Wiepke Folkerts - Harbor lights #3

De werkelijkheid is een oneindig labyrint van beelden. Een foto maakt een deel daarvan zichtbaar en daarmee interactie mogelijk tussen fotograaf en toeschouwer. Mijn fotografie begint met een inspirerende werkelijkheid waar ik mijn verbeelding aan toevoeg. In mijn hoofd verandert de werkelijkheid in beelden die ik vast wil leggen in foto’s. Elk werk een bevroren moment in een verhaal dat zich steeds verder ontwikkelt. Ik zie schoonheid in krachtige vormen van installaties en constructies en wil die zichtbaar maken. Ik sta stil en ervaar ruimte, oneindigheid, rust en stilte. De onderwerpen en elementen zijn verschillend, maar mijn behoefte is dezelfde, de esthetische schoonheid en wat ik ervaar, voel en zie, onthullen in foto’s. Er ontstaat iets dat er voorheen niet was. Mijn foto’s worden daarmee een uitbreiding, maar tegelijk een onderdeel van de werkelijkheid, met daaraan toegevoegd mijn interpretatie en perspectief, maar ook mijn gevoel en beleving. Perspectief, uitsnede, kleurgebruik, storende elementen die moeten verdwijnen. Het zijn allemaal onderdelen van het keuzeproces en middelen in mijn fotografie om, zoals woorden een gedicht scheppen en noten muziek vormen, een beeld te creëren zoals in mijn hoofd verbeeld. De werkelijkheid wordt een beeld, een beeld wordt een foto, een nieuw deel van de werkelijkheid, gereed om te delen met toeschouwers met een eigen belevingswereld. Een foto die ruimte biedt om vanuit eigen verbeelding, emoties en gevoelens verbinding te maken. Fotografie is autobiografisch, ik kan geen foto’s maken zonder te zijn wie ik ben. Elke foto is een weerspiegeling van hoe ik ben en denk en het resultaat van het proces dat zich afspeelt in mijn hoofd. Met elk nieuw beeld is steeds meer te zien van wie ik ben, maar nooit volledig, ontwikkeling gaat door. Nieuwsgierig naar wat nog komen gaat.