David Douglas Duncan - I Protest ! - 1968

ZELDZAME KANS om dit ZEER BELANGRIJKE FOTOBOEK te kopen:

Nooit in pocketformaat gepubliceerd, alleen in klein formaat in 1968 (!).

Het boek is een staaltje woede, zowel in woorden als in beelden.
Duncan schreef het nadat hij terugkwam van zijn verslaggeving over de Slag bij Khe San. In deze tekst onderzoekt en bekritiseert hij de Amerikaanse militaire tactieken en de plaats daarvan in de wereld.


David Douglas Duncan - Ik protesteer! - 1968 - New American Library -
128 pagina's -

De binding is in zeer goede staat, het boek heeft de originele, geïllustreerde, zachte kaft met lichte slijtage door gebruik, beschadigingen aan de kaft en hoeken, een gladde rode rug met een zwarte titel en prachtige illustraties op de omslagen.

Het boek verkeert in zeer goede staat, het bevat talrijke zwart-witfoto's buiten de tekst, waaronder een frontispice en dubbele pagina's.

Leveringsservice binnen enkele dagen verzekerd.

David Douglas Duncan (1916 - 2018) was een Amerikaanse fotojournalist, bekend om zijn dramatische gevechtsfoto's, maar ook om zijn uitgebreide huiselijke fotografie van Pablo Picasso en zijn vrouw Jacqueline.
Duncan werd geboren in Kansas City, Missouri, waar zijn jeugd gekenmerkt werd door een interesse in de natuur, wat hem al op relatief jonge leeftijd de rang van Eekhoornpadvinder opleverde. Een diapresentatie met zaklamp door grootwildjager en arts Richard Lightburn Sutton op Duncans basisschool in Kansas City wekte al vroeg zijn interesse in fotografie en wereldreizen. Duncan studeerde kortstondig archeologie aan de Universiteit van Arizona. In Tucson fotografeerde hij per ongeluk John Dillinger die een hotel probeerde binnen te komen. Duncan vervolgde zijn opleiding uiteindelijk aan de Universiteit van Miami, waar hij in 1938 afstudeerde in zoölogie en Spaans. In Miami begon zijn interesse in fotojournalistiek pas echt. Hij werkte als beeldredacteur en fotograaf voor de universiteitskrant.
Zijn carrière als fotojournalist begon toen hij tijdens zijn studie archeologie aan de nabijgelegen Universiteit van Arizona een hotelbrand in Tucson, Arizona, fotografeerde. Onder zijn foto's bevond zich een foto van een hotelgast die herhaaldelijk probeerde terug te keren naar het brandende gebouw om zijn koffer op te halen. Deze foto bleek intrigerend toen de gast de beruchte bankrover John Dillinger bleek te zijn, en de koffer de opbrengst bevatte van een bankoverval waarbij hij een politieagent had doodgeschoten. Helaas raakte de film, nadat deze aan de Tucson Citizen was overgedragen, voorgoed verloren en werden de foto's nooit afgedrukt.
Na zijn studie begon Duncan als freelancer te werken en verkocht zijn werk aan tijdschriften als The Kansas City Star, Life en National Geographic.
Na de aanval op Pearl Harbor sloot Duncan zich aan bij het Korps Mariniers, behaalde de rang van officier en werd gevechtsfotograaf. Na korte opdrachten in Californië en Hawaï werd hij voor een missie naar de Stille Zuidzee gestuurd toen de Verenigde Staten betrokken raakten bij de Tweede Wereldoorlog. Als tweede luitenant diende hij aanvankelijk bij Marine Air Group 23 en werd later toegewezen aan het fotograferen van operaties voor het South Pacific Combat Air Transport Command. Hoewel gevechtsfotografen vaak dicht bij de actie staan, nemen ze zelden deel aan gevechten. Tijdens een kort gevecht op Bougainville Island vocht Duncan echter tegen de Japanners. Duncan deed ook verslag van de Slag om Okinawa en was aan boord van de USS Missouri tijdens de Japanse overgave.
Duncans oorlogsfoto's waren zo indrukwekkend dat hij na de oorlog door Life Magazine werd aangenomen als medewerker, aangemoedigd door J.R. Eyerman, de hoofdfotograaf van Life. Tijdens zijn tijd bij Life legde Duncan talloze gebeurtenissen vast, waaronder het einde van de Britse overheersing in India en conflicten in Turkije, Oost-Europa, Afrika en het Midden-Oosten.
Zijn beroemdste foto's zijn misschien wel gemaakt tijdens de Koreaanse Oorlog. Hij bundelde er veel van in het boek This Is War! (1951), waarvan de opbrengst naar de weduwen en kinderen van mariniers ging die in het conflict omkwamen. Duncan wordt beschouwd als de meest vooraanstaande oorlogsfotograaf van de Koreaanse Oorlog.
Opmerkelijk zijn zijn foto en gesprek met mariniers tijdens de Slag om het Choisin-reservoir.
"Ik vroeg hem: 'Als ik God was, wat zou je dan voor Kerstmis willen?'", zei Duncan. "Hij keek gewoon naar de lucht en zei: 'Geef me morgen.'"
Na de Vietnamoorlog schreef Duncan uiteindelijk nog twee boeken, *I Protest!* (1968) en *War Without Heroes* (1970). Hierin liet Duncan zijn onpartijdigheid varen en bekritiseerde hij de manier waarop de Amerikaanse regering de oorlog aanpakte.
Naast zijn gevechtsfotografie staat Duncan ook bekend om zijn informele foto's die hij maakte in de huizen van Pablo Picasso en zijn tweede vrouw, Jacqueline Roque, waarmee hij in 1956 op aanraden van fotograaf Robert Capa begon. Hij publiceerde in totaal zeven boeken met Picasso's foto's. Duncan raakte goed bevriend met Picasso en was de enige die bevoegd was om een aantal privéschilderijen van Picasso te fotograferen. Duncan woonde in Castellaras, Frankrijk, vlakbij Mougins, waar Picasso de laatste twaalf jaar van zijn leven doorbracht.
Duncan was een grote steun voor Nippon Kogaku (Nikon) in de beginjaren. In 1965 ontving hij de 200.000ste geproduceerde Nikon F, als erkenning voor zijn gebruik en popularisering van hun camera.
In 1966 publiceerde hij Yankee Nomad, een visuele autobiografie met foto's die representatief waren voor zijn hele carrière. In 2003 werd deze herzien en gepubliceerd onder de titel Photo Nomad.
Duncan fotografeerde zowel de Democratische als de Republikeinse nationale conventies van 1968 en publiceerde foto's van deze conventies in een koffietafelboek met de titel Self-Portrait U.S.A. in 1969.
Duncan reisde veel door het Midden-Oosten en was daar na de Tweede Wereldoorlog tien jaar gestationeerd voor het tijdschrift Life. Later publiceerde hij in 1982 De Wereld van Allah.
Hij vierde zijn 100e geboortedag in januari 2016 en overleed in juni 2018 in Grasse, Frankrijk, op 102-jarige leeftijd.
In 2021 werd Duncan postuum opgenomen in de Hall of Fame en het Museum of International Photography.
Wikipedia