Johann Jacob Engel : De kunst van nabootsing door gebaarden. Haarlem, bij J. van Walre, 1790. 2 delen in 8o: (6,II)333(1), (4,II)249(19)p. Origineel blauw zacht kartonnen banden. Binding soms wat los. Banden deels afgesleten. Compleet met de 34 genummerde platen. Allen gefotograveerd. Papier hier en daar wat licht verkleurd. ** Johann Jakob Engel (11 september 1741 - 28 juni 1802) was een Duitse schrijver. Engel werd geboren en stierf in Parchim , in het hertogdom Mecklenburg-Schwerin . Hij studeerde theologie in Rostock en Bützow , en filosofie in Leipzig , waar hij zijn doctorstitel behaalde. In 1776 werd hij benoemd tot hoogleraar moraalfilosofie en schone letteren aan het Joachimstal-gymnasium in Berlijn , en een paar jaar later werd hij tutor van de kroonprins van Pruisen, later Frederik Willem III . De lessen die hij zijn koninklijke leerling gaf in ethiek en politiek werden in 1798 gepubliceerd onder de titel Fürstenspiegel ("Spiegel voor Vorsten") en vormen een gunstig voorbeeld van zijn kwaliteiten als populair filosofisch schrijver. In 1787 werd hij toegelaten tot de Academie van Wetenschappen van Berlijn en in datzelfde jaar werd hij directeur van het koninklijk theater, een functie die hij in 1794 neerlegde. Naast talloze toneelstukken, waarvan sommige een aanzienlijk succes kenden, schreef Engel diverse waardevolle boeken over esthetische onderwerpen. Zijn Anfangsgründe einer Theorie der Dichtungsarten (1783) getuigde van een verfijnde smaak en een scherp kritisch vermogen, hoewel het verbeeldingskracht en poëtisch inzicht ontbrak. Dezelfde uitmuntende kwaliteiten en dezelfde tekortkomingen kwamen naar voren in zijn Ideen zu einer Mimik (1785), geschreven in de vorm van brieven. Het getuigde van kennis van de menselijke natuur en kan worden beschouwd als een soort handleiding voor acteurs. Zijn populairste werk was Der Philosoph für die Welt (1775), dat voornamelijk bestaat uit dialogen over mensen en moraal, geschreven vanuit het utilitaire standpunt van de toenmalige filosofie. Zijn laatste werk, een roman getiteld Herr Lorenz Stark (1795), was een groot succes dankzij de uitgesproken individualiteit van de personages en de aantrekkingskracht ervan op het burgerlijke sentiment. Hij wilde van het Duitse theater de spiegel van het nationale leven maken, en hij schreef verschillende toneelstukken, maar die waren van weinig verdienste – Der dankbare Sohn en Edelknaben zijn voorbeelden. De Sämtliche Schriften ( complete geschriften ) van Engel werden in twaalf delen in Berlijn gepubliceerd in 1801-1806; een nieuwe editie verscheen in Frankfurt in 1851