Chargesheimer - Berlin (FOURTH BOOK, ORIGINAL DUSTJACKET) - 1959

ZEER MOOI FOTOBOEK door Chargesheimer ('Karl-Heinz Hargesheimer', 'Keulen 5.30') -
Over Berlijn na de Tweede Wereldoorlog (ondertitel: 'Beelden van een grote stad')

Met de zeldzame originele stofomslag in uitstekende staat.

Prachtige foto's, briljant ontwerp - Chargesheimer's geweldige vierde (!) boek, uit in totaal 14 boeken tijdens een kort leven (1924-1971).
Hier met de coole zilveren jasvariant (in plaats van de blauwe jas door Kiepenheuer&Witsch).

Vierde boek van Chargesheimer na 'Cologne intime' (1957), 'Im Ruhrgebiet' (1958) en 'Unter Krahnenbäumen' (1958).

Dit is de LAATSTE EXCLUSIEVE VEILING VAN DE BESTE FOTOBBOEKEN door 5Uhr30.com, Keulen, Duitsland.
Vanaf dit jaar.

5Uhr30.com garandeert gedetailleerde en accurate beschrijvingen, 100% transportbescherming, 100% transportverzekering en natuurlijk gecombineerde verzending - wereldwijd.

Büchergilde Gutenberg, Frankfurt am Main. 1959. Eerste editie, eerste druk.
De eerste editie voor boekenclubs verscheen in hetzelfde jaar - in identiek formaat, lay-out en inhoud - als de eerste boekhandelseditie van Kiepenheuer en Witsch; alleen de stof en de omslag verschillen.

Hardcover in blauwe linnen met stofomslag. 200 x 255 mm. 184 pagina's. 187 foto's in zwart-wit. Foto's: Karl Heinz Hargesheimer ('Chargesheimer'). Tekst: Hans Scholz. Tekst in het Duits.

Voorwaarde:
Het boek is van binnen en van buiten zeer fris en onberispelijk; schoon, zonder vlekken of verkleuringen. De stofomslag is fris en compleet, zonder ontbrekende delen; drie kleine scheurtjes (aan de achterkant met zuurvrije tape gerepareerd). Over het algemeen in zeer goede staat, veel beter dan gebruikelijk.

Een prachtig boek van Chargesheimer en een van zijn beste werken.
met de zeldzame originele stofomslag in uitstekende staat.

'Chargesheimer wordt beschouwd als een van de belangrijkste fotografen van Keulen na de Tweede Wereldoorlog. Maar hem alleen als fotograaf bestempelen is niet voldoende. Hij zag zichzelf eerder als kunstenaar en was in die zin op vele vlakken actief. Hij schilderde, maakte sculpturen en ontwierp decors, maar zijn fotografisch werk loopt als een rode draad door zijn levenswerk.'
Hij volgde geen reguliere fotografieopleiding, maar bracht wel enkele semesters door in de fotografieklas van de Werkschulen in Keulen en het Beierse Staatsinstituut voor Fotografie. Gedurende deze jaren werkte hij met lichtgrafiek en als theaterfotograaf.
Vanaf het begin van de jaren vijftig nam hij ook diverse fotografische opdrachten aan voor reclame, een vakgebied waarin hij tot 1955 tevens als docent lesgaf aan de Bi-Kla School in Düsseldorf. Hierna volgden tentoonstellingen waarin een nieuwe thematische focus, portretfotografie, zich begon af te tekenen, wat uiteindelijk tot uiting kwam in een omvangrijke reeks geïllustreerde boeken.
Tussen 1957 en 1960 publiceerde hij zeven boeken – over Keulen en het Rijnland, het Ruhrgebied en Berlijn – waarmee hij zijn reputatie vestigde als een uitzonderlijk observator van zijn omgeving en zijn tijdgenoten. Deze boeken, hoewel destijds niet altijd onomstreden, worden nu beschouwd als mijlpalen in de geschiedenis van de fotografie. Na deze successen wendde hij zich steeds meer tot het theater, waar hij decors ontwierp en regisseerde, terwijl hij tegelijkertijd werkte aan kinetische objecten, de zogenaamde 'meditatiemolens'. Zijn werk in het theater resulteerde in het geïllustreerde boek 'Theater - Theater' (1967) met een zeer directe, niet-theatrale, maar soms gestileerde weergave van mensen en situaties. Het feit dat veel van zijn boeken een inleiding kregen van bekende auteurs, waaronder Heinrich Böll en Martin Walser, toont het grote aanzien dat Chargesheimer genoot in intellectuele kringen.
In zijn laatste werken, geïllustreerde boeken over Hannover en Keulen (1970), komt een nieuwe beeldstijl naar voren die geworteld is in de Nieuwe Zakelijkheid, maar ook een duidelijk kritisch potentieel in zich draagt door de keuze van locaties en overdreven perspectieven.
Deze eigenaardigheid, gecombineerd met een vasthoudendheid aan de zwart-witstijl die inging tegen de trend van die tijd, kan worden geïnterpreteerd als een nieuwe stilistische fase, maar waarschijnlijk ook als een teken van een opkomende depressie. Chargesheimer ging eind 1971 vrijwillig met pensioen.
(Galerie Julian Sander)

