Starożytny Egipt Stone, Lapis Lazuli Wisiorek amulet boga byka Apisa. Późny okres, 664 - 332 p.n.e. Długość 4,3 cm.

Wisiorek amulet Bóg Byk Apis.

Starożytny Egipt, Późny okres, 664 - 332 p.n.e.

Kamień, lapis lazuli.

Długość 4,3 cm.

Dobry stan, nienaruszony.

POCHODZENIE: Kolekcja prywatna, Nantes, Francja. Nabyto przed 1970 rokiem.

OPIS:

Rzeźba wyrzeźbiona z małego kawałka półszlachetnego kamienia, składająca się z lazurytu (glinokrzemianu wapnia i sodu), sodalitu, wapień i pirytu, co nadaje jej charakterystyczny niebieski kolor. Przedstawia wizerunek byka Apisa, stojącego na płaskiej, prostokątnej podstawie z pierścieniem na grzbiecie, aby można go było zawiesić i nosić jako ochronę. Anatomia fizjonomii i musculatury zwierzęcia jest doskonała.

Jako obraz boga, przedstawiany jest z dyskiem słonecznym między rogami. Stoi na prostokątnym cokole w pozie marszowej, lecz z głową lekko opuszczoną i patrzącą do przodu, niemal w pozycji atakującej. Szczególnie godne uwagi są wyryte detale twarzy oraz ornamentacja z tyłu; liniowy i promienisty naszyjnik wokół szyi.

Bardzo popularny na przestrzeni starożytnej historii Egiptu, kult Apisa nie był ofiarowany wszystkim bykom, lecz pojedynczemu, starannie wybranemu zwierzęciu uważanemu za boskie. Apis był żywym bykiem strzeżonym w świątyni Ptaha w Memphis. Był czymś więcej niż tylko świętym zwierzęciem — był czczony przez wiernych. Apis był namacalny, stanowił życie, wyraz na ziemi głównego boga, który pełnił funkcję pośrednika między ludźmi a wielkim bogiem. Dzięki niemu Egipcjanie mogli rozmawiać z bogiem i zadawać mu pytania, na które odpowiadał w sposób przypominający wyrocznię, poruszając się i interpretowany przez kapłanów.

Podobnie jak król, Apis był uważany za żyjącego boga. I podobnie jak król, również umarł i został przemieniony w Osirisa Apisa, co pokazują inskrypcje znalezione w Serapeionie w Memfis, w Sakkarze, wielkiej nekropolii byków Apisa.

Użycie amuletów przez starożytnych Egipcjan jest dobrze udokumentowane od okresu przeddynastycznego. Znaleziono inskrybowane listy, takie jak w Świątyni Dendery czy w tak zwanym papirusie Mc. Gregor, na których wymieniono około 75 różnych modeli amuletów wraz z ich formą, funkcją, znaczeniem i istotą.

Na nich, za pomocą słowa (bardzo ważnego dla starożytnych Egipcjan) i odpowiednich rytuałów, przedmiot był napełniany magicznymi mocami, tak aby mógł pełnić funkcję ochronną dla osoby, która go nosiła. Można to uznać za akt konsekracji, aby przedmiot nieożywiony mógł uzyskać cechy boskie.

Źródła pisane wspominają, że lapis lazuli pochodził z Azji Zachodniej, Meroe i Punt. Jednak nie ma znanych kopalni w tych rejonach. Chociaż niektórzy twierdzą, że lapis lazuli był znajdowany w Egipcie, niemal pewne jest, że jedynym źródłem w starożytnym Egipcie był Badakshan w północno-wschodnim Afganistanie. Kamień ten trafiał do Egiptu wzdłuż szlaków handlowych.

Egipcjanie cenili kamień lapis lazuli ze względu na skojarzenia, jakie mieli z jego ciemnoniebieskim kolorem, przypominającym nocne niebo, oraz złotymi plamkami pirytu, które przypominały im gwiazdy. Innymi słowy, obraz niebios. Egipcjanie wierzyli, że włosy bogów były wykonane z lapis lazuli. Był to niewątpliwie rzadki i ceniony materiał.

Zobaczyli życie w głębokim błękicie wody i boskość w ogromnym błękicie nieba, nieustannie używając Lapis Lazuli do przedstawiania tego wszystkiego. Artyści ukazywali Nil, najważniejszą rzekę starożytnego Egiptu, w kolorze niebieskim. Niebieski był również kolorem tła obrazów przedstawiających królewskie grobowce w Dolinie Królów.







Notatki:
Przedmiot zawiera certyfikat autentyczności.
Ta część zawiera hiszpańską licencję eksportową.
Sprzedawca gwarantuje, że nabył ten egzemplarz zgodnie ze wszystkimi obowiązującymi przepisami krajowymi i międzynarodowymi dotyczącymi własności dóbr kultury. Oświadczenie o pochodzeniu widziane przez Catawiki.
Ekskluzywny gabinet osobliwości