Modern Silver Hanger met Valentinian I-munt (Zonder minimumprijs)

Hanger met Valentinianus I-munt
Materiaal: zilveren en brons.
Cultuur: roman
4e eeuw na Christus
DIMENSIES: diameter 20 mm
Conditie: goede staat. Originele munt in een moderne, handgemaakte ronde zilveren zetting.
HERKOMST: uit een Belgische privécollectie, verworven in de jaren negentig (Coin)

Wordt geleverd met Certificaat van Echtheid.

Valentinian I, Siscia, Voorkant: DN VALENTINIANVS PF AVG GLORIA ROMANORUM, Muntmerk BSISC, Ref: RIC IX Siscia 14a, Type XVI

Valentinianus I (regeerde van 364 tot 375 n.Chr.) was een krachtige en bekwame Romeinse keizer die opklom uit bescheiden afkomst in Pannonia om het West-Romeinse Rijk te besturen tijdens een kritieke periode van externe bedreigingen. Uitgeroepen tot keizer door het leger in 364 n.Chr., pakte hij onmiddellijk de groeiende strategische complexiteit van het enorme rijk aan door zijn minder ervaren broer, Valens, als co-keizer aan te stellen, hem de Oostelijke gebieden toevertrouwend terwijl hijzelf de West behield. Deze verdeling, die steeds meer verankerd raakte, stelde Valentinianus in staat zijn formidabele energie en militaire expertise volledig te richten op de veiligheid en verdediging van de westelijke provincies, met name de kwetsbare grensgebieden aan de Rijn en de Donau, waardoor hij de reputatie verwierf als een van de laatste echt indrukwekkende Westerse keizers.

Valentiniaans belangrijkste nalatenschap is zijn onvermoeibare militaire toewijding en het versterken van de grenzen. Hij was bijna voortdurend in campagne, leidde persoonlijk succesvolle oorlogen tegen de Alamanni over de Rijn en tegen de Quadi en Sarmaten langs de Donau. Hij superviseerde een indrukwekkend programma van het bouwen en versterken van forten langs de noordelijke grenzen, wat een strategische inzet voor defensie aantoont die verder ging dan louter reactief handelen. Bovendien stuurde hij zijn briljante generaal, Graaf Theodosius de Oudere, naar Groot-Brittannië, waar hij de wijdverspreide dreiging bekend als de Grote Samenzwering met succes onderdrukte, een samenzwering die Picten, Schotten en Saksen betrof. Deze strategische focus maakte zijn heerschappij tot een periode van relatief vertrouwen voor het Westen, zelfs terwijl het rijk onder voortdurende druk stond.

Voor zijn militaire prestaties was Valentinianis een toegewijd, hoewel vaak streng, bestuurder met een opvallende zorg voor het welzijn van de lagere klassen. Hij introduceerde het ambt van de Defender of the Plebs (Defensor Civitatis) om de armen te beschermen tegen corrupte ambtenaren en afpersing. Hoewel een Nicene Christen, handhaafde hij een beleid van brede religieuze tolerantie in het Westen, en weigerde hij zich te mengen in dogmatische geschillen, in tegenstelling tot zijn Arianistische broer Valens in het Oosten. Helaas werd zijn effectiviteit getemperd door een gewelddadige temperament, wat uiteindelijk fataal bleek. In 375 na Christus kreeg Valentinian bij een ontmoeting met gezanten van de Quadi naar verluidt een fatale beroerte tijdens een woedende tirade, wat abrupt een einde maakte aan zijn levendige en actieve regering en het Westen achterliet aan zijn jonge zonen Gratian en Valentinian II, waarmee de Valentinianische dynastie werd gevestigd.