Karl Heinz (ook Carl-Heinz) Hargesheimer (1924-1971) was een Duitse fotograaf die bekend werd onder de artiestennaam Chargesheimer. Chargesheimer studeerde na de Tweede Wereldoorlog grafische vormgeving en fotografie aan de Werkschulen in Keulen. Hij was geïnteresseerd in diverse kunstvormen, zoals opera, theater, decorontwerp en kostuums, maar ook in schilderkunst, en vooral in fotografie. Binnen dit genre experimenteerde hij vanaf 1950 met abstracte lichtstructuren op fotopapier en fotomontages.
Vanaf 1955 werkte Chargesheimer als freelancefotograaf en trok hij de aandacht met zowel zijn scherpe portretten van publieke figuren als zijn levensechte reportages over zijn landgenoten. Hij publiceerde 14 geïllustreerde boeken over uiteenlopende onderwerpen zoals steden, landschappen en theater. Hij maakte ook meditatiemolens, bewegende sculpturen van acrylglas.
Nadat Chargesheimer naam had gemaakt met het fotoboek Keulen intime (1957), gaf uitgever Rudolf Augstein van Spiegel hem kort voor de Bondsdagverkiezingen van 1957 de opdracht een portret van Konrad Adenauer voor de omslag te maken. Zoals Augstein had gehoopt, was het resultaat een afbeelding van een 'maskerachtig gezicht, gebeiteld in graniet, dat getuigde van politieke verstening en veroudering'. De algemene verontwaardiging die daarop volgde, maakte Chargesheimer beroemd in heel Duitsland.
Chargesheimer hield van Keulen en was zijn hele leven nauw met de stad verbonden. Hij had een zeer kritische kijk op de ontwikkeling van de stad tijdens de wederopbouwperiode en ook daarna. De straat die hij in 1958 vastlegde, Unter Krahnenbäumen, veranderde steeds meer van karakter. In zijn laatste boek, Köln 5 Uhr 30 (Keulen 5.30), maakte hij in 1970 een kritische fotografische inventarisatie: 'een melancholisch zwanenzang voor "zijn" stad Keulen, die dreigde te bevriezen in beton.'
De Duitse Vereniging voor Fotografie (DGPh) in Keulen onderscheidde Chargesheimer in 1968 met de Cultuurprijs.
Vrienden van Chargesheimer beschrijven hem als een eenling die het zichzelf en anderen soms moeilijk maakte, maar die zeer getalenteerd was en ook een genereus persoon kon zijn. Hij leed enorm onder de heersende fotografie-industrie, die hem niet toestond zelf na te denken en die zijn foto's behandelde 'alsof Duitsland in oorlog was met de Polen'. Dit was een van de redenen waarom hij zich bijvoorbeeld tot zijn meditatiemolens wendde, die nauwelijks aandacht van het publiek kregen. Een van zijn draadsculpturen werd zelfs door het publiek vernield. Chargesheimer merkte op dat dit hem niet verbaasde, hij had eigenlijk niets anders verwacht.
Chargesheimer werd begin januari 1972 dood aangetroffen in zijn appartement en begraven op de begraafplaats Melaten in Keulen. Zijn graf werd vervolgens lange tijd als onvindbaar beschouwd; het werd pas in de jaren 2000 herontdekt. Van eind jaren 50 tot begin jaren 60 woonde hij samen met de actrice Gisela Holzinger. Chargesheimer was sinds 1963 getrouwd met Ann Redlin (1940-1974); dit huwelijk werd later ontbonden.
Redlin ligt ook begraven op de begraafplaats van Melaten.
(Wikipedia)