcznie podpisany i ukazujący architekturę w scenerii nocnej.
Opis od sprzedawcy
Refleksje nocne
Artysta: V. Altieri
Technika: olej na desce
Wymiary: 30 × 30 cm
Ten obraz V. Altieri jest dziełem evocatywnym, które łączy elementy surrealizmu metafizycznego i uproszczenia formalnego. Artysta przedstawia scenę nocną z dominującą, samotną i surową białą architekturą, zwieńczoną czerwoną dachówką i otoczoną mniejszymi bryłami, wszystkie geometrycznie zdefiniowanymi.
Centralnym elementem jest perfekcyjna symetria lustrzana stworzona przez odbicie budynku na nieruchomej powierzchni wody, co potęguje poczucie spokoju i zawieszenia. Czarne, wydłużone okna przerywają czystość fasad, dodając tajemniczy i cichy ton.
Tło charakteryzuje się stylizowanymi wzgórzami, niemal w kształcie kropli, w palecie musztardowych żółci i bladej zieleni, które tworzą żywy, lecz marzycielski kontrast z głębokim, gwiaździstym nocnym niebem i dużym, pełnym białym księżycem. Mała postać, próbująca wspiąć się po drabinie wyłaniającej się z wody, wprowadza element narracyjnej tajemnicy i zachęca obserwatora do kontemplacji granicy między światem rzeczywistym a onirycznym. Dzieło to jest intymną medytacją nad izolacją, architekturą jako schronieniem oraz dualizmem między tym, co widoczne, a tym, co odbite.
Refleksje nocne
Artysta: V. Altieri
Technika: olej na desce
Wymiary: 30 × 30 cm
Ten obraz V. Altieri jest dziełem evocatywnym, które łączy elementy surrealizmu metafizycznego i uproszczenia formalnego. Artysta przedstawia scenę nocną z dominującą, samotną i surową białą architekturą, zwieńczoną czerwoną dachówką i otoczoną mniejszymi bryłami, wszystkie geometrycznie zdefiniowanymi.
Centralnym elementem jest perfekcyjna symetria lustrzana stworzona przez odbicie budynku na nieruchomej powierzchni wody, co potęguje poczucie spokoju i zawieszenia. Czarne, wydłużone okna przerywają czystość fasad, dodając tajemniczy i cichy ton.
Tło charakteryzuje się stylizowanymi wzgórzami, niemal w kształcie kropli, w palecie musztardowych żółci i bladej zieleni, które tworzą żywy, lecz marzycielski kontrast z głębokim, gwiaździstym nocnym niebem i dużym, pełnym białym księżycem. Mała postać, próbująca wspiąć się po drabinie wyłaniającej się z wody, wprowadza element narracyjnej tajemnicy i zachęca obserwatora do kontemplacji granicy między światem rzeczywistym a onirycznym. Dzieło to jest intymną medytacją nad izolacją, architekturą jako schronieniem oraz dualizmem między tym, co widoczne, a tym, co odbite.

