Oud-Egyptisch Verharde kalksteen Beeldhouwersmodel in de vorm van een voet. Ptolemaïsche periode 332-30 v.Chr. 15 cm lang. Spaans

Beeldhouwersmodel in de vorm van een voet.

Ptolemaïsche periode 332-30 v.Chr.

Verharde kalksteen.

Lengte 15 cm en hoogte 7,5 cm.

HERKOMST: Privécollectie van G.L., Schleswig-Holstein, Duitsland. Verkregen vóór de jaren zeventig.

Goede staat, geen restauraties.

OMSCHRIJVING:

De modellen van de beeldhouwer bestaan uit rechthoekige platen en ronde sculpturen van klein formaat, tussen dertig en acht centimeter hoog, vervaardigd uit witte kalksteen en met een gemeenschappelijk kenmerk: een onafgewerkte uitstraling. Dit waren proef- of studie-stukken, bedoeld om de beeldhouwtechniek van de leerling te verbeteren.

Egyptische ronde beeldhouwwerken zijn vooral hoofden of bustes van koninklijke personen, hoewel er ook een klein aantal bustes van privépersonen of goden zijn gevonden, en sommige bestaan alleen uit profielen. Naast hoofden zijn er talloze modellen van voeten, meestal de linker, vermoedelijk omdat in Egyptische beeldhouwkunst deze voet, samen met het been, in een marcherende houding wordt geplaatst en daardoor beter zichtbaar is. Handen, armen, benen en, in mindere mate, torsen worden ook zeer realistisch uitgebeeld. Evenzo zijn er ook dieren of delen van dieren (vooral de voorste delen), zoals het geval is bij de leeuw: het hoofd van dit dier werd tijdens deze periode van Griekse overheersing gebruikt als een decoratief architectonisch element, waarvan een voorbeeld de twee hoofden zijn die zich op de achterwand van de tempel van Dendera bevinden. Maar ook andere dieren zoals de ram, stier, aap, kat, paard en valk worden opgenomen.

Onder de reliefs die als beeldhouwersmodellen worden gebruikt, vinden we een grotere verscheidenheid aan voorbeelden. Nogmaals, zijn koninklijke personen overheersend, hoofden, bustes en bijna volledige figuren; maar ook individuele vormen van hiërogliefen, dieren en vogels komen evenveel voor. Er is ook een selectie van privépersonen, goden - de meeste zijn portretten van vrouwelijke godinnen met gierkronen - heilige symbolen en lichaamsdelen. In veel gevallen, waar alleen het hoofd van een dier wordt getoond, is het de bedoeling om de godheid waarmee het geassocieerd is te vertegenwoordigen, een feit dat blijkt uit de toevoeging van menselijke schouders, of door de pruik die de manen bedekt, of door een extra set hoorns op het hoofd, zoals in het reliëf met het hoofd van de ramengod Khnum. Dit leidt ons ertoe om in andere dierenreliefs goddelijke voorstellingen te zien waar geen menselijke elementen zijn, alleen dieren.

Geen enkel Egyptisch werk wordt ooit in een onafgewerkt stadium achtergelaten, tenzij het uitdrukkelijk zo bedoeld is; ze worden altijd voltooid. In deze typologie van modellen zien we sommige met een bredere en meer rechthoekige beitelbewerking, die de vormen afbakenen, en andere waarin de beitelsporen niet zichtbaar zijn, maar het oppervlak niet perfect glad en gepolijst is. In de meeste bustes die een farao voorstellen, zijn verticale en horizontale sporen zichtbaar, vooral op de achterkant en zijkanten, die door de ambachtslieden werden gebruikt om de verschillende delen van het gezicht in een raster te verdelen om symmetrie te bereiken. In de Egyptische kunst worden deze rasterlijnen, of ze nu op reliëfs of beeldhouwwerken voorkomen, met rode of zwarte verf aangebracht om de verhoudingen van de figuur volgens de canon van die periode te schetsen, en daarna weer verwijderd, zodat alleen het afgewerkte resultaat zichtbaar blijft. Kortere lijnen markeren de locatie van individuele kenmerken zoals ogen, neus, mond, kin... In veel voorbeelden worden deze markeringen op de achterkant of zijkanten afgebeeld, zodat ze tijdens het frontaal beeldhouwen als gids kunnen dienen. Vooral in deze echte representaties zijn deze vierkanten ingekerfd en niet verwijderd, waardoor hun modellering zichtbaar blijft. Dit is het duidelijkste bewijs van de pedagogische aard van het werk. Een ander bewijs is het ontbreken van geschilderde voorbeelden. Een kalkstenen beeldhouwwerk werd meestal polychroom gemaakt, en er is geen bewijs van enige verf op deze bewerkingen. Zelfs niet om de lijnen van expressie op de gezichten te markeren en de subtiliteiten van het beeldhouwen te verbergen; de beeldhouwer polychromeert het niet om zijn werk, zijn streken, zijn hand te observeren. Dit is het duidelijkste voorbeeld dat aantoont dat deze werken bedoeld waren om een student op te leiden of als model voor hen te dienen.

Voor de Egyptenaren gaf de voorstelling van een voorwerp of een entiteit, op welk medium dan ook, het leven en werd het geïdentificeerd met het echte voorwerp of de persoon. Dit feit betekende dat ze nooit een werk onafmaakten, tenzij het om een specifieke reden was, zoals deze, waarbij ze het uitvoerden als oefening om zo'n mate van perfectie te bereiken dat ze als ware beeldhouwers werden beschouwd.

BIBLIOGRAPHY

TOMOUN, Nadja. De beeldhouwersmodellen uit de late en Ptolemaïsche periodes. Een studie naar het type en de functie van een groep oude Egyptische artefacten. Nationaal Centrum voor Documentatie van Cultureel en Natuurlijke Erfgoed. Hoogste Raad van Oudheden. Caïro, Egypte. 2005.



Notities:
Het stuk bevat een authenticiteitscertificaat.
Het stuk bevat een Spaanse exportvergunning.
De verkoper garandeert dat hij dit stuk heeft verkregen in overeenstemming met alle nationale en internationale wetgevingen met betrekking tot het eigendom van cultureel erfgoed. Provenantverklaring gezien door Catawiki.